Vakantie 4

 

Het was niet duur. En eigenlijk had ik het kunnen weten. Of eigenlijk had ik beter moeten weten. Het appartement wat ik op internet had gegoogeld lag in het centrum van Ibiza-stad. Waarom ik naar Ibiza wilde was op zich al een raar, omdat normaal gesproken dit soort plekken niet tot mijn voorkeursbestemmingen behoren. Dat vond mijn buurvrouw trouwens ook.
‘Wat moet jij daar nou in hemelsnaam?’ was haar eerste reactie toen ik haar op de hoogte bracht van mijn voornemen. ‘Dat is toch geen plek voor jou Jacob. En zeker niet als je daar alleen naar toe gaat. Want je gaat toch zeker alleen…?’
Ik proefde een zekere suggestiviteit in haar vraagstelling en die gedachte werd bevestigd door de manier waarop ze mij aankeek.
‘Jazeker ga ik alleen. Ik ben nou eenmaal een soloreiziger,’ antwoordde ik slagvaardig.
Ze knikte, maar ze zei verder niets.
‘Ik heb er echt wel zin in,’ probeerde ik nog.
‘Dat zal best. Maar je verbaast me wel,’ zei ze en het leek of ze wist was er zou gaan komen. Wat mij te wachten stond.
‘Het is ook niet zo duur. Eh … om eerlijk te zijn is het een koopje.  Ik moet er alleen nog zien te komen, maar dat zal wel niet zo’n probleem zijn. Je kunt tegenwoordig eenvoudig een vlucht online boeken,’ voegde ik er nog aan toe.
De buurvrouw keek mij nog eens aan. Het leek wel of ze met me te doen had. Buurvrouw was overigens in haar leven niet verder geweest dan Stadskanaal. Daar woonde een verre nicht. Letterlijk en figuurlijk. De reis met de trein en de bus en dit dan visa versa was in haar beleving vergelijkbaar met de reizen van Columbus, nog voordat hij enig idee had dat hij Amerika zou ontdekken. Ze kon er uren over vertellen. Over haar expeditie naar het verre Stadskanaal. Ze was er tot nu toe drie keer geweest. De tweede keer was wel minder spannend geweest. De derde keer was het bijna vertrouwd, maar daardoor wel saai geweest. Ze wist immers wat er ging komen. Dat zelfde gevoel zal Columbus ook wel hebben gehad. Enfin, terug naar Ibiza.
Het was me gelukt om een vlucht te boeken. Ruim op tijd.
En ruim op tijd was ik ook op de luchthaven. Ik had alles bij me voor een week genieten toen ik me meldde bij de balie van Transavia. Het was allemaal dik in orde en ik was klaar voor de reis. De vlucht verliep prima, ook al omdat de stoel naast me leeg was gebleven en ik dus ruim plaats had. Nou en dat was nou net wat ik niet kon zeggen toen ik de deur opendeed van mijn spotgoedkope  appartement. Nou ja, appartement.
Het had me wat moeite gekost om het te vinden. De ligging in het centrum was een ruim begrip. Maar goed. Het was een ruimte van vier bij drie met een klein raam dat uitzicht gaf op de muur van de buren. Ik de hoek stond een smal bed. Het matras maakte een doorleefde indruk. Als matrassen konden praten, dan had dit matras zeker een bundel spannende verhalen kunnen opgeleverd. Aan de andere kant van de ruimte hing een gordijn waarachter ik een redelijk schoon toilet vond en ook een kraan die uit de wand stak. Zomaar, op ruim anderhalve meter hoogte. Het putje op de vloer suggereerde dat dit best ook wel eens de doucheruimte kon zijn. Ik zag op dat moment de verkalkte douchekop, die naast het toiletpot op de grond lag. De bijbehorende slang ontbrak. Dat was althans mijn eerste conclusie. Na enkele minuten van praktisch denken kwam ik tot het inzicht dat er waarschijnlijk nooit een slang was geweest. Tenminste niet een die op de kraan en aan de douchekop kon worden bevestigd. De douchekop leek zonder probleem direct te monteren op de kraan. Na drie pogingen lukte dat dan ook. Dat de sproeier niet helemaal de juiste richting had, was een kleine maar toch wel een vervelende bijkomstigheid. Maar nog lastiger leek mij de houding, die ik zou moeten aannemen om nog iets van de waterstraal mee te krijgen. Ik liet het er maar even bij. Het ontbreken van beddengoed baarde mij grotere zorgen. Ik had er niet op gerekend. Dat was misschien ook wel dom van mij. Ook al omdat er nergens in de kleine advertentie op de door mij geraadpleegde vakantiesite stond vermeld dat er sprake was van de aanwezigheid van ook maar iets dat normaliter tot de standaarduitrusting behoort van een vakantieappartement. In dit appartement was er gebrek aan alles. Er was eigenlijk helemaal niets te vinden wat mij een vakantiegevoel kon geven. Mijn humeur en motivatie stonden dan ook onder grote spanning. Toen ik op een soort keukenstoel wilde gaan zitten en vervolgens bijna achterover tegen de muur viel omdat er een schroef van een van de poten ontbrak, die achteraf door een eerdere bewoner bleek te zijn gebruikt om de zijkant van het bed bij elkaar te houden, dacht ik aan mijn buurvrouw.
‘Dat is toch geen plek voor jou Jacob,’ had ze gezegd.
De familie Kakkerlak kwam ook maar eens kijken wie die eigenwijze ontredderde vrek was, die op de rand van het bed verbijsterd naar het dreigend geluid van het opborrelende toilet zat te luisteren en die ondertussen wel tot de eindconclusie was gekomen dat hij ruim waar had gekregen voor het leergeld dat deze les over het dubbeltje en het daarmee op de eerste rij willen zitten, had gekost. Na de eerste nacht heb ik een hotelkamer gezocht. Er was niets te vinden dat nog een beetje betaalbaar was. Dus al met al is het een dure vakantie geworden. Buurvrouw had gelijk gekregen.