Eva was nog in een diepe slaap toen ik voor een van de laatste keren naar kantoor ging.
Het voelde toch wel vreemd. Ik kon nog niet helemaal bevatten dat het echt over was. Ik parkeerde mijn auto naast de auto van Bob, pakte mijn aktetas en zuchtte. Ik voelde emotie toen ik de deur van het kantoor binnen ging.
Bob riep me toen hij me zag.
‘Goede morgen Joe, alles oké?’
 ‘Ja hoor. Ik ben best een beetje opgewonden. Als het goed is horen we vandaag wanneer we in Parijs
worden verwacht en waar we terechtkomen. Dus best wel spannend.’
‘Anna vroeg of jullie, jij en Eva nog zin hadden in een soort afscheidsetentje?’
‘Leuk idee, wanneer wilde ze dat doen?’
‘Vandaag… Vanavond.’
‘Oei, dan moet ik wel even Eva bellen. Maar die slaapt nog. Wanneer wil Anna weten of het doorgaat?’
‘Als het kan uiterlijk vóór de middag. Ze moet nog het een en ander regelen. Maar dat snap je wel.’
Ik keek op mijn horloge. Negen uur. Ik besloot Eva toch maar te bellen.
‘Hoi Eva, met mij. Maak ik je wakker? Bob en Anna, Anna is Bob’s vrouw, willen ons graag uitnodigen voor een soort afscheidsetentje.’
Ze vond het een leuk idee en vroeg wanneer Anna het etentje gepland had.
‘Vanavond.’
‘Oké, is het goed dat ik mijn jeans en mijn rode truitje aandoe? Of moet ik eh…iets chiquers aan?’
‘Bob en Anna houden niet van poespas dus jeans is prima. Ik laat je nog wel weten hoe laat ik bij je ben. Tot straks.’
Ik vertelde Bob dat ik Eva had gebeld.
‘Vanavond is prima. Hoe laat worden we verwacht?’
‘Ik zal even met Anna bellen dan spreken we het meteen af.’
Anna had enthousiast gereageerd en kon niet wachten om Eva te ontmoeten. We werden om half acht verwacht.
Bob en ik waren de hele dag druk geweest met het overdragen van de lopende zaken. Het was half vijf toen hij me vroeg om samen met hem iets te gaan drinken. Bij Hertog Jan.
We gingen met zijn auto en ondertussen belde ik Eva.
‘Heb je vandaag nog wat gedaan Eva?’
‘Ik heb schandalig lang uitgeslapen, daarna uitgebreid een bad genomen, heb teevee liggen kijken op de bank en ben zo meteen van plan om me aan te gaan kleden. Dus een niet al te productieve dag. Maar wel even lekker. En jij…?’
‘Ik heb mijn werk overgedragen en ga nu nog even met Bob een biertje drinken bij Hertog Jan, je weet wel die bar waar we zaterdag zijn geweest.’
‘Doe ze maar de groeten. Jammer dat het er niet meer van komt. Dat ik daar niet meer kan spelen. Misschien komt dat nog ooit.’
‘Wie weet. Ik zal John de groeten doen. Tot straks. O ja, ik ben rond zeven uur thuis. We worden om half acht verwacht. Dag lieverd.’
Ik deed mijn mobiel in mijn zak en Bob keek naar me en glimlachte.
‘Ze is wel een leuke meid, geloof ik…tenminste als ik jou zo hoor.’
‘Dat is ze zeker Bob.’
‘Een neefje van mij was zaterdag ook in de Hertog. Hij was helemaal onder de indruk. Ze kan blijkbaar een hele bar in no-time stil krijgen.’
‘Ze is een blueszangeres, althans zo presenteert ze zichzelf. Maar ze kan zó veel meer. Van klassiek tot pop, jazz, blues. Ze heeft het allemaal in zich.’
‘En wat ga jij doen, naast de klusjes voor mij?’
‘Ik weet het nog niet. Ik moet eerst maar eens zien wat er voor mij te beleven is.’
We waren ondertussen bij Hertog Jan gearriveerd.

‘Hallo John, heb je een biertje voor ons,’ vroeg Bob op een joviale manier. ‘ En neem er zelf ook een.’
We gingen aan de bar zitten.
‘Joe gaat ons een tijdje verlaten. Hij gaat naar Parijs. Joe, op jou en natuurlijk op Eva. Op jullie samen.’
‘Zo,’ zei John plagend, ‘ga je er met je logeetje vandoor…?’
‘Had ie verteld dat het zijn logeetje was…?’
Bob keek me aan.
‘Kom nou toch Joe, wordt toch eens volwassen. Het is hier wel een dorp, maar we leven niet meer in de middeleeuwen. Het is niet verboden om een relatie te hebben met iemand ondanks dat ze veel jonger is.’
Ik keek naar Bob en ik zag zijn ogen twinkelen.
‘Het is goed met jullie. Ik wil niet als een oude viezerik worden bestempeld.’
‘Ben je dat dan niet?’ vroeg Bob en keek naar John.
‘Niet leuk Bob, probeer maar even een andere grap. Deze was niks.’
‘Sorry, mijn excuses. Het was niet zo bedoeld.’
‘Oké, ander onderwerp graag.’
We spraken nog over ditjes en datjes en na het derde glas bier vond ik het welletjes.
‘Kom we gaan naar de zaak. Dan pak ik mijn spullen en ga ik Eva ophalen.’
Ik zag dat het bijna half zeven was.

Eva was klaar om te gaan. Ze zag er mooi uit. Ze had zich licht opgemaakt en haar kleding flatteerde haar.
Ik vond dat ik haar een compliment moest maken.
‘Hoi meisje wat zie je er stralend uit. Geweldig.’
‘Dank je, wil jij je ook nog omkleden…?’
‘Ja, ik doe even een ander shirt aan en ook een andere broek. Maar ik ga me eerst even opfrissen. Tot zo.’
Ik liep naar de badkamer en ik vroeg me af wat Anna van Eva zou vinden. Of het tussen die twee zou klikken. Ik kende Anna al heel lang. Ze was een meisje van het dorp. We hadden samen op de basisschool gezeten en op de middelbare school hadden we zelfs samen iets gehad.
‘Een oefenstage,’ had ze dat genoemd, toen we het over de goede oude tijd hadden. Bob wist er van. Hij plaagde Anna altijd door haar te zeggen dat ze mij verknoeid had voor de vrouwen. Hoe vaak had ik het al moeten horen.
‘Wat je met hem hebt gedaan weet ik niet, maar hij is voor het leven bang voor vrouwen, of niet soms Joe?’
Ik antwoordde meestal met standaard, ‘als jij het zegt.’
Ik was gewend aan de soms flauwe opmerkingen van Bob en het stoorde me niet meer. Bovendien vond niemand zijn opmerkingen grappig, dus veel succes had hij er niet mee.
Ik had nog steeds een goede band met Anna. Ze was een beetje een zus van me geworden. Ze had altijd belangstelling voor me en vroeg regelmatig of ik langs kwam. Samen met Bob konden we uren wandelen. Wandelen door de natuur was haar grote hobby.
‘Zo ik ben klaar. Zullen we maar gaan? Het is nog een kwartiertje rijden.’
‘Goed hoor. Even mijn jack en mijn tas pakken.’

18