Na een paar glazen wijn en een sandwich gingen we naar onze kamer. Marie had gelukkig een groot gedeelte van haar kleding meegenomen en ze had nog ’s middags nog wat make-up spullen gekocht.
Ze had zich licht opgemaakt en ze droeg een zwarte jurk. 
‘Je wordt met de dag mooier, geloof ik,’ zei ik en dat meende ik oprecht.
Ja, ja meneer Joe Grey, maar die avonturen van jou maken me ook met de dag ouder…’
‘Dat zal wel, maar het is je in ieder geval niet aan te zien…’
‘Dat zal wel… Ga jij jezelf ook even omkleden? Dan zijn we in ieder geval op tijd…’
Ik ging naar de badkamer en na een frisse douche voelde ik me weer een nieuw mens.
Ik had gelukkig nog een grijze broek en een zwart colbert. Ik had dit nog nooit gedragen. Het licht roze overhemd was eigenlijk net even te veel. Maar het moest maar. Het was even niet anders. Ook had ik nog steeds het zwarte vlinderstrikje van Henry. Blijkbaar miste hij het niet.
Toen ik klaar was en Marie me goedkeurend had aangekeken, werd het tijd om te gaan. Ik verheugde me op de avond. Het was goed om even mijn gedachten te verzetten. De impact van de laatste dagen was heftig en deed me meer dan ik had verwacht. Af en toe was ik onrustig en werd ik zweterig bij de gedachte aan Mocka en zijn moeder. Om maar te zwijgen over mijn ontmoeting met Kaplan.
We liepen op ons gemak naar Chez André. Silvain zag ons aankomen en kwam naar ons toe.
‘Gelukkig, jullie zijn nog helemaal in orde…’ zei hij. Ook hij had inmiddels gehoord van de brand en de gebeurtenissen er om heen.
‘Gelukkig wel Silvain, en dat moeten we zo dan ook maar houden.’
‘Dat lijkt me wel. Nog een prettige avond…’
‘Dat zal wel goed komen… dank je wel.’
We gingen naar binnen en we werden opgewacht door een meisje. Ze herkende ons en ze bracht ons naar onze tafel. Het was de tafel die we eerder ook hadden. Ik zag het bordje “reserveé”. Het meisje vroeg of we al wat wilden drinken. Ik zei dat het in orde was. Een paar minuten later zag ik Connie en Theo. De kleine rossige man die naast Theo liep moest ongetwijfeld John McKenzie zijn. Ik had een totaal andere voorstelling van hem gehad. Ze zagen ons en kwamen direct naar ons toe. De begroeting was uiterst hartelijk. Connie en Marie waren in korte tijd goede vriendinnen geworden. John McKenzie werd aan ons voorgesteld. Het leek me een aardige vent. Hij ging tussen Marie en Connie in zitten.
‘Zo dat heb ik mooi geregeld,’ zei hij, ‘om zo tussen deze twee mooie dames te mogen zitten.’
‘Ik maak me geen zorgen John…’ zei Theo.
‘Dat is ook het laatste wat ik zou willen… En jij Joe…?’
‘Het is je nu even gegund, maar wanneer ging je ook weer terug…?’
Hij snapte mijn humor.
‘Een extra vliegtuigstoel is gauw bijgeboekt…’
‘Hebben wij hierin ook nog een stem of zo…?’ klonk het gezusterlijk.
‘Hoorde ik iemand iets zeggen…?’ zei John.
‘Je speelt met vuur makker. Dit zijn niet zomaar vrouwen…’grinnikte Theo.
‘Nou, dan weet ik in ieder geval waar ik aan toe ben. Schenk me dan maar eerst eens een glas van dat lekkere bubbeltjessap in.’
Het meisje dat de champagne had gebracht kwam naar onze tafel en pakte de fles en vroeg of iedereen champagne dronk. Het antwoord was eensgezind.
‘Zoals het nu lijkt wordt Eva morgen rond elf uur geopereerd. De apparatuur is vrijgegeven en zal morgen vroeg worden aangeleverd. John wil nog even testen of alles in orde is en vooralsnog hebben we aan een paar uur voorbereiding genoeg. We doen de gehele operatie samen. Het gaat overigens goed met Eva. Ze is stabiel en hoewel het een zeer lastige operatie wordt geloof ik in een goede afloop. Maar lieve mensen onderschat het niet. Het kan ook zo maar mis gaan. Het is echt microchirurgie van de bovenste plank. Om eerlijk te zijn denk ik niet dat er iemand in de wereld is die dat beter zou kunnen dan John. Hij is absolute wereldtop. Laten we maar drinken op de goede afloop.’
We waren het hier samen helemaal over eens. Connie vertelde dat ze enkele testjes had gedaan met Belle. Ze had haar onderzocht en het was haar al met al meegevallen.
‘Jammer dat ik haar nu pas zie. Ze heeft inderdaad wat spieraandoeningen, maar volgens mij zijn die prima te behandelen. Het is een lieve meid. En zo dankbaar. Ze vertelde me over de cd van Eva. Ze had die van jullie gekregen vertelde ze. Samen met een cd-speler. Volgens mij heeft ze hem heel vaak afgespeeld. Ze kon me exact vertellen welke muziek er op stond. Nogmaals, ik ben zeer positief. Maar het zal nog wel een tijdje duren voordat ze weer echt goed kan lopen.’
‘Dus er is wel weer een kans dat ze zich zelfstandig kan bewegen?’ vroeg Marie opgewonden.
‘Ja hoor Marie, ik ben echt heel positief. Met een goede therapie en aangepaste medicatie heeft ze zeker een goed perspectief.’
‘Goh, Connie fijn om dat te horen. Zeker na al die negatieve gebeurtenissen van de laatste dagen.’
‘Zo is het…’
Ik wilde net weer champagne bestellen toen ik André en Etienne zag. Ze kwamen naar ons toe. Toen  John was voorgesteld nam André het woord.
‘John, er rust grote druk op je. Als je eens wist wat Eva voor ons allen betekent, dan kun jij je wel  voorstellen hoe blij we met je zijn. Ik wens je voor morgen alle succes toe. Santé.’
We konden ons allen vinden in de woorden van André. Het was een leuke avond en het deed me goed. Ook Marie genoot volop. Toen we weer in het hotel waren aangekomen vonden we het beiden verstandig om te gaan slapen. De volgende dag beloofde er weer een te worden vol met spanning en onzekerheid.

78