Elfje Lief en de verdwaalde tijdmachine (43) deel 2
‘Hallo… fee Eleonora, hier zijn we weer… de elfjes. En ook Fantastico en de Verteller,’ probeert elfje Lief het opnieuw.
Het blijft nog even stil, maar dan buldert opeens de stem van fee Eleonora door de Regenboogzaal.
‘Waar komen jullie vandaan…! Jullie kunnen hier helemaal niet zijn, niemand keert terug uit het moeras…! Dus jullie horen hier helemaal niet. En jullie twee daar…Fantastico en Verteller, wat zijn dat voor rare fratsen!’
‘We zijn niet naar het moeras gegaan fee Eleonora. We… uh, we vonden het eigenlijk niet zo’n goed idee,’ zegt elfje Lief.
‘En waarom dan wel niet!’ buldert de stem van Eleonora. ‘Waarom vonden jullie het niet zo’n goed idee?’
‘We hebben gehoord dat daar niemand meer van terugkeert.’
‘Oh, is dat zo. En wie beweert dat dan wel?’
Elfje Lief wil eigenlijk niet vertellen dat het Fantastico is, die dit aan de elfjes heeft verteld, dus antwoordt ze, ‘dat hebben we gehoord, zomaar…’
‘Zomaar…! Maak dat de kat maar wijs, maar mij niet. Vooruit elfje Lief, wie heeft dit aan jullie verteld!’
‘Ik,’ zegt Fantastico plotseling. ‘Ik heb ze verteld over het moeras en waarom ze daar niet naar toe moesten gaan.’
‘Zo zo, dus jij bent die overloper…’
‘Ja, dat ben ik,’ antwoordt Fantastico. ‘En ik heb er geen spijt van.’
‘Nou misschien krijg je dat nog wel Fantastico,’ moppert fee Eleonora. ‘Maar goed, dat is voor later. Eerst maar eens even kijken wat we hier mee aan moeten, want hoe dan ook, we hebben hier een stevig probleem.’
‘Een stevig probleem?’ vraagt elfje Lief.
‘Natuurlijk hebben we een probleem elfje Lief. Jullie kunnen hier niet blijven.’
‘Nou fee Eleonora, dat is iets wat we zeker ook niet willen, maar helaas is onze tijdmachine kapot, dus daarom is het op dit moment niet mogelijk om uit het Kasteel vol Verhalen te vertrekken.’
‘Weten jullie hoe dat zit met die tijdmachine van de elfjes?’ vraagt Eleonora aan Fantastico en de Verteller. ‘Enne… waarom kan ik jullie eigenlijk zien. We hadden toch een afspraak.’
‘De elfjes… uh die wilden mij graag zien…’stottert Fantastico.
‘En mij ook, al wilde ik dat eigenlijk zelf niet,’ zegt de Verteller.
‘En dan vergeten jullie maar even onze afspraak…!’buldert Eleonora. ‘Niemand zou ons mogen zien, alleen maar horen… en wat doen jullie? Jullie lappen de regels aan jullie laars. Oh… wat ben ik boos.’
‘Sorry,’ mompelt de Verteller.
‘En ik zie dat je nog steeds die belachelijke lange baard hebt. Tjonge wat een gedrocht is dat eigenlijk, als ik er zo naar kijk,’ zegt Eleonora tegen de Verteller.
‘Het is maar goed dat die normaal gesproken niet zichtbaar is, want het is werkelijk geen gezicht.’
‘Dat kan wel zijn, maar jij weet maar al te goed hoe dat komt,’ moppert de Verteller. ‘En ik zou het maar al te graag anders willen.’
‘Daarom zijn wij eigenlijk hier,’ zegt elfje Lief. ‘Fee Eleonora heeft u misschien een schaar voor mij, zodat we iets aan die baard van de Verteller kunnen doen.’
‘En waarom zou ik jou een schaar willen lenen,’ antwoordt Eleonora op onvriendelijke toon.
‘Nou zoals ik al zei… ik wil de baard van de Verteller wat korter maken.’