Koningin Anistopera en Gompidee
Anistopera, koningin van Libellenland (32)
Ondertussen is Krakelia bij koning Anistorius aangekomen die nog steeds haar naam roept.
‘Krakelia… Krakelia,’ klinkt het keer op keer door het Kronkelbos.
Even later ziet de bosheks de koning staan.
‘Ja, ja. Het is genoeg zo,’ zegt de bosheks tegen Anistorius. ‘Als ik het goed heb begrepen dan geef jij jezelf over. Nou, dat wordt tijd. Mijn geduld begint zo langzamerhand op te raken.’
‘Je krijgt wat je wilt Krakelia. Jij hebt gewonnen. Je hebt gelijk, jij bent de machtigste heks van het hele bos. Niemand anders is belangrijker dan jij.’
Antwoordt de koning en hij schudt zijn hoofd. ‘Hoe heb ik zo dom kunnen zijn omdat niet meteen in te zien. Ik was kansloos tegen zo’n slimme bosheks zoals jij,’ gaat hij verder.
Krakelia glundert van zoveel mooie woorden en complimenten.
‘Weet je Krakelia, ik heb eigenlijk nog maar één wens voordat ik voor altijd jouw dienaar zal zijn’ zegt de koning.
‘En die is?’ vraagt Krakelia een beetje ongeduldig.
‘Uh, ik durf het bijna niet te vragen…’
‘Kom op ventje, je maakt me nieuwsgierig…’ moppert Krakelia terwijl ze met haar vingers op een afgezaagde boomstam trommelt.
‘Uh… aan de rand van het Kronkelbos is een plek waar ik ben opgegroeid. Daar heeft mijn vader mij tot koning gekroond. Daarom is die plek zo speciaal voor mij. Daar zou ik nog graag een keertje naar terugkeren voordat…’
‘Nou… als dat alles is. Moet je daar zo gewichtig over doen koning?’ antwoordt Krakelia.
‘Wil je met me mee gaan?’ vraagt koning Anistorius aan de bosheks.
‘Wat dacht je dan? Dat ik jou alleen laat gaan… uh dat ik je nu laat ontsnappen, net nu ik je te pakken heb? Nee koninkje vergeet het maar. Natuurlijk ga ik met je mee.’
Even later gaan ze op weg. De koning is wel een beetje zenuwachtig. Hij hoopt zo dat de heks geen argwaan krijgt, want dan is alles verloren.
‘Is het nog ver?’ vraagt de bosheks.
‘Nee hoor, we zijn er bijna. Nog een klein stukje verder. Daar meteen achter die struiken daar moeten we zijn. Ik word er helemaal opgewonden van,’ antwoordt koning Anistorus.
‘Het is er wel donker…’mompelt de bosheks.
‘Dat moet…uh, het is ook een speciaal plekje,’ zegt de koning.
‘Dat zal wel… maar ik vind het er wel erg donker. Ik kan bijna niet zien waar we lopen. Jij wel?’
‘Ik wel Krakelia. Je moet me vertrouwen. Ik weet de weg. Ik ben hier zo vaak geweest,’ zegt koning Anistorius. Zijn stem trilt een beetje.
‘Nog een klein stukje… ‘
‘Anistorius… je bent toch niks van plan of zo?’ vraagt de bosheks. Ze voelt zich niet zo op haar gemak.
‘Nee Krakelia… natuurlijk niet. Ik ben jouw dienaar, dus je moet je echt vertrouwen…’
‘Waarom zou ik libellenkoning…?’
‘Nou zoals ik al zei…’antwoordt de koning.
‘Oeiii…’galmt het door het Kronkelbos. Daarna klinkt een grote plons.
Van alle kanten komen de muggen, hommels, bijen, libellen, waterjuffers en vlinders aangevlogen en laten stukjes mos, stukjes blad, schors en stuifmeel in de kuil vallen.
‘Haal me hieruit ellendige beesten… ‘schreeuwt de bosheks. ‘Ik…Ik… ik ga jullie allemaal veranderen in korreltjes zand! Ala, bala borrel, verander alle insecten in een zandkorrel… ’ schreeuwt ze, maar er gebeurt niets.
‘Het gaat lukken koning,’ roept Tsjé Mug tegen koning Anistorius. ‘Goed werk.’
..
(bij de kleurplaten staan Anistopera en Gompidee klaar om te worden ingekleurd, speciaal voor jullie gemaakt door Marloes )
Heb je ook een idee voor ELFJE LIEF,stuur een email naar
