Anna had haar best gedaan. Eva had haar nog even meegeholpen
‘Het voorafje heeft Eva gemaakt, ’zei Anna, ‘de soep is mijn brouwsel.’
‘Heerlijk,’ zeiden Bob en ik in koor.
‘Wat zijn ze het eens Eva, hoor je dat.’
‘Het is net een koortje.’
‘Een achtergrondkoortje dan toch zeker…’
‘Tjonge jonge,’ zei Bob, ‘ vrouwen aan de macht.’
Ik zweeg en keek naar Eva. Ik zag dat ze genoot. Ze was op haar gemak. Ze straalde en ik was blij dat ik haar aan Anna had kunnen voorstellen.
Anna had naast een mooi braadstuk een grote runderrollade gebakken.
‘De groenten en de aardappeltjes zijn uit eigen tuin. Ik ben altijd wel een beetje boerin gebleven.
Ik vind het nog steeds fijn om regelmatig voor onze eigen groenten te zorgen. Heb ik wat om handen. We hebben ook nog een paar beestjes, een paar schapen, een hond, drie poezen en een ezel.’
We keken alle drie tegelijkertijd naar Bob.
‘Nee, een echte, niet zo een…’zei Anna met een schaterlach.
Bob keek wat zuur.
‘Ha, ha wat een lol…’
‘Bob Herms, dan weet je ook eens wat flauwe grappen zijn…zeker als het ten koste gaat van iemand anders.’
‘Ja hoor Anna, wrijf het er maar in.’
‘Maar hij is wel heel erg lief Eva, dat moet je van me aannemen. Ik wil en kan hem niet missen. Zelfs niet voor al het geld en goud van de wereld.’
‘Nou…’ zei Eva en ze keek naar mij, ‘ik weet het zo net nog niet, maar er wel zal niemand zijn die me dat voorstel wil doen.’
Ik keek naar Eva en ik wendde me tot Bob.
‘Je geeft ze onderdak, je laat ze in je bed slapen en bij de eerste de beste gelegenheid gooien ze je in de uitverkoop.’
‘Nou dat is niet bepaald de uitverkoop. Al het geld en goud van de wereld…?’ sputterde Eva.
‘Voor de helft zou je het misschien ook nog wel doen,’ mopperde ik nog.
‘Nee hoor, voor de helft houd ik jou mooi voor mezelf.’
‘Nou als dat niet lief is…’ viel Anna bij.
‘Je wordt soft Anna Herms,’ reageerde Bob.
‘Tijd voor ijs. Of willen jullie wat anders.’
‘Voor mij een kopje koffie, als ik het voor het zeggen heb,’ zei ik.
‘Dat heb je niet, maar ik zal wel een kop koffie voor je halen,’ antwoordde Anna met een lach.
Anna stond op en begon de tafel op te ruimen. Eva hielp haar mee.
Toen ze samen in de keuken waren stootte Bob me aan.
‘Topwijffie Grey, mijn complimenten.’
‘Dank je Herms, ik hoor dat je er kijk op hebt.’
‘Als je dat maar weet.’
Hij moest en zou het laatste woord hebben. Ik was niet anders van hem gewend. Anna en Eva kwamen uit de keuken met een dienblad met drie grote coupes met ijs en een kopje koffie voor mij.
‘Ik had eigenlijk ook wel koffie gewild,’ zei Bob.
‘Bob Herms!’ Anna keek hem aan.
‘Wacht maar, ’zei Eva, ‘dan zal ik even koffie voor Bob halen?’
Ze keek Anna vragend aan.
‘Ja, als je dat wilt doen, dan graag.’
‘Zie je Joe, vrouwen snappen wat ik wil,’ zei Bob op een zelfingenomen manier.
‘Ja, ja,’ zuchtte Anna.
Eva zette het kopje koffie demonstratief bij Bob neer.
‘En nou weer een grote lieve jongen zijn hoor…!’
Anna kreeg de slappe lach toen ze naar het gezicht van Bob keek, die verbouwereerd naar zijn koffie keek.
Het was half twaalf en het was tijd om te gaan.
‘Nou Bob bedankt voor alles.’
‘Jij ook jongen, ik zal je missen. ‘
We omhelsden elkaar en keken elkaar in de ogen.
Ik zei, ‘we houden contact.’
Eva nam afscheid van Anna
‘Bedankt Anna. Leuk je ontmoet te hebben, ik vond het super.’
‘Jij ook bedankt, ook voor je hulp. Ik hoop dat het je goed gaat en wees een beetje aardig voor Joe. Hij is als een broertje voor me. Heel veel succes, meisje. Ik hoop je spoedig weer te zien.’
De beide vrouwen omhelsden en kusten elkaar alsof ze al jarenlang de beste vriendinnen waren.
Anna kwam naar me toe.
‘Ga voor je geluk lieve Joe. Ik gun het je zo. Eva is ook zo aardig. Echt een leuke meid. Zul je af en toe nog eens aan me denken en me nog eens opzoeken. Ik hoor dan wel van Bob hoe het met jullie gaat, maar ik zou het fijn vinden je weer gauw eens te zien.’
Ze omhelsde me en kuste me op mijn wang.
‘Dag lieve Anna, ik zal je niet vergeten, maar dat weet je wel.’
Eva had afscheid genomen van Bob en spontaan een dansje met hem gemaakt.
‘De volgende keer speel ik een wals voor je en dan zullen we samen dansen. Want ik heb van Anna gehoord dat dansen het liefste is wat je doet…toch?’
‘Anna..! Wat heb je dit arme kind nu weer op de mouw gespeld.’
Eva gaf Bob een kus op zijn wang.
‘Sstt…volgende keer zal ik het je leren,’ fluisterde ze Bob in zijn oor, maar zo dat Anna en ik het konden horen.
‘Wilde plannen, maar kom we gaan.’
‘Daar houd ik je aan Eva…’probeerde Bob nog.
‘Tot ziens en nogmaals bedankt.’
En we liepen naar de auto.

20