2018-05-18 Elfje Lief en de Verdwaalde Tijdmachine (47)

Elfje Lief en de verdwaalde tijdmachine (47) einde deel 2

‘Nou daar ga ik dan,’ zegt Eleonora met een diepe zucht. ‘Jullie moeten je wel realiseren dat wat ik jullie nu ga vertellen, grote gevolgen voor jullie kan hebben.’
‘Vertel nou maar,’ zegt elfje Lief ongeduldig.
‘Oké, rustig maar. Enfin, zoals jullie al hebben gezien leven gravin Ada en graaf Bertram al eeuwenlang in de Gouden Vertelkamer. Alleen bij vreemd bezoek laten ze zich zien en horen, maar eigenlijk is dat niet echt de bedoeling. De vloek die op hun rust is onverbrekelijk, tenzij ze in contact komen met anderen. Dus bijvoorbeeld zoals met jullie. Wij, de Verteller en ik moeten kost was kost deze ontmoetingen zien te voorkomen, want zo’n ontmoeting zou wel eens slecht voor de bezoeker kunnen aflopen. Het is dan ook onbegrijpelijk dat de Verteller jullie heeft toegelaten tot de Gouden Vertelkamer. Dit had nooit mogen gebeuren. Maar goed, hij is hiervoor gestraft, en als Fantastico zich aan de regels had gehouden, dan was hij nog steeds zijn stem kwijt geweest. Maar ja, blijkbaar is iedereen hier een beetje de weg kwijt en doet zo maar wat.’
‘Nou nou,’ zegt Fantastico en schudt zijn hoofd. ‘Eleonora, ik vind dat je het nogal aandikt.’
‘Laat haar nou even doorgaan met haar verhaal,’ zegt elfje Lief.
‘Dank je wel,’ zucht Eleonora. ‘Jullie weten al wat er is gebeurd en waarom gravin Ada en graaf Bertram zijn vervloekt.’
‘Ja, dat met die zilversmid en die overval…,’ zegt elfje Lief.
‘Juist. Er is maar één manier om de vloek te doorbreken zoals ik jullie ook al heb verteld, en dat is het bezoek van vreemdelingen. Nu de graaf en de gravin weten dat jullie hier zijn, dankzij die onvoorzichtige Verteller, zouden ze dus maar al te graag jullie nog een keer willen ontmoeten. Maar luister goed, als dat gaat gebeuren, kan er een heel groot probleem ontstaan.’
Even zwijgt Eleonora een kort moment en de elfjes horen een trilling in haar stem als ze weer verder gaat.
‘Diegenen die gravin Ada en graaf Bertram voor de tweede keer ontmoeten, bevrijden daarmee de gravin en graaf ook meteen van de vloek en zijn gedoemd om hun plek in te nemen. Zo heeft de geest van de zilversmid het bepaald. Fantastico is door deze geest aangewezen om te voorkomen dat dit gebeurd, en het is onze opdracht om hem daar bij te helpen.’
‘En wat is die opdracht?’ vraagt elfje Lief.
‘Dat heb ik je toch net verteld, ’ is de nogal ongeduldige reactie van Eleonora. ‘Maar goed ik zal het je nog een keer uitleggen. Wij moeten elk bezoek weg zien te houden van de graaf en de gravin. De vloek mag niet worden verbroken, zo simpel is dat.’
‘En waarom is Fantastico aangewezen door die geest van de zilversmid?’ vraagt elfje Lief.
‘Fantastico is eigenlijk de knecht van de zilversmid. Hij was erbij toen ze werden overvallen, maar hij wist te vluchten. Nou ja vluchten… hij kwam terecht in het donkere bos achter De Horizon. Daar is hij opgevangen door twee trollen, die hem van alles hebben geleerd, zoals bijvoorbeeld een paar toverkunstjes. Hij heeft er wel een prijs voor moeten betalen en is door de trollen van een knappe blonde jongeling veranderd in een wilde zware kater. Toen ik in het moeras op zoek was naar die boze toverfee, ben ik hem daar tegengekomen en heeft hij mij heel goed geholpen. We besloten om er samen vandoor te gaan. Na onze vlucht uit het moeras heeft een van de heksen uit het moeras Fantastico veranderd in het kleine, nietige kereltje dat hier bij jullie staat.
‘Dus als ik het goed begrijp is Fantastico hier eigenlijk de baas,’ zegt elfje Lief.
‘Ja, dat klopt. Hij bepaalt alles en wij doen wat hij van ons vraagt. Hij was het ook, die zei dat ik jullie weg moest sturen naar het moeras met het doel dat jullie hier nooit meer terug zouden keren.’
‘Is dat zo?’ vraagt elfje Lief aan Fantastico.
‘Ja, zo’n beetje…’antwoordt hij tamelijk ongemakkelijk.
‘En waarom hield je ons dan tegen?’
‘Ik kon het niet… Het voelde niet goed om jullie naar het moeras te laten gaan.’
‘Gelukkig maar,’ zegt elfje Lief. ‘En nu?’
‘Er zit niets anders op dan jullie weer terug te brengen naar de Gouden Vertelkamer… zodat de graaf en gravin jullie weer kunnen ontmoeten en daarmee zal de vloek worden verbroken,’ legt Fantastico uit.
‘Ik begrijp het niet helemaal. De vloek mag toch niet worden verbroken,’ zegt elfje Lief. ‘Tenminste zo heb ik het begrepen.’
‘Dat klopt elfje Lief, maar we hebben nu geen keuze meer… De graaf en de gravin hebben recht op een tweede bezoek, tenminste als de bezoekers daar mee in stemmen. Dit is voor de graaf en de gravin de enige kans om onder deze vloek uit te komen. Zo zijn de regels.’

