WAS

 

Het geheim van het gekleurde bos (10) slot


“Misschien heeft Arie wel gelijk koning. Misschien moeten we mijn plan maar snel vergeten,” zei Olligo
“Beste aardworm, je moet niet zo vlug de moed laten zakken. Ik vind het een prima idee om alle paddenstoelen een kleurtje te geven. Tja… alleen we moeten het nog wel even zien te regelen,” zuchtte de koning.
“Ja, maar dat is gemakkelijker gezegd... dan gedaan,” mompelde Olligo.
Koning Anistorius was weer in het gras gaan zitten, vlak naast Olligo.
“Misschien heb je ook wel gelijk… maar toch vind ik het nog steeds een prima idee.”
“Het is zeker een prima idee, maar niet uit te voeren, dus dan is het eigenlijk… ook weer niet zo’n goed idee,’ zei Olligo.
“Tjonge wat zijn jullie somber,” klonk het opeens achter de libellenkoning en de aardworm.
“Uh… wie bent u?” vroeg de koning verbaasd toen hij omkeek en hij achter Olligo een elf zag staan.
“Ik ben de herfstfee…” antwoordde de elf. “Misschien dat ik jullie kan helpen. Ik hoorde dat jullie van plan waren om alle paddenstolen te verven.”
“Ja, dat waren we eigenlijk wel van plan, maar ja…”
“Maar ja…?”
“Ja, het is een mooi plan, maar ik denk niet dat het gaat lukken,” antwoordde de koning.
“En waarom dan niet?”
‘Nou dat is simpel, we hebben geen verf en geen kwasten en bovendien heeft de aardworm geen armen en handen. Dus als we al verf hadden gehad dan moet ik alles in mijn eentje doen en om eerlijk te zijn denk ik niet dat ik dat voor elkaar krijg. Ik ben tenslotte de jongste niet meer.”
‘Ik snap het,” zei de herfstfee. “Maar misschien heb ik wel een oplossing.”
‘Dat zou fijn zijn,” antwoordde koning Anistorius. “Dan wordt het idee van Olligo toch nog werkelijkheid.”
“Goed,” zei de herfstfee. “Maar jullie moeten mij een ding beloven.”
“En dat is?”
“Jullie moeten mij beloven dat als de winter voorbij is jullie een groot feest zullen organiseren. Een groot lentefeest voor iedereen die in het bos woont.”
De koning keek naar de aardworm.
“Nou Olligo, ik denk wel dat we dat kunnen beloven of niet soms?’ was de blije reactie van de koning.
“O ja, het ik had graag dat deze afspraak tussen ons blijft. Niemand hoeft er van te weten. En onderschat het niet koning Anistorius. Het is een boel werk en dus een hoop geregel. Ik weet niet of u daar wel tijd voor heeft,” antwoordde de herfstfee.
“Ik zal hem daar bij helpen,” beloofde Olligo.
“Dan zal het ons toch wel lukken… en we houden het geheim,” zei de koning vastbesloten.
“En Libellenland dan? Wie regeert er Libellenland als jij druk ben met het organiseren van het feest,” vroeg de fee.
De libellenkoning dacht diep na.
“Tja, misschien is het nu het goede moment om Anistopera koningin van Libellenland te maken. Dan heb ik tijd genoeg voor het organiseren van het lentefeest. Samen met Olligo.”
“Wie is Anistopera en waar is ze?” vroeg de herfstfee.
“Anistopera is mijn dochter en ze is nu in Libellenland. Ze is nog wel jong, maar ik denk wel dat ze een goede koningin voor het land zal zijn,” antwoordde de koning.
“Nou, dan lijkt het er op dat we een afspraak hebben,” zei de herfstfee. “Kom, dan ga ik maar eens aan het werk. Hebben jullie nog speciale wensen?”
“Nee eigenlijk niet. Nou ja, eentje dan. Olligo wil graag een rode paddenstoel met witte stippen,’ zei de koning.
“En een witte steel,” voegde de aardworm er nog snel aan toe.
‘Nou als dat alles is, dan valt het wel mee.”
De herfstfee zwaaide met haar toverstafje en er verschenen allerlei kleurige sterretjes, die in de richting van de paddenstoelen dwarrelden. Nog geen minuut later waren alle paddenstoelen gekleurd. Bruin, geel en licht beige. En er was natuurlijk een rode paddenstoel met witte stippen en met een witte steel.
“Zo, dat was even snel gepiept…” zei de herfstfee met een glimlach. “Nou ik vertrouw er op dat jullie onze afspraak nakomen en als het zover is dan kom ik wel eens kijken hoe het feest is verlopen.”
‘Je kunt op ons rekenen fee,” antwoordde de koning.
“Zeker weten,” voegde Olligo er nog aan toe.
“Nou tot ziens…” En weg was de herfstfee, zomaar opeens verdwenen. Net zo snel als ze was gekomen.
Olligo keek trots naar de rode paddenstoel met de witte stippen.
“Wat is hij mooi, vind je ook niet?” vroeg hij aan de koning.
“Zeker Olligo. Maar alle paddenstoelen zien er mooi uit en dat allemaal dankzij jouw idee.”
“Jammer dat Arie er niet is?” mompelde Olligo.
“Tja, dat is het zeker. Maar ja, daar is niets aan te doen. Ik denk dat ik maar eens terug ga naar Libellenland. Ik moet daar nog wel even het een en ander regelen en het belangrijkste is natuurlijk dat ik mijn dochter nog moet vragen om koningin te worden van Libellenland.”
“En als ze dat niet wil?’
“Ik zal haar over de het lentefeest vertellen. Dan zal ze mij zeker begrijpen en bovendien denk ik dat ze een hele goede koningin zal zijn voor alle libellen. Ik heb er het volste vertrouwen in. Nou Olligo, het is tijd om afscheid te nemen. Tot ziens en als je Arie ziet doe je hem dan de groeten van mij. Tot over een paar weken. En denk er maar eens over na wat voor soort feest het moet gaan worden.”
“Nadenken…oef,” zuchtte de aardworm.
“Juist ja. Want je hebt wel bewezen dat ook aardwormen goede plannen kunnen bedenken,’ lachte koning Anistorius.
Hij spreidde zijn vleugels en hij liet Olligo achter, die daarna langzaam terug naar zijn huisje kroop. Maar wat was hij trots, want het was uiteindelijk allemaal door zijn plan gekomen.

‘En zo is er ook een eind gekomen aan mijn verhaal elfjes. Nu kennen jullie het geheim van het gekleurde bos. Dankzij de herfstfee, maar vooral dankzij Olligo staan er elk jaar als het herfst is geworden gekleurde paddenstoelen in het bos.
En in het voorjaar is het lentefeest, dankzij Anistorius en Olligo. En zo af en toe helpt Arie ook nog een handje mee. Zo, en nu zullen wij maar eens terug gaan naar ons eigen huisje. Het is tenslotte al laat,’ zegt elfje Lief.
De andere elfjes zijn er stil van.
‘Nu is het geen geheim meer…’ zegt elfje Boefje een beetje beteuterd.
‘Dat klopt elfje Boefje, maar dat was het eigenlijk al niet meer toen Olligo aan Arie verteld had over de ontmoeting met de herfstfee. Het is soms heel erg moeilijk om een geheim te bewaren, dat zie je maar weer.’
 

 

Heb je ook een idee voor ELFJE LIEF,stuur een email naar This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it. ( een mooie tekening vinden we ook leuk en de mooiste zetten we op de website van Elfje Lief.)

 

WAS