Koningin Anistopera en Gompidee
Anistopera, koningin van Libellenland (31)
‘Krakelia… Krakelia,’roept de koning. ‘Hier ben ik, Anistorius. Ik geef het op, jij hebt gewonnen. Waar ben je?’
Krakelia die even verderop op een boomstronk zit, hoort in de verte de stem van de koning.
‘Hoor ik het goed? Is dat die libellenkoning?’ vraagt ze zich af. ‘Wat roept ie… dat hij het opgeeft…? Ha, ha, ik wist het wel. Niemand kan Krakelia verslaan… en zeker niet een stelletje nietige insecten… Kom, laat ik maar eens gaan kijken wat dat ventje van me wil.’
De bosheks staat op en loopt in de richting waar het geluid vandaan komt. De koning roept nog steeds zo hard als hij kan.
‘Krakelia… ik zal voor altijd jouw knecht zijn… Waar ben je?’
Ondertussen zijn Pem en André bijna bij de oude berk aangekomen. Gompidee heeft ze al aan zien komen en zwaait naar hen. Hij is blij dat André en Pem weer terug zijn, maar hij is ook wel een beetje zenuwachtig. Hij vindt het toch wel raar dat André een pad heeft gevraag om hen te helpen.
‘Daar zijn ze prinses Anistopera…’zegt hij met zachte stem tegen de prinses die nog steeds tussen de lange grassprieten ligt.
‘Mijn vader…? Is mijn papa daar?’ vraagt de prinses met een trilling in haar stem.
‘Uh, nee. Het zijn André en Pem.’
‘Pem?’
Gompidee durft haar bijna niet te vertellen dat Pem een grote groenbruine pad is. Hij is bang dat hij de prinses angstig zal maken als hij het haar vertelt.
‘Pem? Wie is dat…?’ vraagt Anistopera opnieuw.
‘Uh… een vriend. Een vriend van André. Je hoeft niet bang te zijn prinses. Heus, André heeft me verzekerd…’
‘Hoezo? Waarom moet ik niet bang zijn?’ vraagt de prinses. ‘Gompidee vertel me nou eens eerlijk wat er allemaal aan de hand is.’
De kleine groene libel weet niet goed wat hij moet doen. Hij twijfelt, maar dan besluit hij om de prinses toch maar alles op te biechten.
‘Pem is een pad… een groenbruine pad… je weet wel..’ zegt hij aarzelend.
De prinses kijkt hem verbaasd aan.
‘Je bedoelt toch niet zo’n soort pad, waar alle libellen als de dood voor zijn. Zo’n eng beest, dat elke libel in Libellenland angstig maakt. Alleen de gedachte al.’
‘Nou om eerlijk te zijn wel …’antwoordt Gompidee aarzelend.
‘Fijn… heel erg fijn Gompidee. Straks worden we allemaal opgegeten. Dan hadden we ons beter over kunnen geven aan Krakelia,’ zegt de prinses en er klinkt een grote zucht van teleurstelling.
‘En waar is mijn vader? Die pad heeft hem toch niet opgegeten of zo?’
‘Geloof me prinses, Pem staat aan onze kant. Hij gaat jou terug brengen naar Libellenland. Echt waar. Je moet dat echt van mij aannemen Anistopera,’ antwoordt Gompidee vol overtuiging.
De prinses schudt haar hoofd.
‘Ik kan er toch niets meer aan veranderen dus ik zal je maar geloven Gompidee. Ik heb niet veel keus. Enfin, laten we er het beste maar van hopen.’
‘Dank je wel prinses… dat je mij vertrouwt,’ antwoordt Gompidee nauwelijks hoorbaar.
‘Jij bedankt Gompidee. Ik geloof echt wel wat je me hebt vertelt waar is, maar het is allemaal zo… zo anders. Zo verwarrend. Weet je echt niet waar mijn vader is?’
‘Nee… uh, ik denk dat hij nog steeds bij de anderen is, bij de anderen die vechten tegen de bosheks.’
‘Hopelijk loopt het goed af voor papa en de anderen…’ zucht de prinses en Gompidee ziet dat er een traan over haar wangen rolt.
‘Niet verdrietig zijn lieve prinses…’ zegt hij bezorgd. ‘Alles gaat goed komen, daar zorg ik voor. Anders is mijn naam niet langer Gompidee.’
‘Dank je wel lieve vriend. Ik zal dit nooit vergeten,’ antwoordt de prinses en ze steekt haar hand uit naar de groene libel om hem te bedanken.
..
(bij de kleurplaten staan Anistopera en Gompidee klaar om te worden ingekleurd, speciaal voor jullie gemaakt door Marloes )
Heb je ook een idee voor ELFJE LIEF,stuur een email naar
