Het was eigenlijk weer veel te laat toen ik mijn bed instapte. Maar gezelligheid kent geen tijd. Ik hoopte dat Eva nog iets van zich zou laten horen. Ik keek op mijn telefoon. Ik had een smsje.
“Bel je straks. Eva”.
Het was om half twaalf verzonden, althans toen had ik het ontvangen. Ik legde mijn mobiel weg en viel in slaap. Eva had me niet meer gebeld.

De zon scheen door de gordijnen. Het leek een mooie dag te worden. Zoals we hadden afgesproken zouden we die avond naar Theressa en Jack gaan. Ze woonden net buiten Parijs. Marie had me verteld dat ze in het ouderlijk huis woonden van de moeder van Jack. Hij had het indertijd gekocht van zijn opa en oma. Maar omdat naast zijn oma en opa ook zijn ouders daar nog steeds woonden, had hij zelf in Vitry een kleine woning gehuurd. Theressa was in Parijs gaan studeren en zodoende had hij haar in tijden niet meer gezien, ondanks dat hij regelmatig bij zijn opa en oma en dus ook bij zijn ouders, de buren van Marie, op bezoek kwam. Theressa kwam hooguit een keer per maand naar huis. Dus het zou toeval geweest zijn als ze elkaar ontmoet zouden hebben. De moeder van Jack en de moeder van Marie deden veel samen. Marie vertelde dat haar moeder een hartstilstand had gekregen. Ze was nooit ziek geweest. Het was een complete verrassing. Als een donderslag bij heldere hemel. Haar vader was al eerder overleden. Theressa was toen net vier jaar  geworden. Hij had darmkanker. Marie voegde er nog aan toe dat ze toen al geruime tijd niet meer thuis woonde. Ik verheugde me op het bezoek. Het bracht weer wat afleiding en ik hoopte ook dat Jack me op weg kon helpen. Het zou goed zijn dat ik wat om handen had. Ik kon toch niet drie weken lang elke dag bij Marie op schoot gaan zitten. Toen ik me had aangekleed, ging ik maar weer naar beneden. Ik stond in de deuropening toen mijn mobiel ging. Het was Eva.
‘Hoi lieverd, ben je al wakker.’
Ze klonk opgewekt. Ze was alweer aan het werk. Ze klonk enthousiast en ik merkte dat ze het moeilijk vond om niet te vertellen waar ze mee bezig was. Ze verontschuldigde zich dat ze niet meer had gebeld. Het was zo laat geworden en toen ze in de gelegenheid was om me te bellen had ze aangenomen dat ik wel zou slapen.
‘Geeft niet hoor,’ en ik meende wat ik zei. ‘Ik ben blij dat ik je weer hoor. Ik ga vanavond met Marie naar haar zwager en haar zus. Hij kan me zakelijk van dienst zijn, volgens Marie. Het zou mooi zijn, dat ik ook even iets om handen heb.’
Ze was het met mij eens en luisterde vol belangstelling naar mijn plannen. Ik vertelde over Bob en ze vroeg of ik toch wel de groeten aan Anna had gedaan.
‘Ja hoor, het ging verder wel goed. Ze miste ons een beetje.’
Eva vertelde dat het concert in Olympia zo goed als uitverkocht was.
‘Goed dat je daarover begint. Heb je nog een stuk of wat vrijkaarten. Ik heb hier een aantal jongeren beloofd dat ik daar voor zou zorgen.’
Ze vroeg hoeveel ik er nodig had. Ik zei dat ik er aan negen voldoende had en Eva beloofde dat ze er voor zou zorgen. Ze had ook Vip kaarten voor mij en Marie en voor Veronique als die eventueel zin had. De drie broers Duval zaten ook bij ons. Ik vond het prima. Na afloop van haar concert mochten we nog wel blijven als we wilden, maar ze kon zich ook voorstellen dat we niet zo op de muziek van the Zodiac zaten te wachten. In ieder geval hadden André en Henry een etentje georganiseerd. Ik was uiteraard uitgenodigd, maar als Marie en Veronique zin hadden waren ze beiden ook van harte welkom. Daarna zouden we met zijn alleen iets gezelligs gaan doen. Dat was het plan.
‘Maar dat zal wel bij Chez André worden,’ vertelde ze
Ze klonk opgewonden en ze zei dat ze de kriebels kreeg als ze aan haar grote optreden dacht. Nog achttien dagen en dan was het zover.
‘Nou mijn liefje, let op je zelf. Ik hou van je.’
Ik deed mijn mobiel in mijn jaszak en ging naar beneden. Naar Marie.

42