Wroeging


Vorige week was het weer ouderavond. U kent dat vast wel. Een avond waarop ouders worden geacht naar school te komen en tegen hun zin in worden betrokken in het wel en wee van hun kind. Ik heb zelf geen kinderen dus ik kan hier geen enkele deskundigheid of ervaring aanvoeren. Ik ga af op de gezichtsuitdrukkingen en de lichaamstaal van de verwekkers van de crimineeltjes op onze school. Volgens een van mijn collega’s is een groot deel van de meegereisde vaders niet verantwoordelijk voor het addergebroed en heeft de werkelijke dader ondertussen elders onderdak  gevonden bij de een of andere struise blonde en probeert daar zijn hoeveelheid testosteron op peil te houden. Er zijn er ook die zelf de dupe zijn geworden van de drang naar avontuur van de partner. In dit geval is de blonde struise blijven wonen en heeft de eigenlijke vader onderdak gevonden in een afbraakflat verderop in de stad. De school heeft relatief gezien een groot aantal van dit soort gevallen. Het lijkt wel of er een epidemie is geweest in groep vier en in groep vijf. De leeftijd van de ouders ligt tussen de vijfendertig en veertig jaar. Een andere collega heeft hier op eigen wijze onderzoek naar gedaan. Er is geen enkele wetenschappelijke verklaring voor te vinden volgens deze onderzoeker. Nu heeft hij zelf bedacht dat het wel eens te maken zou kunnen hebben met ouder worden. Toen ik vroeg of hij daarmee de toename van de leeftijd bedoelde, schudde hij ontkennend het hoofd. Nee, hij bedoelde het ouderschap en maakte zijn oprechte excuses voor zijn onvolledige formulering. Ik accepteerde zijn spijtbetuiging. Hij ging verder met zijn betoog en het kwam er op neer dat het besef om verantwoordelijk te zijn voor de opvoeding van een ontkiemde eicel, al dan niet met opzet tot ontwikkeling gebracht, voor menig echtpaar het einde betekende van de voorgenomen duurzame relatie. Het werkte beklemmend volgens het inzicht van mijn collega en de spanning die een en ander tot gevolg had was het begin van het einde. Het was in feite het startsein om op zoek te gaan naar een alternatief. De vooruitgang heeft hier uitkomst geboden. Het internet is een uitgelezen plek om te daten zonder direct de eerste avond aan de bak te moeten. Goed dat er is. In anonimiteit en op een rustig moment is het een ideale ontmoetingsplek. Mijn collega ging verder met zijn complottheorie. Hij fluisterde mij in mijn oor dat de gemaakte afspraken voor de avondescapades van te voren op het schoolplein werden bekonkeld. Hij had zelf waargenomen dat mailadressen en mobiele nummers werden uitgewisseld door mannen en vrouwen, of beter vaders en moeders waarvan zeker was dat ze niet de eigenaar waren van hetzelfde kind.
 Toen ik een grote donkere kerel en een licht blonde dame binnen zag komen had ik mijn oordeel al klaar. Weer zo’n stel uit de categorie die mijn collega betitelt als internetavonturiers, fiberlovers, laptopgelukzoekers. Ik kon me even niet voor de geest halen bij welke koter deze combinatie hoorde. Toen de man mij aansprak en aan me vroeg waar hij moest zijn, werd het me duidelijk. Zij was de moeder van Timmy en hij was haar nieuwe vriend. Timmy had mij er over verteld. Zijn echte vader is drie jaar geleden bij een ongeluk omgekomen. Ik kreeg een beetje wroeging toen ik realiseerde dat ook ik zo mijn vooroordelen had. Ik probeerde het goed te maken door beiden een kopje koffie aan te bieden. Ze konden mijn geste ten zeerste waarderen en overdreven vriendelijk vroeg ik nog of het zo in orde was.