Eva was uitgelaten en dat was ze ook nog nadat ze een bad had genomen en zich had opgemaakt en aangekleed. Ze zag er geweldig uit. Ze had kleding aan die ik nog niet had gezien. Een lichtbeige broekpak met een mooi geelachtig topje. Ze droeg pumps in dezelfde kleur. Het had een exclusieve chique uitstraling. Ik had haar mijn complimenten gemaakt en ze was verrukt dat ik het zo mooi vond. Nadat ik me gedoucht had deed ik mijn nieuwe broek aan met een crèmekleurige blouse. Ik had ook nog een zwart ribfluwelen jasje gekocht. Het was niet duur maar het oogde zeker niet goedkoop.
We hadden nog even tijd en Eva gaf me een rondleiding door het appartement van Henry Duval. Ik was onder de indruk van alle luxe. Ik wist niet eens dat het allemaal bestond. Eva liet me zien hoe je in een moderne keuken een kopje thee maakt en dat met een afstandsbediening. Helemaal automatisch.
‘Of wil je koffie, dat kan ook hoor. Welke smaak. Een dubbele espresso voor meneer…? Wilt u er muziekje bij?’
‘Nou ik ben wel overtuigd. Hoe laat zouden we elkaar ook weer ontmoeten…?’
‘Half negen.’
‘Denk je dat we dat wel kunnen betalen lieverd…?
‘Ik denk het wel Joe, ik denk het wel…’zei ze met een glimlach.
Eva had nog een vlinderdasje voor mij uit de kast gehaald.
‘Kom, dit moet even aan en mag weer uit als je straks bij Chez André weer buiten staat. Henry zal het wel goed vinden dat je dit even van hem leent.’
Het was nog geen half negen en dus waren we ruim op tijd. Connie en Theo hadden ons al snel gezien.
‘Fijn dat jullie er al zijn,’ zei Eva. ‘Kom, dan gaan we naar binnen.’
‘Dag miss Eva…goede avond, uw tafeltje staat gereed. Met z’n viertjes toch?’
‘Ja hoor Silvain, met zijn viertjes.’
Hij werkte zijn gastenlijst bij. Een van de meisjes bracht ons naar onze tafel.
Het was er al aardig druk. Ik keek mijn ogen uit. Dit soort clubs waren absoluut onhaalbaar voor mijn beperkte budget. Een jonge dame in een spetterend glitterkostuum vroeg aan ons wat we wilden drinken.
‘Zullen we maar een flesje champagne doen,’ stelde Theo voor.
‘Lekker, ’zei Eva en ik sloot me daar bij aan.
We kregen de kaart en voor zover ik kon begrijpen wat er stond, zag het er prima uit. Toen we besteld hadden zag ik dat het podium in gereedheid werd gebracht.
‘Op zaterdag hebben ze meestal een combo. André heeft mij ook gevraagd, maar ik wil ook nog een beetje tijd over houden voor mezelf en natuurlijk ook voor Joe,’ vertelde ze tegen Connie.
Het voorgerecht was geweldig en omdat we geen soep hadden besteld werd daarna het hoofdgerecht geserveerd. Het was roasted steak, op een zeer speciale manier klaargemaakt met een heerlijke kruiding. Er was een overvloed aan bijgerechten. Het was moeilijk om te kiezen. Precies volgens schema werd het dessert geserveerd. Het combo zette de eerste noten in.
Het was de bedoeling dat er lang werd nagetafeld. In ieder geval zolang het combo speelde en bij voorkeur onder het genot van de nodigde drankjes. Hoewel er ook koffie werd geserveerd.
‘Is dat anders jouw ding…’ vroeg Theo aan Eva.
‘Ja, ik speel zolang het dessert duurt, of misschien duurt het dessert wel net zo lang als ik speel. Het wordt allemaal precies gevolgd en gepland.’
Er kwam een man naar onze tafel. Het was een mooie man met een opmerkelijke uitstraling. Hij groette Eva hartelijk.
‘Hallo, ma cherie, wat zie je er weer mooi uit. Wil je me voorstellen aan jouw gasten…?’
Eva stelde ons voor en de mooie man bleek André Duval te zijn, eigenaar van Chez André en de broer van Henry. Zelfs Connie had moeite om haar ogen van hem af houden.
Veronique had gelijk. Je zou er als vrouw depressief van worden als je wist dat André gay was. Ik was er blij om. Hoewel?
