Ik reed naar huis en parkeerde mijn auto en ging naar boven. Eva had de tafel gedekt. Heel romantisch, met kaarslicht en een muziekje op de achtergrond.
‘Wil mijn Joe een glas van zijn eigen heerlijke rode wijn…?’
‘Dat lijkt me een goed plan en neemt mijn Eva zelf ook een glaasje?’
‘Dat lijkt me nog beter plan. Verder heeft jouw lieve Eva een maaltijd bereid die naar ik hoop, u wel zal gevallen. Ik heb vanmiddag boodschappen gedaan bij de supermarkt en mevrouw Jansen op de hoogte gebracht van het goede nieuws. Ook hier was vlugzout misschien op zijn plaats geweest, echter met vereende krachten hebben we de opengevallen mond van mevrouw Jansen weer in een acceptabele positie kunnen brengen. Zonder de gespierde jongen van de emballageafdeling waren we kansloos geweest.’
‘Eva toe, ze is altijd best aardig voor me.’
Ze kwam naar me toe en gaf me een stevige kus.
‘Die had je nog te goed.’
Even haatte ik de afspraak die we hadden gemaakt. Ik had haar willen optillen en naar mijn slaapkamer willen brengen. Het zou dan een hete nacht zijn geworden. Maar afspraak is afspraak.

Ze had heerlijk gekookt. We hadden uren aan tafel gezeten en gepraat over Parijs. Wat we nog moesten regelen en hoe we alles zouden doen. Ze vertelde dat ze een adres had gekregen van Duval, waar we waarschijnlijk wel de eerste weken konden blijven. Het was wel niet zo veel bijzonders had hij haar verteld maar om te starten was het oké. Het was even buiten het centrum. Ze klonk opgelucht en blij. Toen we hadden opgeruimd en onze glazen wijn hadden leeggedronken ging ze naar haar gitaar.
‘We gaan samen naar Parijs maatje, maar je zult je best moeten doen, Joe is je grootste concurrent.
‘Moet ik het opnemen tegen een gitaar?’
‘Tegen mijn maatje die me al tien jaar hoop geeft op een beter leven. Dus niet zomaar een gitaar toch…?’
‘Je hebt gelijk Eva, niet zomaar een gitaar.’
Ze zette haar gitaar terug in de hoek en keek nog even naar buiten.
‘Tijd om naar bed te gaan…’ zei ze en liep de kamer uit.

Ze lag al in bed, toen ik de slaapkamer binnenkwam.
‘Mag ik weer even gebruik van je maken…om me aan je te warmen?’
‘Dat kost je wel een kus. Niks voor niks.’
Ze gaf me een klein kusje op mijn wang.
‘Nou eventjes dan…’
‘Hoezo, eventjes?’
Nou een klein kusje is eventjes en een dikke goede kus is de hele nacht.’
Ze gaf me een stevige kus en kroop tegen me aan.

17