Conference (1)
De kerst zit er weer op. Mijn collega Jan en ik worden geacht nog een en ander op te ruimen en daarna kunnen wij ons op gaan maken voor de jaarwisseling. De school is leeg en verlaten.
Gisteren hebben we eigenlijk al het meeste gedaan, maar vandaag moeten we de dag nog volmaken. En dat doen we dan maar. Jan vertelde me dat oud en nieuw altijd een groot feest bij hun in de familie is. Gezelligheid in optima forma. Met zelfgemaakte oliebollen, fruitbowl, appelbeignets, veel bier en andere drankjes. Een feest tot in de kleine uurtjes. De eerste dag van het nieuwe jaar ging volgens zijn zeggen meestal grotendeels aan hem voorbij. Jan was niet getrouwd net zo min als ik. Dus ik vroeg hem met wie hij dan wel deze uitspattingen deelde. Hij bleek steevast te worden uitgenodigd door een nichtje, een oomzegster die ieder jaarlijks inzette op tenminste één goede daad. Naast oom Jan waren er nog andere familieleden aanwezig. Het gezelschap werd naar ik begreep verder aangevuld uit de vrienden- en kennissenkring, zoals buren en andere niet-verwanten. Jan benadrukte tot drie keer toe dat hij ieder jaar weer samen met zijn nichtje overheerlijke oliebollen uit de frituur toverde. De opwinding en spanning waren al dagen van te voren bij de feestgangers te voelen. Volgens hem leefden iedereen naar het moment toe dat hij ook weer samen met zijn nichtje de eerste schaal met oliebollen de kamer binnenbracht. Ik knikte en ik deed of ik onder de indruk was. Misschien was het ook wel een vorm van afgunst. Ik zat meestal op oudejaarsavond in mijn flatje samen met een glas wijn en een paar stukjes kaas naar de gebruikelijke oudejaarsconferences te kijken. Naar Youp of Dolf, Beau en zo. Tegen twaalven was het vast tarief dat ik een glaasje champagne voor mezelf inschonk. Na de wisseling en een korte blik naar buiten met de bedoeling kennis te nemen van de hoeveelheid herrie-makend knal- en vuurwerk, was het meestal dan wel gedaan, zou men in België zeggen. Tijd om het bed op te zoeken en vervolgens met een diepe zucht tot de conclusie te komen dat het al met al niet veel was, wat er op de teevee was aangeboden.
Ik vertelde mijn oud- en nieuw ervaring tegen mijn collega. Hij keek me aan en ik zag een vorm van medeleven in zijn ogen. Hij was zichtbaar met de situatie verlegen, maar ik was blij dat hij zich hier niet door liet verleiden mij uit ten nodigen voor de oliebollenorgie bij zijn nichtje. Ik zei hem dat het me leuk leek zelf zo’n oudejaarsconference te maken, waarop hij me nog eens aan keek en ik alleen maar kon constateren dat zijn medelijden voor mij verder was toegenomen. Ik probeerde mijzelf te hervatten door een aantal voorbeelden aan te dragen. De grappen hadden niet het effect waarop ik gehoopt had. Jan probeerde nog iets van een glimlach te produceren en toen ook mijn volgende probeersel geen enkele uitwerking had op zijn lachspieren, besloot ik het er maar even bij te laten. Echt leuk zijn is best lastig. Het was ook maar al te duidelijk dat mijn optreden hem er van overtuigd had, dat het niet verstandig van hem zou zijn om mij te vragen voor het oliebollenfestijn. Het risico dat mijn grappen en de eventuele aanwezigheid hiervan op volgende feestjes had van ernstige invloed kunnen zijn op de continuïteit van de oliebollenparty. Het is goed zo. Laat mij maar. Samen met Youp en zo raak ik wel in het nieuwe jaar en zoals ieder jaar het geval is, zal ik me zelf dan ook wel weer inbeelden dat wat zij doen, ik zelf ook wel had kunnen bedenken.