‘Mooie lieve Eva, zou je mij vanavond toch een klein pleziertje willen gunnen en nog even voor ons willen spelen. Ik kan absoluut geen dag meer zonder je betoverende spel.’
‘Ik ben blij dat ik je hiermee kan plezieren. Jij doet al zo veel voor me,’ antwoordde ze
Ik zat erbij en keek er na, maar ik voelde geen enkele jaloezie. Ik vond dat opmerkelijk en tegelijkertijd was ik daar blij om.
André wenkte een gerant. Hij kwam naar hem toe en de man kreeg een opdracht. Op een discrete wijze. Ik zag dat de gerant naar het podium ging en de gitarist van het combo iets in zijn oor fluisterde.
De man knikte dat hij het begreep. De gitarist, die mij de leider van de band leek, ging naar de microfoon.
‘Dames en heren, verheugd en met trots kondig ik u aan dat miss Eva Winters ook vanavond speciaal voor u zal spelen… op de piano. Dames en heren een luid applaus voor…miss Eva Winters.’
Eva stond op en liep naar het podium. Op een of andere vernuftige wijze kwam er een piano uit de coulissen. Ze ging naar de microfoon en zei, ‘dank u wel…Op speciaal verzoek van onze gastheer de heer André Duval ga ik voor u spelen. Het is een eigen nummer en u allen beleeft hier vanavond, hier bij Chez André de première. Eve’s Voyage to Paradise. Namens meneer André en mijzelf wens ik u veel genoegen.’
Er klonk luid applaus. Ze zette de eerste tonen in. André was bij ons blijven zitten en hij zat vlak bij me. Het werd muisstil. Haar muziek rolde de zaal in als de golven bij een kalme zee. Dan weer als een als een kabbelend beekje aanzwellend tot een wilde rivier. Ik dacht terug aan ons moment in de Hertog Jan. Mijn privéconcert. Ze slaagde er ook hier in, ook in deze grote zaal, een sfeer van magie en mystiek te creëren.
André Duval leek wel in tranche. Ik voelde me trots en bevoorrecht. Connie Boering was zichtbaar ontroerd. Theo Boering genoot. Ik durfde niet om me heen te kijken. Het zou te gênant zijn geweest. Eva’s song duurde rond de tien minuten. Ik herkende Eva’s emotie. Ik dacht terug aan Hamburg, aan haar optreden in het rockcafé. Aan haar pijn en verdriet die ze toen in haar optreden had gelegd en waarvan ik nu de oorzaak kende. Niemand anders in deze zaal kende haar geheim.
Eva stond op en kreeg luid bijval. André Duval zat roerloos op zijn stoel. Ik keek naar hem en hij glimlachte, stond op en applaudisseerde. Op de een of andere manier vond ik André een prettig mens. Eva liep terug naar onze tafel. De gasten gingen staan en bleven applaudisseren. André kuste haar hand en hij liep weg van onze tafel nadat hij me een vriendschappelijk klopje op mijn schouder had gegeven. Eva maakte nog een kleine buiging en pakte mijn hand.
‘Vond je het mooi…?’
Ik kreeg tranen in mijn ogen. Ze wreef ze weg met een tissue. Het kon me niet schelen dat men mijn emoties zag. Voor het eerst in mijn leven. Theo hield de hand van Connie vast.
‘Ik kijk met recht uit naar vanavond. Heb je ook nog een beetje voor ons bewaard Eva?’
‘Ja hoor, ik heb er vandaag zin in. Daar moeten jullie Joe dankbaar voor zijn, want dat komt door hem. Hij is vandaag mijn grote inspirator.’
Ze gaf me een kus en ik bloosde.
Het was tegen twaalven toen we opstonden. André had ons gezien. Hij kwam naar ons toe en hij gaf Eva nog een kus op haar wang.
‘Dank je Eva liefje, tot morgen ik kijk er weer naar uit. En ik ben niet de enige.’
Nu richtte hij zich tot mij.
‘Joe, je bent mijn schatbewaarder. Zorg je goed voor deze zeldzame diamant. Ze is uniek en de enige in haar soort. Ik vertrouw op je.’
Hij stak zijn hand uit en ik voelde de handdruk van een warm mens.
Tenslotte groette hij Connie en Theo.
Silvain hield de deur voor ons open.
‘Het was weer erg mooi miss Eva. U heeft ons weer laten genieten.’
‘Dank je wel Silvain, tot morgen…’
‘Tot morgen miss Eva.’
47