Bedreiging (2)
Een dikke week nadat alle leerlingen een persoonlijke brief van onze directeur mee naar huis hadden gekregen met daarin de dringende oproep voor hulp en ondersteuning maakte onze werkgroep de balans op. We kwamen na hertelling op vier reacties. In het geval van drie aanmeldingen was er sprake van ernstige beperkingen of moet ik zeggen belemmeringen. Eén vrijwilliger wilde wel, maar alleen maar tot het moment dat hij weer werk had gevonden. Dat kon elk moment het geval zijn, volgens de briefschrijver. De tweede aanmeldster wilde wel van alles doen, maar alleen vóór de middag. Er stond niet bij waarom, maar van haar nazaat begrepen we dat zij iedere middag werkzaamheden had, die nou niet bepaald als een voorbeeldfunctie kon worden aangemerkt voor ons leerlingenbestand. Het is niet mijn eigen vaststelling maar een veronderstelling die ik deed aan de hand van het verhaal van haar zoontje Dennis die vertelde dat zijn moeder druk was met de telefoon en meestal ook met de webcam. Ze had er wel een eigen kamertje voor en dat stelde mij gerust. Op mijn vraag of hij dat dan niet erg vond, keek hij mij niet begrijpend aan. Ze konden er ruim van op vakantie en de pas aangeschafte BMW uit de 5 serie had in hun buurt veel indruk gemaakt. Na een kort onderling overleg waren we eensgezind de mening toe gedaan dat de moeder van Dennis niet goed paste in het profiel dat wij voor ogen hadden. Zonder overigens een standpunt in te nemen over de manier waarop de BWM uit de 5-serie bij elkaar was gespaard. Juffrouw Derks van groep zeven zei dat het in ieder geval een handige wijze was om veel geld te verdienen op een gemakkelijke manier. De reactie van de jonge onderwijzer van groep drie deed ons huiveren. Hij vroeg zich af wat juffrouw Derks tegenhield. Juffrouw Derks is vrijgezel, tamelijk gezet en bijna vijfenvijftig. Het beeld dat mij voor ogen kwam veroorzaakte een acute aanval van brandend maagzuur. De combinatie van mijn fantasie en te sterke koffie was uitermate vervelend voor mijn maagwand en andere delen van mijn verbrandingssysteem.
De derde kandidaat had maar een kleine voorwaarde. Hij beschreef zichzelf als onhandig of liever als dubbel linkshandig en hij had regelmatig last van flauwtes. Verder waren er geen onoverkomelijke afwijkingen en hij stelde zich dan ook graag beschikbaar. Ook al het gegeven dat hij volledig was afgekeurd voor alles, in de breedste zin des woord, stelde hem in de gelegenheid om zich volledig op onze school uit te kunnen leven. De vierde kandidaat had geen enkele beperking. Ze was dan wel geen officiële moeder van een van onze leerlingen, maar ze woonde naast Fransje uit groep drie. Ze had het briefje gelezen tijdens de laatste oppassessie bij Fransje, volgens haar eigen lezing. Ze was als een tweede moeder voor Fransje. De oorspronkelijke moeder werkte bij een grote fabriek. Die had nauwelijks tijd voor andere dingen en zeker niet voor Fransje. De oorspronkelijke vader van Fransje was uitgeweken naar Frankrijk in gezelschap van een andere vrouw. Eentje die veel jonger was dan de moeder van zijn kind. Onze vierde kandidaat onderstreepte nog maar eens het belang van haar aanwezigheid. Zonder haar zou Fransje een sleutelkind zijn geworden. Nu stond er als hij thuiskwam uit school een kopje warme melk en een gevulde koek voor hem klaar. Ze voegde er nog aan toe dat het natuurlijk helder en duidelijk was dat de zorg voor Fransje niet onder haar in-schoolse activiteiten mocht lijden. Ze wilde dan ook op zijn minst een uur eerder thuis zijn dan Fransje. De leden van onze selectiecommissie waren het er over eens dat de haalbaarheid voor het inzetten van de oppas van Fransje bijna niet te plannen was.
Het zag er somber uit. Er waren geen kandidaten die kansrijk deze eerste selectie door zouden komen. Ik zag ook wel in dat mijn kansen op een beter en hoger leven door deze ontwikkelingen ernstig werden bedreigd. Mijn taken als conciërge zouden op deze manier nauwelijks veranderen. En alle hogere doelen kwamen hierdoor onder zeer zware druk te staan. Onze leider stond er alleen voor met al zijn plannen. Ik vond het jammer, maar het was niet anders helaas.