En zoe gingen ok de joare vurbè
Drieske waar unne vollirde drukker geworren
Op unne schonne zonnige daag in mèi
Zin drukker Piet zoe moar opins tegen um
‘Drieske, misschieen moeten we ‘t moar ins over ouwe toekomst hebben.’
‘Menne toekomst?’ ha Drieske verboasd gereagierd.
‘Moar minnir Piet, hoezoe? Menne toekomst ligt toch hier.
Di is woar ik zoveul plezier an beleef
En ut is werruk dé’k o zoe graag doe.
Al is’t mun oallinge leven laang.’
‘Doar wo’k ut nou just mè `oe over hebben,’ hà dun drukker gezeed.
‘Ik zè nie mir de jongste en ik hè keind noch krèij.’
Drieske wist nie wè drukker Piet hiermè wô zeigen,
En toen drukker Piet hum vroeeg um ins rustig te goan zitten
Kwaamen ‘r allerlei gedaachten bè’m op.
‘Hij zaal toch nie willen stoppen mè de drukkerij…’
Gonsde ut opins dur zunne kop.
Un vlirmous ut Schoagen
Un vlirmous ut Schoagen
Die vlieegt elke oavond ut
Daan schirt ie roakelings over de mensen
En fladdert over de pleinen en doaken
Hij doet dè altèd zonder iets te roaken
Echter, dun burgemester vaan Schoagen
Kregt elke daag opneid veul vroagen
Bevurdbild, over hoelaang die vlirmous ut dèzelfde Schoagen
Nog durgoat mè de mense zoe te ploagen
Drieske