WAS

 

Het grote geheim van kasteel Okkervliet (6)

 

‘Eindelijk, we zijn er bijna,’ zucht elfje Bloem. ‘Mijn voeten doen zeer en ik heb ook nog dorst.’
Even verderop kunnen de elfjes de toren van het kasteel al zien. De blauwe leitjes van het dak schitteren in de zon.
‘De barones zal blij zijn dat u er weer bent professor,’ zegt elfje Lief.
‘En niet alleen mij, want ik denk dat de barones extra blij zal zijn als ze jullie ook weer ziet.’
‘Ze is ook wel heel erg aardig. Ik hoop dat ze weer van die lekkere koekjes heeft, net als de vorige keer,’ roept elfje Boefje, die een paar meter achter de anderen loopt. Hij heeft zojuist zijn veter opnieuw gestrikt. Die was los gegaan en hij was er bijna over gestruikeld.
‘Vast wel en anders stuurt ze Jacobus Roeptumaer wel naar het dorp.’
‘Nou, ik denk dat Jacobus wel meer te doen heeft elfje Bloem, dan even koekjes halen in het dorp.’
‘Eigenlijk zijn we ook wel een beetje dom,’ merkt elfje Lief op.
‘Hoezo?’ vragen de elfjes bijna in koor. Ook de professor weet niet goed wat elfje Lief nou eigenlijk bedoeld.
‘Nou, dat zal ik jullie vertellen. De vorige keer heeft baronesse Gertruida voor ons gezorgd. Ik denk dat ze het wel heel leuk gevonden had als wij deze keer  koekjes voor haar mee hadden gebracht.’
‘Nou begrijp ik je,’ antwoordt de professor. ‘We hadden natuurlijk zelf koekjes mee kunnen nemen. Koekjes of misschien wel een grote taart. Karabouter Karabakje had die met liefde en plezier voor ons gebakken, daar ben ik zeker van.’
‘Met liefde en plezier?’
‘Ja elfje Knutsel, dat is ook weer zo’n uitdrukking. Dat wil zeggen dat je iets graag doet, dat het je geen enkele moeite kost.’
‘Oh, zegt elfje Knutsel, dan eet ik zo meteen met liefde en plezier zo’n grote koek en drink ik met liefde en plezier ook nog een heerlijk glaasje limonade.’
De professor lacht.
‘Ja, zo kun je het ook uitleggen.’
Ondertussen zijn ze bij het kasteel aangekomen. Nog een klein stukje over het bruggetje en dan staan ze voor de grote houten poort.
‘Zal ik maar weer even aanbellen?’ vraagt elfje Boefje. ‘De vorige keer werd de poort heel snel opengedaan.’
‘Volgens mij duurde het toen wel even?’ is de reactie van elfje Bloem. ‘Pas toen je nog een keertje heel hard hebt gebeld is meneer Jacobus met de sleutel gekomen.’
Elfje Boefje belt aan. Deze keer wel heel erg hard.
‘Tjonge, nou dat zal Jacobus wel hebben gehoord, anders moet hij zich maar een gehoorapparaat aan laten meten. Ik denk dat ze de bel zelfs in het dorp hebben kunnen horen.’
‘Nou, dan weten ze meteen dat de baronesse bezoek heeft,’ zegt elfje Boefje.
Even later gaat de poort open
‘Hij piept niet meer,’ merkt elfje Zon op.
‘Nee, hij piept niet meer. Ik heb de scharnieren gesmeerd. Maar wat fijn dat jullie er weer zijn. Kom maar vlug naar binnen,’ zegt Jacobus Roeptumaer, die blij is dat de elfjes en de professor weer een bezoekje komen brengen aan het kasteel.
De professor en de elfjes gaan door de poort en ze wachten nog even op Jacobus zie de poort weer zorgvuldig sluit en de grote sleutel weer in de broekzak van zijn statige butlerspak stopt. ‘
‘Nog even een klein moment,’ zegt Jacobus, terwijl hij naar de zijkant van de poort loopt. ‘Ik moet nog even deze deur afsluiten, ik was daar net aan het werk.’
‘Is dat uw werkplaats?’ vraagt elfje Knutsel.
‘Nou elfje Knutsel, zo zou ik het niet willen noemen. Het is een gang die uitkomt bij een geheime kamer. Nou ja, nou is hij natuurlijk niet meer geheim.’
‘Nee, zegt elfje Lief. ‘Als je het weet, dan is het geen geheim meer.’
‘Mogen wij daar niet eens een kijkje nemen?’ vraagt elfje Boefje.
‘Ik zal het zo meteen aan de baronesse vragen?’ zegt Jacobus Roeptumear.
De elfjes en de professor lopen achter Jacobus mee naar binnen. Even later staan ze voor de deur van de salonkamer waar de baronesse zit te handwerken.
Jacobus klopt twee keer op de deur.
Dan horen ze baronesse Gertruida roepen, ‘binnen!’

 

Heb je ook een idee voor ELFJE LIEF,stuur een email naar This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it. ( een mooie tekening vinden we ook leuk en de mooiste zetten we op de website van Elfje Lief.)

 

WAS