Henry zou haar rond twee uur ophalen. We hadden nog een paar uur.
‘Zullen we even kennis gaan maken met Marie, onze conciërge. Een heel aardige vrouw. Ze wilde je graag ontmoeten. Ze heeft me verteld dat ze vroeger danseres was geweest. Op la Place Pigalle. En ze heeft een dochter, die bijna net zo oud, sorry zo jong is als jij, Eva.’
‘Goed idee,’ zei ze glimlachend.
We gingen naar beneden. Het loket was dicht en ik drukte op het belletje. Het duurde even, maar toen zag ik Marie uit het gangetje komen.
‘Goede morgen Marie, dit is Eva. Ze wilde even kennis met je komen maken…’
Marie begroette Eva op een hartelijke manier. Ze bekeek haar van top tot teen.
‘Je bent nog mooier dan Joe me verteld heeft. Kom maar gauw binnen dan ga ik een heerlijk kopje koffie voor je klaar maken. Of heb je liever thee, of iets anders?’
‘Thee is goed. Zo, dus Joe heeft over mij verteld?’
Ik voelde me opgelaten. De twee vrouwen keuvelden met elkaar zonder ook maar een beetje rekening te houden met mijn aanwezigheid. Ik stond erbij en ik keek er naar. Compleet overbodig. Bladvulling.
‘Ja, Eva… ik mag toch wel Eva zeggen?’
‘Ja natuurlijk…’
‘Nou, hij is echt helemaal idolaat van je. Maar dat zal je zelf ook wel weten.’
‘Fijn om te horen.’
Ze deden net of ik er niet was.
‘Ik vind hem ook reuze hoor, maar ik moet eerst nog even een paar dingen doen, voordat hij aan de beurt is. Dus ik probeer hem maar even rustig te houden,’ ging Eva verder.
‘En lukt dat mijn lieve kind…?’
‘Jawel, tot nu toe wel. Ondanks dat we bij elkaar slapen, houdt hij zich gedeisd. Netjes met de handjes boven de dekens zal ik maar zeggen…’
‘Eva…toe nou…’ probeerde ik nog.
Zonder blikken of blozen gingen de twee verder.
‘Als ik je van dienst kan zijn, moet je het maar even laten weten.’
‘Je vangt hem al zo goed op en ik heb ook begrepen dat je hem ook nog te eten geeft.’
Ik voelde me net een huisdier, een kat die uit logeren is, omdat het baasje even druk is.
‘Jawel hoor, ik doe mijn best.’
‘Maar niet te veel en niet te lekker Marie, anders raakt hij verwend en dan kan ik er straks niks meer mee…’
Ze hadden samen het grootste plezier. Maar het was nog niet klaar.
‘Ja, en er is niks zo vervelend als een verwende vent. Meid ik kan je verhalen vertellen…’
‘Nou ik kan me daar wel iets bij voorstellen.’
‘Ik zal zorgen dat hij als was in je handen wordt. Kneedbaar en te vormen naar jouw idee.’
Ik vond de tijd rijp om in te grijpen.
‘En hoe had je gedacht dat te gaan doen, mevrouw Marie Bonnet…?’
Beide vrouwen keken me aan.
‘Goh, ik wist niet dat je met ons mee hebt geluisterd. Wat denk je Eva…geven we hem een kans?’
Eva liep naar me toe en gaf me een kus op wang.
‘Marie, hij is de moeite waard, we nemen hem…ik bedoel we gaan het met ‘m proberen.’
‘En heb ik hierin ook nog een stem?’
‘Non…’ klonk het in koor.
Marie en Eva. Het klikte tussen die twee.
Na de thee en de koffie vroeg Marie of we nog wat anders wilden drinken. Eva zei dat ze werd opgehaald en ze wilde zich nog even opfrissen en moest nog wat spullen bij elkaar zoeken. We stonden op en Eva en Marie namen afscheid.
‘Leuk je ontmoet te hebben Eva,’ zei Marie op een gemeende warme toon.
‘Dat is wederzijds. Zo gauw ik weer even tijd heb wip ik bij je binnen. Joe heeft me verteld over je tijd op de Place Pigalle, bij de Folies. Lijkt me reuze interessant.’
‘Je bent welkom, wanneer je maar wilt…nou veel succes.’
‘Dank je.’
We gingen weer naar boven en Eva pakten haar spullen. Wat schone kleding, haar make-up koffertje en haar gitaar. Haar mobiel ging. Ze kreeg een smsje.
‘Henry is over vijf minuten bij de poort. Nou ik heb alles geloof ik.’
Ze keek nog even rond.
‘Nou dan ga ik maar…’
Ze kwam naar me toe en sloeg haar armen om me heen.  Ze kuste me heel intens en ik beantwoordde haar kus. Het was de eerste keer. Steeds waren het vluchtige kussen geweest. Deze keer niet. Ik voelde de warmte en opwinding door mijn hele lichaam gieren.
‘Daar moet je het de komende dagen maar even mee doen. Daarom was het een extra dikke zoen …’
‘Alleen maar daarom…?’
‘Nee hoor, ook voor alles wat je voor me doet.’
‘Ik doe het met liefde en plezier.’
‘Zo voelt het ook…’
Ik streelde door haar haren.
‘Eva…let je op jezelf… Ik kan je niet missen.’
‘Dat beloof ik.’
Ze maakte zich los en pakte haar spullen.
‘Dag lieverd, ik bel je vanavond…oké?’
‘Niet vergeten…’
Ze liep de deur uit. Ik was blij maar ook wat verdrietig. Ik miste haar nu al.
Ik pakte een boek en viel na een paar bladzijden te hebben gelezen in slaap en werd om vier uur wakker.
Ik had Marie beloofd om ’s middags nog een partijtje met haar te schaken.

35