Hondentherapeut
Ik heb u in een van mijn eerste verhalen kennis laten maken met Micky, de hond van mijn buurvrouw. Micky is een reu zonder het instrumentarium wat een reu tot een reu maakt. Micky heeft naast dit gemis nog een andere kleine onvolkomenheid. Hij heeft een ongelofelijke hekel aan poedels. Micky raakt in totale stress bij het zien van dit hondenras. Buurvrouw heeft indertijd deze afwijking van haar trouwe vriend besproken met de dierenarts, maar die kon haar ook niet meer adviseren dan dat buurvrouw misschien eens in therapie moest gaan. Dit advies was uiteraard bedoeld voor Micky en niet voor mijn buurvrouw.
Daar buurvrouw alle adviezen van haar dierenarts onvoorwaardelijk opvolgt werd voor Micky een therapeutische oplossing gezocht en ten slotte ook nog gevonden. Niet via het internet, want na het goochelen van “hondentherapeut” waren er voor buurvrouw zeer beperkte keuzemogelijkheden, waarbij vooral de afstand een onoverkomelijk bezwaar vormde. Gelukkig wist de overbuurman een adresje. Het was dichtbij en niet duur en volgens hem was de therapeute zeer kundig. Ze had de herder van zijn zuster van het grommen tegen postbodes afgeholpen. Hij blafte nog wel, maar volgens de overbuurman bijten blaffende honden niet en daar was het zijn zuster uiteindelijk om te doen. Op basis van deze positieve ervaring had buurvrouw nog dezelfde dag een afspraak gemaakt en was zij de volgende dag met Micky op pad gegaan met het doel hem van zijn poedelsyndroom te verlossen. De potige dame die zich voorstelde als therapeute Sjaan maakte op buurvrouw maar vooral op Micky veel indruk.
‘Laat ‘m maar gerust hier dame. Over een paar dagen kent gij hem niet meer terug,’ had ze gezegd.
‘Ik weet er wel raad mee…’ had ze er nog aan toegevoegd.
De laatste opmerking en vooral de manier waarop, had buurvrouw in grote vertwijfeling gebracht. In haar gedachten zag ze haar Micky met de pootjes bij elkaar gebonden aan een soort rekstok hangen, waarbij Sjaan met een prikstok in de billetjes van het arme schepsel prikte onder het schreeuwen van, ‘ jij houdt van poedels als ik dat zeg, jij hebt geen hekel aan poedels, jij houdt van poedels…’
Het viel buurvrouw zwaar om haar hartendief achter te laten bij Sjaan, maar die had haar er van overtuigd dat dit toch echt het beste was voor de kleine viervoeter. Buurvrouw had zich er bij neergelegd en had haar Micky nog even bij het afscheid geknuffeld. Ze was met tranen in haar ogen weggegaan nadat ze haar kleine lieveling nog een keer in zijn bedroefde ogen had gekeken.
Een paar dagen later heeft ze hem opgehaald. Sjaan zei dat ze echt haar best had gedaan, maar dat het toch wel beter was om in de toekomst poedels te mijden. Ze rekende vijftien euro. Dat was inderdaad niet veel. Naast de uitgesproken hekel aan poedels, haat Micky nu vooral ook potige therapeutes en zeker die met de naam Sjaan.