Verkiezingen 2
Je hebt van die avonden waar je niets van verwacht. Zeker niet als je voor je vermaak op de teevee bent aangewezen en dat je ondanks een stil intern protest het ding uit verveling toch maar aanzet. Maar goed, het is de aanloop naar de verkiezingen en om mijzelf toch een kans te geven om tot een weloverwogen stemgedrag te komen volg ik de debatten tussen de diverse toekomstige bestuurders en kandidaat minister-presidenten. Tenminste dat denk ik dat het uiteindelijke doel is van het bronstige gedrag en het mannetjesmakerij-gedoe dat mij wordt voorgeschoteld. Voor de vrouwelijke debaters, gemakkelijk te tellen op één hand is dit uiteraard niet van toepassing. Daar zie ik meer een soort paringsgedrag in de hoop te worden gekozen door de kiezer maar vooral ook door een van de leiders van de andere partijen om straks mee te mogen doen aan het gezelschapsspelletje “landbesturen”. Ik neem het de meisjes niet kwalijk hoor. Het valt ook niet mee.
Ik heb nadrukkelijk geprobeerd om er pap van te koken. Geen Europa, een beetje Europa of helemaal geen Europa. Ik zie in mijn fantasie gulzig gravende bulldozers die op de grens tussen Duitsland en ons mooie Nederland een diepe vaargeul aanleggen. Op het drielanden punt wordt onder luid gejuich van de plaatselijke bevolking en met de zegen van meneer pastoor de eerste spade in de grond gestoken en net onder Breda is Nederland al losgemaakt van België. Nog even, volgens de drie geleerden die niet weg te branden zijn van het scherm en zich in alle actualiteiten programma’s manifesteren als de kenners bij uitstek, en dan zijn we een eiland. Maar goed, dit is mijn fantasie en geen van de debaters zou dit als voorstel durven lanceren. Nederland vrijmaken van Europa. Ons eigen eiland, net als de Engelsen. Dat zou wat zijn. In ieder geval complete onzin.
En dan hebben we ook nog de ouderen. Het is duidelijk, we worden inderdaad te oud en dat is een probleem. Want dat kost te veel. Veel te veel. Ik vraag me af waar dit mis is gegaan. Is dit alweer zo’n uit de hand gelopen welvaartsprobleem? Er zijn hele volksstammen op deze aardbol die dit probleem niet kennen. Ze mogen zich hiermee gelukkig prijzen en het is ze gegund. Ze mogen ook wel iets hebben. Als is het maar het niet hebben van zo’n welvaartsprobleem zoals wij dat met ons mee moeten torsen.
We moeten meer voor ons zelf gaan zorgen wordt ons als een niet mis te verstane boodschap gebracht. De strekking van het bericht is in ieder geval glashelder. Opoe en als hij er nog is ook opa bij de kleinkinderen in huis. Samen met paps en mams. Gezellig. Wat is het probleem? Alleen maar voordelen. Alle ruimtes goed benut, oppas voor de kinderen. Veel zielen, veel vreugde…? Verzorging en verpleging onder een dak geregeld. En het plezierig ouder worden gaat minder gemakkelijk af op den duur. Het prikkelt en stimuleert om eerder plaats te maken. Zeker in een overvolle eengezinswoning.
Ik zie spartelende midden-veertigers, die proberen hun wazige standpunten te verdedigen. Ze weten het in elk geval zelf zeker en dat is maar goed ook. Ik zie midden-dertigers, die geen flauw idee hebben hoe het ook zo veel anders kan zijn. Moderne jongelui die zijn opgegroeid in een zich sterk ontwikkelende wereld, met ruime kansen voor iedereen. Die niet anders weten dan dat geld nooit een probleem is geweest en dat mobieltjes, laptops enzovoort tot de eerste levensbehoefte behoren. En dat dit geldt voor iedereen. Nou ja, praktisch voor iedereen dan.
De miljarden vliegen over tafel bij wijze van spreken, alsof het monopoly geld is. Bezuinigen en nog eens bezuinigen. Waar is ons economische stelsel ook weer eens op gebaseerd? Ik snap ook wel dat je het eerst moet verdienen voordat je het uit kunt geven. Dat is helder, maar dan moet je het wel ergens kunnen verdienen. Dan moet er wel werk voor je zijn. Maar goed, ik weet er te weinig van. Misschien kan een van die debaters mij en misschien ook aan vele anderen dit eens in begrijpelijke mensentaal uit komen leggen. Ik vrees dat het na 12 september allemaal weer gewoon verder gaat waar we zijn gebleven. Den Haag en met name het Binnenhof tegen de rest van Nederland. Ieder voor zich en Europa met wat fantasie voor ons allen. Merkel en Hollande kunnen tevreden zijn. Van Nederland en de Nederlandse politici valt ook na de verkiezingen niet veel te vrezen. Van onze leeuw is niet veel meer over dan een zielig miauwend katje. Niks geen gebrul meer maar hooguit klaar om een keer te krabben.