Toen we naar de auto liepen zuchtte Marie, ‘hij is nog altijd gek op me. Dat zal wel nooit meer overgaan.’
Ze vertelde dat Marcel toch zo gehoopt had dat het iets tussen hun beiden zou worden. Hij was nog steeds vrijgezel en hij had haar ooit verteld dat hij op haar zou wachten, zolang hij leefde. Hij had zijn hele leven in het dorp gewoond en was helemaal ondersteboven toe Marie hem had verteld dat ze naar Parijs ging en dat ze ging werken bij de revue. Hij had het haar afgeraden.
‘Hij had geen flauw idee wat de revue was, maar hij vond het maar niks. Het is ook maar goed dat hij het niet wist, want het was zijn dood geworden. Hij is overigens wel heel aardig. Een goede vent. Maar niet iemand met het vooruitzicht op een bruisend levend. Zijn bloemenwinkel is al dertig jaar hetzelfde.
‘Hoe oud is hij?’
‘Twee jaar ouder dan ik.’
‘Het lijkt veel meer, maar je ziet er vandaag dan ook wel heel stralend uit.’
‘Is dat een flirt…?’
‘Nee, dat is de harde waarheid.’
‘Dank je…dat is lang geleden, dat ik dat heb gehoord.’
‘Als je zo doorgaat zal dat best wel vaker gebeuren.’
Marie zei niks. Ze kleurde en dat maakte haar nog mooier.
We stapten weer in haar autootje en reden na een paar honderd meter een zandweggetje in. Even verder op stonden twee huisjes. Een daarvan was verbouwd. Het andere huisje zag er een beetje vervallen uit. Er brandde wel licht.
‘Hier woonden wij. Nu woont er een tante van me. Theressa zorgt voor haar. Zolang dat nog gaat. Ze is bijna tachtig.’
Het verbouwde huis was veel groter dan ik het op het eerste gezicht had ingeschat. Het was aan de achterzijde ruim uitgebouwd. We gingen naar binnen en we kwamen in een grote gezellige keuken. Theressa had ons al gezien en begroette ons hartelijk.
‘Dag lief zusje, ik heb een bloemetje voor je mee gebracht…’ zei Marie terwijl ze de hand van Theressa vasthield.
‘Dank je, oh van Marcel…die heeft ook weer een goede dag nu hij je weer eens gezien heeft.’
‘Dat kun je wel zeggen. Theressa dit is Joe.’
Ik stelde me voor. Theressa was een jongere uitgave van Marie. Het gaf me een goede indruk hoe Marie er op haar midden dertig had uitgezien. Ik zag dezelfde ogen en met daarin dezelfde twinkeling. De mooie elegante kaaklijn. Theressa had krullende donkere lokken tot op haar schouders. Het deed me denken aan de foto’s die Marie me had laten zien. Behalve dat het een mooie vrouw was, was ze ook bijzonder innemend. Ze deed haar uiterste best om mij op mijn gemak te stellen. Even later voegde Jack zich bij ons. Het was een grote stevige kerel en hij was net als zijn vrouw, bijzonder aardig.
‘Fijn dat jullie er zijn. We zullen eerst eens wat te drinken nemen, want het is een beetje feest. Marie, je zus is zo blij dat je haar weer eens bezoekt. Het komt er tegenwoordig maar niet van.’
Hij richtte zich tot mij.
‘Ja Joe, zo gaat dat. We zijn allemaal druk. Met van alles en nog wat. Zo druk dat ik bijna vergeten was om met het leukste en liefste meisje uit de straat te trouwen, maar dat zal Marie je wel verteld hebben. Overigens niks ten nadele van jou Marie. Want jij was ook heel leuk en lief.’
‘Was…?’ zei Marie
‘Nou je weet best wat ik bedoel.’
Jack keek naar mij.
Ik knikte.
‘Het is nooit te laat,’ zei Marie, ‘dat zie je wel.’
En ze keek ook naar mij. Nu bloosde ik. Ik wist maar al te goed wat ze hiermee bedoelde.

44