‘En wat gebeurt er daarna?’ vraagt elfje Lief.
‘Ik kan daar niets over zeggen, eenvoudigweg omdat ik het niet zeker weet.’
‘Dus beste Fantastico, stel dat wij gravin Ada en graaf Bertram nogmaals een bezoekje brengen, dan gaat hun leven verder daar waar ze waren gebleven, dus dat is zo’n 300 geleden,’ zegt elfje Lief en haar stem klinkt ongerust.
‘Klopt elfje Lief,’ antwoordt Fantastico. ‘En jullie nemen dan hun plaats in. Tenminste, dat kan het gevolg van een nieuwe ontmoeting. Zeker ben ik er niet van, omdat ik niet weet of de kracht van de vloek nog steeds hetzelfde is. Het is tenslotte al ruim driehonderd jaar geleden…’
‘Ho, wacht even. Hoor ik je nou zeggen, dat wij dan degenen zijn die hier straks min of meer gevangen zitten in die vloek?’
‘Goed begrepen elfje Lief, tenzij jullie een manier weten te vinden om hier weg te komen. Lukt dat niet…nou dan weten jullie in elk geval wat jullie de komende jaren te wachten staat.’
‘Moeten we dan voor altijd hier blijven?’ vraagt elfje Zon angstig.
‘Net zolang totdat er weer andere vreemdelingen komen, die jullie zouden kunnen bevrijden, tenminste als wij ze toe zouden laten tot de Gouden Vertelkamer.’
‘Wat voor keuze hebben we?’ vraagt elfje Bloem.
‘Niet veel,’ antwoordt Fantastico. ‘Je zou kunnen afzien van een nieuwe ontmoeting met gravin Ada en graaf Bertram.’
‘En dan?’
‘Als jullie de tijdmachine niet meer kunnen gebruiken om dit kasteel te verlaten, dan zit er niets anders op dan toch maar naar het moeras achter de Horizon te gaan en daarmee is dan een terugkeer naar het kasteel voor altijd uitgesloten. Hier op het Kasteel vol Verhalen kunnen jullie in elk geval niet nog langer blijven.’
‘Dus als ik het goed begrijp hebben we twee keuzes. Of we nemen de vloek over, of we verdwijnen voorgoed tussen trollen en boze heksen in het bos bij de Horizon.’
‘Of je probeert het nog een keer met die tijdmachine,’ zegt Fantastico. ‘Helaas, maar meer heb ik je niet te bieden.’
‘Je weet ook wel dat die tijdmachine niet meer werkt Fantastico,’ reageert Elfje Lief knorrig. ‘En wat betekent dit voor Eleonora en de Verteller?
‘Niets,’ antwoordt Fantastico. ‘Ze blijven hier om het Kasteel vol Verhalen te beschermen tegen ongewenste vreemdelingen. Dat is en blijft hun taak.’
‘Wat doen we hiermee elfjes?’ vraagt elfje Lief.
‘Ik kies toch liever voor een nieuwe ontmoeting met de graaf en de gravin,’ zegt elfje Zon aarzelend. ‘Die trollen en heksen…Nee, ik moet er niet aan denken.’
‘Oké, duidelijk. En jij elfje Bloem?’
‘We blijven bij elkaar wat mij betreft.’
‘Fantastico breng ons dan maar naar de Gouden Vertelkamer,’ zegt elfje Lief vastbesloten. ‘We zien wel wat er gebeurd.’
‘Weten jullie het echt zeker?’ vraagt hij.
‘Zeker weten,’ antwoorden de elfjes in koor en zo gaan ze op weg naar weer een nieuw avontuur. 

Einde deel 2  

Elfje Lief en de Verdwaalde Tijdmachine  gaat weer verder... vanaf december 2022