De boomhut van elfje Boefje en elfje Knutsel (9)
Het is dan eindelijk zo ver, het grote moment is aangebroken.
Bij de grote eik is het een enorme drukte. Alle elfjes en alle karabouters en professor Knappebol zijn er. En ook Jacobus Roeptumaer is van de partij. Maar de grootste verrassing is wel de aanwezigheid van baronesse Gertruida van Schepsel tot Okkervliet. Toen Jacobus Roeptumaer haar om toestemming had gevraagd om de elfjes mee te helpen bij het omhoog takelen van de boomhut had ze gezegd dat ze dat goed vond op één voorwaarde.
‘En die is mevrouw?’ had Jacobus gevraagd.
‘Nou beste Jacobus, ik vind het goed mits ik met je mee mag. Want ik wil wel eens met eigen ogen zien wat er van die boomhut is geworden,’ had de baronesse met een lach geantwoord.
‘Nou mevrouw, dat gaat zeker lukken. Ik denk wel dat uw aanwezigheid een enorme verrassing voor de elfjes zal zijn. Dat is in ieder geval iets wat ze absoluut niet verwachten.’
De elfjes zijn maar wat blij dat de baronesse de moeite heeft genomen om naar het bos te komen, naar de grote eik, waar de boomhut klaar staat om naar boven te worden getakeld. Karabouters Karabouwtje en elfje Knutsel hebben dikke stevige touwen om de stevige takken van de eik gedaan.
Als iedereen er klaar voor is dan kan het beginnen.
‘Iedereen even goed luisteren,’ roept Karabouwtje. ‘Als ik “hijsen” roep dan trekken we allemaal tegelijk aan de touwen. Is iedereen er klaar voor?’
‘We zijn er klaar voor,’ klinkt het uit alle monden.
En dan roept Karabouwtje, ‘hijsen.’
Heel langzaam komt de boomhut los van de grond.
‘Hijsen,’ klinkt het nogmaals.
Baronesse Gertruida kijkt gespannen toe. Ze houdt haar adem in.
‘Als dat maar goed gaat,’ denkt ze.
De boomhut is nu enkele meters van de grond.
‘Hijsen,’ klinkt het weer.
Het is een zwaar karwei en het valt niet mee om het zware gevaarte naar boven te hijsen.
‘Nog een paar meter,’ roept Karabouwtje. ‘Kom op, iedereen nog een keer flink er tegen aan. Hijsen!’
Dan is het eindelijk zo ver. De touwen worden stevig vastgemaakt aan de takken en Karabouwtje en elfje Knutsel bevestigen nog een extra plank aan de onderkant van de boomhut, zodat de boomhut niet meer kan verschuiven.
‘Alles zit stevig vast. Jullie worden bedankt,’ roept Karabouwtje. ‘Applaus voor jullie zelf.’
Er klinkt een luid applaus door het bos. Iedereen is blij dat het gelukt is. De boomhut hangt stevig halverwege de grote eik.
‘Baronesse Gertruida, wilt u onze boomhut officieel openen?’ vraagt elfje Boefje.
‘Natuurlijk wil ik dat, geen enkel probleem. Alleen wat is de naam van dit mooie bouwwerk?’
‘Uh…’ Elfje Boefje kijkt naar elfje Knutsel.
‘Mag ik wat zeggen?’ vraagt elfje Zon.
‘Natuurlijk.’
‘Ik stel voor om deze boomhut “Huisje Halverwege” te noemen…’ zegt elfje Zon. Ze moet er bijna van blozen.
‘En wat vinden jullie hiervan?’ vraagt de baronesse aan de anderen.
‘Mee eens,’ klinkt het uit alle monden.
‘Nou, dan wordt het “Huisje Halverwege”, zegt baronesse Gertruida.
Karabouter Karawinkel belooft dat hij een mooi naambord zal maken en de professor stelt nog voor om de boomhut officieel op de kaart van het bos te vermelden. Even later is het groot feest. Karabakje heeft overheerlijke appeltaart gebakken en Karaboontje heeft voor frambozenlimonade gezorgd.
‘Jacobus, deze taart is wel heel bijzonder. Je moet in de toekomst maar eens bij karabouter Karabakje gaan winkelen in plaats van in het dorp.’
‘Zeker mevrouw. Tot uw dienst.’
Er wordt tot laat in de middag gefeest en nadat zelfs de baronesse naar boven is geklommen en de boomhut heeft bezichtigd gaat iedereen tevreden naar huis. Het is al met al een lange dag geweest, maar wel een gezellige dag.
Heb je ook een idee voor ELFJE LIEF,stuur een email naar