Witte Drieske wè’k gèrre zu willen?’ vroeg dun drukker
‘Neej,’ aantwordde Drieske, ‘um hil irluk te zèn nie.’
‘Nou, dè za’k oe ins rap vertellen,’ zin dun drukker
‘Ik wô gèrre dè ge de drukkerij vaan men overnimt.
Ik wil dè gè schon dingen goat drukken, zoeas bevurbild
schon prenten mè doarop bevurbild de natuur
Of schon koarten mè fraaie stadsgezichten
Dè is wè’k wil, en ik wit dè ge dè kant.‘
Drieske wist efkes nie wettie doarop moest zeigen
En hij kraabde zich achter zun orre
‘Moar…moar… ik weet toch nog nie alles,’ stoamelde ie
‘Nee dè klopt, moar doar gô’k jou mè helpen,’ zin dun drukker
Drieske waar er ontdoan onder, moar hij waar ok wel trots
Dun drukker hà blekboar veul vertrouwen in ’um
Steltoe dè us veur; “Drieske’s Drukkerij”.
Dur woare ins zeuve katten
Dur woare ins zeuve katten ut Huizen
Hil ondeugend en wild
Die gingen elke oavond joagen op mousen
Moar op unne schonne doag
Ut waar midden in de moand mert
Toen woaren er nog moar zes
Want zomoar opins waar d’r intje weg
Umdè 't bist waar blijven steken
Mè zunne dikke hoarige kattenstert
In de dorrus vaan un boereheig
Drieske