Sinterklaas
Het ligt weer achter ons. Dit jaar was het nog even spannend geweest. Door de bezuinigingen werd van onze directeur een flinke dosis creativiteit verlangd. Want het was nu geen kwestie meer van even een belletje om de personele bezetting voor de viering van dit jaarlijkse festijn te regelen. Er was namelijk geen ruimte in het budget om Sint noch op zijn minst twee pieten in te huren. In tegendeel. Gezien de financiële mogelijkheden leek het dit jaar een debacle te worden. Tijdens het lerarenoverleg werd het idee geopperd om op zoek te gaan naar een vrijwilliger. En om niemand te kort te doen was een vrijwilligster natuurlijk ook een optie. Alleen de rol van Sint was in het laatste geval nou niet direct voor de hand liggend omdat het toch wel wenselijk was dat de geloofwaardigheid van Sint niet in het geding kwam. Doorgaans produceert de goed heilig man een zwaar brommend geluid, doorleefd en sonoor, zullen we maar zeggen. Het zou minimaal een vreemde ervaring voor onze leerlingen zijn wanneer uit de door een witte baard ommuurde mond een hoog, maar vooral vrouwelijk geluid zou komen. In geval van een piet zou dit misschien nog verklaarbaar zijn.
Kortom er rustte een ferme taak op de schouders van onze leider. Een van mijn collega’s kwam met de suggestie om in alle familie- en of vriendenkringen onderzoek te plegen. Hij zei dat het hem niet zou verbazen dat hierin mogelijkheden te over zouden worden gevonden om tot een bevredigende oplossing te komen.
En een en ander heeft inderdaad geresulteerd in de beschikbaarheid dit jaar van Sint en pieten. Na een korte selectie was de voorkeur gevallen op de neef van onze directeur. Een vijfenzestigplusser, die na enig aandringen en tegen vergoeding van een fles cognac de rol van waarnemend Sint wel op zich wilde nemen. Uiteraard werd ook een vergoeding verlangd voor het inhuren van kleding en pieten. Opgeteld kon het net allemaal uit. Het budget liet het toe.
De aankomst van de goedheilig man was op zich al een feest. De tweedeurs Kia vroeg een zekere bekwaamheid en het ontladen van de pieten van wie er een tamelijk gezet was resulteerde in een regelrecht circusnummer. Onze leerlingen waren enthousiast over deze manier van aankomen en verheugden zich alweer op het moment dat het drietal zou gaan vertrekken. Met een mogelijke reprise van de vertoonde act in het vooruitzicht leek het er op dat het feest dit jaar een ongekend succes zou worden. Zeker toen de baard van de Sint min of meer zijn eigen weg dreigde te gaan en een van de pieten, nog herstellende van de ontsnappings-act, op de mantel van Sint ging staan, waardoor de voortgaande beweging van de kindervriend op brute wijze werd onderbroken. Door deze onbeholpen actie van de piet verloor Sint het evenwicht, maar hij slaagde er in om de gevolgen daarvan te beperken. Dankzij een aantal bewegingen, welke een hoog breakdancegehalte hadden, kwam Sint weer redelijk snel in balans. De staf echter, was toen al beland tussen het groepje leerlingen uit groep vijf, dat zich in volle verwachting op de voorste rijen had geïnstalleerd. Het was logisch en begrijpelijk dat de leden van deze groep zichzelf in veiligheid probeerden te brengen. Echter door deze actie werd juffrouw van Bomen onder de voet gelopen en belandde, welleswaar heftig tegenstribbelend, op de grond voor de voeten van een van mijn collega’s. In plaats van de val te breken en zijn hulp aan te bieden verloor ook hij zijn evenwicht, maar gelukkig werd zijn val gebroken door de struiken langs het schoolpleintje. Onze leerlingen gingen uit hun bol, zeker toen Kareltje uit groep zes de gevallen staf aan wilde reiken aan de kindervriend maar dit op een zodanige wijze deed dat Sint vol in het kruis werd geraakt. Gelukkig kwam niemand op het idee of in de verleiding om Sinterklaas kapoentje*) te zingen. Nadat Sint zich weer had hersteld van deze onbedoelde aanslag is het toch allemaal nog goed gekomen. Het was al met al heel gezellig. Hopelijk dat het budget voor volgend jaar weer meer ruimte biedt.
*)kapoen=haan die essentiële onderdelen mist.