Bob en Anna woonden even buiten het dorp. Het was het ouderlijk huis van Anna. Haar vader en moeder hadden een boerenbedrijf gehad. De oude boerderij was door Anna en Bob opgeknapt en het was nu een fraaie woonboerderij. Bob had van ijzersmeedwerk de letters “de Anna Hoeve” op de gevel aan laten aanbrengen.
We reden het erf op. Ik kende de weg en ging Eva voor.
‘Hallo, leuk dat jullie er zijn.’ Anna kwam ons tegemoet.
‘Nou, jij moet Eva zijn. Leuk om met je kennis te maken.’
‘Dank je wel,’ antwoordde Eva terwijl ze Anna een hand gaf.
‘Kom maar gauw, want ik geloof dat het weer begint te regenen.’
Bob was in de zitkamer. In de goede kamer, zoals die vroeger door de ouders van Anna werd genoemd.
‘Kom binnen jongelui, zoek een plek.’
We dronken wat en Anna en Eva waren druk in gesprek.
‘Vrouwen…’ zei Bob, ‘ze hebben altijd wel wat te bepraten, al gaat het meestal over niks.’
‘Kun je niet weten, misschien hebben ze het wel over jou. Dat Anna ook wel eens iets wil wat jonger is dan jij.’
‘Ja, ja…’ zuchtte Bob.
Bob had een biljartkamer ingericht in het achterhuis.
‘Zullen we een balletje doen…?’
‘Kunnen we dat maken,’ en ik knikte naar beide dames, die nog steeds druk met elkaar zaten te praten.
‘Ze missen ons niet eens Joe, geloof me.’
Hij stond op.
‘Lieverd, vind je het goed als Joe en ik even een partijtje gaan biljarten?’
‘Doe maar, dan hebben we even geen last meer van jullie en kunnen wij vrij praten,’ lachte ze.
Eva knipoogde naar me.
We gingen naar de biljartkamer en ik was in vorm. Bob had geen schijn van kans. Hij werd dan altijd wat opstandig. Hij was een slechte verliezer. Reden voor mij om er nog eens extra tegen aan te gaan.
‘Zullen we maar naar de dames gaan, dit is ook zo ongezellig. Wij hier en hun daar’ stelde ik voor.
‘Nog één rondje. Wie er het eerst tien heeft. Bij een verschil van meer dan vijf is het over. Speelbal eerst over de rode. Goed…?’
‘Oké dan, maar daarna is het echt over en uit.’
Het ging even gelijk op. Op een gegeven moment stond Bob voor. Acht tegen vijf. Hij was aan stoot.
Hij miste. Ik maakte zes en zeven en miste acht. Bob miste negen. Het was mijn beurt. Ik maakte acht en negen. De ballen lagen ver uit elkaar. Eigenlijk was het een onmogelijke positie.
‘Dat ga je niet redden beste jongen. Deze is nog nooit gemaakt…’
‘Het moet eens de eerste keer zijn Bob.’
Hij pakte zijn keu en stond klaar om na mij de volgende stoot te maken.
Ik keek hem aan. Ik maakte mijn stoot en de speelbal raakte de rode bal. Tergend langzaam draaide hij richting de witte bal en het leek dat hij onvoldoende vaart had om de witte bal nog te raken. Bob volgde de speelbal. Nauwelijks hoorbaar maar wel zichtbaar raakte mijn speelbal de witte bal.
‘Je hebt het geluk aan je kont hangen Grey. Ik weet niet wat je gedaan hebt in Duitsland maar ik kan je niet meer volgen…Geniet er maar van.’
‘Dank je Herms, dat zal ik zeker doen. Bedankt voor de biljartles.’
‘Krijg wat… Kom we gaan naar onze liefjes.’
Hij deed het licht uit en we gingen terug naar de zitkamer.
Anna en Eva waren nergens te bekennen.
‘Wij gaan even biljarten en onze dames gaan er van door…’ bromde Bob.
‘In de keuken…’ hoorde ik Anna roepen. ‘We zijn in de keuken.’
‘Nou ik denk dat we daar maar beter weg kunnen blijven Joe, want dat is verboden terrein voor ons.’

19