DE TIJDMACHINE van professor knappebol
nieuwe avonturen van elfje Lief en de elfjes uit Elfjesland
De tijdmachine van professor Knappebol (40)
Nadat elfje Lief, de professor en karabouter Karabouwtje samen thee hebben gedronken, brengt elfje Lief de kopjes en de theepot terug naar het keukentje en gaan de professor en de karabouter weer aan de slag met het opsporingsapparaat. Het is al bijna middag als de professor de laatste knoppen aan het apparaat monteert.
‘Het lijkt wel een radio Willem,’ grinnikt Karabouwtje. ‘Een radio met twee rare antennes, dat wel.’
‘Het is eigenlijk ook een soort radio Karabouwtje. Dit apparaat ontvangt allerlei signalen uit de ruimte.’
‘Dus ook muziek en zo?’
‘Ja, dat kan inderdaad, maar ik heb hem zo ingesteld dat we daar geen last van hebben. Nee, we zitten op een heel andere golflengte.’
‘Golflengte?’
‘Ja Karabouwtje, golflengtes... dat zijn geen golven op de zee of zo, nee dat zijn geluidsgolven,’ vertelt de professor. ‘Daar zijn er heel veel van, maar allemaal weer net even anders. Het is de kunst om de juiste op te sporen.’
‘Nou het zal allemaal wel,’ grinnikt karabouter Karabouwtje. ‘Eerst maar eens zien of dat ding die golven op het spoor kan komen.’
De professor neemt de stekker, die hij behoedzaam in het stopcontact steekt.
‘Voorlopig doet hij niks,’ mompelt de karabouter.
‘Dat is logisch, want ik heb hem nog niet aangezet,’ grinnikt de professor.
‘Nou daar gaan we dan…’ zegt de professor vervolgens terwijl hij de schakelaar omzet.
‘Poeff…’ klinkt het en er stijgt een grote rookpluim op uit het apparaat.
‘Dat is niet best,’ zegt karabouter Karabouwtje geschrokken.
‘Uh… nee, dat wat niet de bedoeling. Ik snap er niets van. Ik zou niet weten wat we fout hebben gedaan,’ mompelt de professor, die zich over het opsporingsapparaat buigt. ‘Raar, dat het niet werkt. Zou het dan toch aan die antennes liggen?’
‘Geen idee Willem, maar een ding weet ik zeker, we zijn nog geen stap verder gekomen.’
‘Nou geen stap verder, dat zou ik niet willen beweren. We weten nu in elk geval dat het zo niet moet.’
‘Maar hoe dan wel?’ vraagt Karabouwtje.
‘Daar moet ik nog eens even over nadenken Karabouwtje. Misschien wil jij alvast het apparaat uit elkaar schroeven. In het beste geval kunnen we er nog onderdelen van gebruiken voor het volgende apparaat.
‘Dus we gaan het opnieuw proberen?’ vraagt Karabouwtje.
‘Wat dacht je dan? Nee, we geven niet op. Het moet ons lukken,’ zegt de professor terwijl hij het grote apparatenboek weer openslaat.
‘Eens kijken… hier was ik gebleven. Even zien, tja… oh ja, maar dat hebben we zo ook gedaan. Raar…,’mompelt hij terwijl hij aandachtig verder leest en niet heeft gehoord dat elfje Lief weer terug is in de schuur.
‘En? Hoe staan we ervoor?’ vraagt ze. ‘Is het apparaat bijna klaar?’
‘Het was klaar… nou ja, niet helemaal,’ antwoordt karabouter Karabouwtje voorzichtig. ‘Het is niet helemaal goed gekomen.’
‘Hoe bedoel je?’ vraagt ze aan de karabouter.
‘Uh… er kwam een beetje rook uit…’
‘Professor!’ zegt elfje Lief streng.
Professor Knappebol kijkt op vanuit zijn boek.
‘Oh. Elfje Lief, je bent er weer,’ zegt hij verstrooid.
’Ja, ik ben er weer, maar wat is er in hemelsnaam aan de hand. Wat is er met het apparaat?’
‘Een beetje korstsluiting…’antwoordt de professor.
‘Hoezo een beetje kortsluiting?’ vraagt elfje Lief.
‘Nou ja, een beetje veel kortsluiting. Ik vrees dat we helemaal opnieuw moeten beginnen. Maar ik heb goede hoop dat het dit keer wel gaat lukken. Ik lees hier net dat ik niet de juiste spanning heb ingesteld, tenminste dat maak ik op uit deze beschrijving, hier in het boek.’
Elfje Lief schudt haar hoofd.
‘Straks komt er nog rook uit mijn oren,’ zegt ze. ‘Bij mij begint de spanning ook aardig op te lopen.’
De professor en de karabouter reageren niet, bang als ze zijn om elfje Lief nog bozer te maken.
Heb je ook een idee voor ELFJE LIEF,stuur een email naar
..
(bij de kleurplaten staan Anistopera en Gompidee klaar om te worden ingekleurd, speciaal voor jullie gemaakt door Marloes )
Heb je ook een idee voor ELFJE LIEF,stuur een email naar