De boomhut van elfje Boefje en elfje Knutsel (5)
‘Zo, dat was een zware tocht,’ puft karabouter Karabakje als ze bij de grote eik zijn aangekomen. Hij veegt met een bonte zakdoek de zweetdruppeltjes van zijn voorhoofd.
‘Dat was het zeker,’ zegt karabouter Karaboontje. ‘Maar goed, het is ons gelukt. We hebben het gehaald. Zo zie je maar weer, als je goed samenwerkt en als iedereen zijn best doet, dat hebt je ook succes.’
Karabouwtje maakt de touwen los waarmee de twee elfjes de lading planken hebben vastgemaakt.
‘Zo, dat zijn stevige knopen, ik krijg ze amper los,’
‘Dat heeft professor Knappebol ons geleerd. Hij heeft ons laten zien hoe je stevige knopen in touw kunt leggen,’ reageert elfje Knutsel. ‘Dat is heel belangrijk voor als we straks onze boomhut gaan bouwen en omdat het hele stevige knopen zijn hoeven we niet bang te zijn dat onze boomhut in gaat storten of zo.’
Karabouwtje rolt het touw op dat over de lading was gespannen.
‘Nou elfjes, ik denk wel dat het goed komt… met die knopen van jullie. Het heeft me echt heel veel moeite gekost om ze los te krijgen. Hebben jullie genoeg aan dit touw of…?’
Karabouter Karawinkel onderbreekt Karabouwtje.
‘Ik heb extra touw meegenomen. Ik dacht zo bij mezelf, dat kunnen die elfjes vast en zeker nog wel gebruiken.’
‘Dat komt zeker heel goed van pas Karawinkel. Fijn dat u daar aan gedacht heeft. Om eerlijk te zijn hebben wij dat vergeten. We hebben wel spijkers, maar niet voldoende touw. Dat is eigenlijk wel een beetje dom van ons,’ zegt elfje Boefje.
‘Van jou dan elfje Boefje, ik heb het wel op ons boodschappenlijstje gezet,’ reageert elfje Knutsel. ‘En jij zei dat het allemaal wel goed zou komen. Daar was nog tijd genoeg voor.’
‘Het is toch ook goed gekomen.’
‘Kom op elfjes, nou geen ruzie maken. Help ons nu eerst maar om de planken af te laden. Waar willen jullie de ladder hebben?’
‘Zet hem maar tegen de boom.’
Karabouwtje en Karaboer plaatsen de ladder rechtop tegen de grote eik.
‘Gelukkig is hij lang genoeg. Jullie kunnen nu gemakkelijk in de boom klimmen. Maar wel voorzichtig zijn elfjes, want het is best nog wel hoog.’
‘Dat zullen we zeker,’ zeggen beide elfjes in koor.
Als alle planken zijn afgeladen en de karabouters en de elfjes bij elkaar zitten om uit te puffen van het vele werk, haalt Karabakje een grote trommel uit zijn rugzak.
‘Wie lust er zo’n heerlijke kokoskoek?’ vraagt hij. ‘Vanmorgen vers gebakken.’
‘Ik…!’klinkt het uit alle monden.
Even later smullen de karabouters en de twee elfjes van de versgebakken koek van Karabakje. Karaboer heeft als extra verrassing voor iedereen nog een glaasje frambozenlimonade en zo is het een gezellige boel onder de eik, daar waar straks de boomhut zal worden gebouwd.
Heb je ook een idee voor ELFJE LIEF,stuur een email naar
