Ik was opgestaan en had het ontbijt klaar gemaakt. Ik hoorde dat Eva onder de douche stond. Toen ze klaar was kwam ze in mijn ochtendjas en met natte haren naar de huiskamer.
‘Ik wil even mijn haren föhnen anders krijg ik ze niet meer in model. Kan het nog even?’
‘Jawel hoor, tien minuutjes. Red je dat?’
‘Ik doe mijn best…’
Ik had de broodjes al uit de oven gehaald. Ik kreeg er steeds meer plezier in. Voor mezelf deed ik nooit dit soort dingen. Broodjes bakken, omelet maken. Een ontbijt voor mij was, als ik er al de tijd voor nam, niet meer dan een paar sneetjes brood, zo uit het handje. In het beste geval met een kop koffie, maar meestal met een glas melk.
Ik hoorde dat Eva klaar was. Ze zag er stralend uit ondanks de korte nacht.
‘Ik heb eigenlijk nog best lekker geslapen. Een beetje kort, dat wel.’
‘Goed zo.’
‘Ik heb het gisteren wel heel fijn gehad. Samen zo in Parijs. En Theo en Connie Boering waren ook heel erg aardig. Zo gauw ik weet wanneer ik weer even tijd heb, zal ik ze bellen. Dan krijgen ze van mij een mooi privé-optreden. Je gaat dan toch wel mee?’
‘Als jij me uitnodigt dan ben ik er, zeker weten.’
Ze keek me aan.
‘Ik vond het wel heel lief van je, dat je gisteren naar me wilde luisteren. Het is zo belangrijk voor me.’
‘Natuurlijk wil ik naar je luisteren, ik zal er voor je zijn, als jij dat vraagt.’
‘Het helpt wel, ik voel me er beter bij. Niet dat het iets verandert, maar gedeelde smart is halve smart, zal ik maar zeggen. Je weet wel wat ik bedoel.’
‘Ik snap je, maar eet nou eerst even je omelet op, die wordt helemaal koud.’
‘Ja, meneer Grey, meisje Eva zal eerst even netjes haar bordje leeg eten.’
‘Je leert het nog wel eens ooit…om te gehoorzamen.’
Ze knikte.
‘Lekker omeletje…goed gedaan. Je leert het nog wel eens…lekkere dingen voor me klaar te maken.’
‘Ja…ja,’ zuchtte ik maar eens. Ik was blij dat ik haar had ontmoet.

34