Valentijn toch…!
Juffrouw Derks is teleurgesteld. Niet in de mensheid maar in de betrouwbaarheid en accuratesse van Valentijn. Nadat ze mij deelgenoot had gemaakt van haar ongenoegen kon ik wel begrijpen waar de schoen knelde, waar de pijn zat. Het zat namelijk zo. Juf Derks had met de post op veertien februari een mooie grote rode enveloppe ontvangen. Het gevaarte was bij de buren bezorgd omdat het eenvoudigweg niet in de brievenbus paste. De buurvrouw had hem nog dezelfde avond bezorgd omdat ook zij er van uit ging dat dit wel eens de grote ommekeer zou kunnen zijn in het saaie en monotone vrijgezellenbestaan van juf Derks. Ze was er zeker van dat dit een uniek moment was en met een zekere opwinding had ze onze juf veel plezier toegewenst. Waar dit plezier mee was te behalen, was voor juf wat vaag maar de uitgesproken wens werd in dankbaarheid en opwinding aanvaard. Het ging juf te ver om de buurvrouw uit te nodigen om bij de onthulling van het mysterie van de rode enveloppe getuige te zijn en na een aantal minuten werd dat ook de buurvrouw duidelijk. Die kwam langzaam tot de conclusie dat het misschien beter was om terug te keren naar haar eigen Valentijn, die zoals gewoonlijk wel voor de teevee zou zijn neergestreken met de voeten op de salontafel en de broekriem op een gaatje ruimer. De kookkunst van de buurvrouw was voor haar eega een uitermate goed excuus om grote hoeveelheden naar binnen te werken. De liefde van de man gaat tenslotte via de maag en in dit geval moet er sprake zijn van een ongelofelijke affectie en warmte in de relatie. Het flesje bier als extraatje was voor hem als het sigaretje na het vrijpartijtje. Ik heb dit allemaal mogen vernemen van juf Derks. Ik vond haar formulering eigenlijk wel schokkend en maar vooral eigentijds. Voor zo ver ik weet heeft ze nooit een relatie gehad. Dus de levenswijsheid die zij in deze interpretatie legde kwam niet voort uit eigen ervaring maar uit haar vermogen om zich in te kunnen voelen in de situatie van buurvrouw en buurman. Heel modern dus. Maar goed terug naar de rode enveloppe en de scheur in het vertrouwen van juf Derks in Valentijn.
Ze had de enveloppe geopend en de kleurrijke kaart met daarop een beertje met ballon en een grote margrietachtige bloem in de poot had haar hart sneller doen kloppen. Er was geen enkele vermelding van de afzender te vinden en juf had zich minuten lang afgevraagd van wie dit hemelse bericht afkomstig zou kunnen zijn. Ze gaf eerlijk toe dat het niet mee was gevallen om een naam van een mogelijke stille aanbidder te produceren. Ze had nog even aan mij gedacht. Er was een lichte huivering door mij heen gegaan. Het waarom daarvan kon ik niet verzinnen en ik vond het dus ook eigenlijk wel een beetje flauw van mezelf. Maar goed, ik ben ook maar een mens met een eigen gevoel voor romantiek. Juf Derks ging door met haar verhaal. Ze had de kaart nog eens goed bestudeerd en toen ze geen enkele aanwijzing had gevonden had ze haar aandacht gericht op de enveloppe.
Ze was geschrokken toen ze de adressering zag. Valentijn had zich vergist in het adres. Anna Derksen woonde even verderop in de straat. Volgens juf was het een studente economie en ze kende het meisje van het kassawerk in de supermarkt om de hoek. Anna was volslank, blond en rond de twintig. Juf A. Derks en Anna Derksen staan onder elkaar vermeld in de telefoongids. Valentijn toch….!