Henneman of Heijmans  

Jos  Heijmans     E.K.-voetbal 2016

In Frankrijk voltrekt zich in volle hevigheid het E.K.-voetbal. Tot op heden valt het allemaal qua voetbal niet echt mee, maar de supporters van enkele meedingende landen doen hun uiterste best om er een onvergetelijke happening van te maken. Ik zag de beelden uit Marseille waar rellende imbecielen hun best deden om de tegenpartij de kop in te slaan. Ik zag vluchtende vrouwen en kinderen die een fanatieke Russische knokploeg probeerden te ontlopen en ik zag Kroaten die vast besloten waren om hun blijkbaar overtollige voorraad (zwaar) vuurwerk middels dit toernooi te lozen. Ik vraag me af en ik niet alleen wat het ultieme doel is van dit soort groeperingen. Is men er alleen op uit om rotzooi te trappen…of is het de zucht naar sensatie en de drang naar zelfprofilering? Het antwoord op deze vragen lijkt voorlopig een “ja” te zijn, bij gebrek aan beter steekhoudende argumenten. Werkelijk, ik kan me niet voorstellen dat een normaal mens een toch aanzienlijk bedrag neertelt om vervolgens nadat men op de plaats van bestemming is aangekomen, zich spontaan te buiten te gaat aan pervers en buitengewoon zinloos geweld. Nee, daar moet van te voren over nagedacht zijn. Daar moet een diepere reden aan ten grondslag liggen. Er moet iets in de hersenen van dit soort figuren zijn dat volgens de gangbare normen en waarden niet helemaal optimaal functioneert. Komt het door een gebrek aan liefde in de kinderjaren… of zijn er tijdens het opvoedingsproces missers gemaakt en heeft dat uiteindelijk geresulteerd in een totaal gebrek aan respect voor het wel en wee van de medemens? Of is het toch niet meer of minder dan een overdosis aan onbeheerste geldingsdrang?
Indertijd genoten de Romeinse toeschouwers in de arena’s van de strijd tussen hongerige leeuwen en de volstrekt kansloze tobbers, die geacht werden zich met hand en tand te verdedigen tegen het naderende einde. Bloed wilden ze op de tribunes zien, die toeschouwers en hun bobo’s. En hoe langer er door de geofferde onfortuinlijke uitverkorenen werd tegen gesparteld, hoe mooier en spannender het was en hoe luider het applaus klonk dat de ongelukkigen ten deel viel. Kortom,
wij mensen hadden toen blijkbaar al iets met deze vorm van entertainment.
Ook moest ik van de week terugdenken aan Mohammed Ali, alias C.Clay. De beste man werd de mogelijkheid geboden om zich voor veel geld op de bek te laten rammen en had het geluk dat hij bijna in alle gevallen beter, slimmer en sneller was dan de tegenstander en dat hij de uitdeler was en niet de ontvanger. Dat hij de leeuw was en niet de arme sloeber. Het publiek genoot van hem, als hij de tegenstander voor tenminste een tel of tien groggy tegen het canvas had gemept. Natuurlijk was Ali een grote, en naar ik heb vernomen ook een groot mens. Wie ben ik om daar maar een seconde aan te tornen. Maar hoe groot zou hij zijn geweest, als men geen bokser van hem had gemaakt of hij minder succesvol was geweest. Was hij dan wel gehoord en was er dan wel naar hem geluisterd, was hij dan ook een gevierd man geworden? En had hij zich ook op zijn bek laten rammen, als hij minder goed was geweest? Of had men hem geen keuze gelaten en hadden de bookmakers en de maffia gewoon hun werk gedaan. The show must go on. Mohammed Ali heeft steeds de arena met opgeheven hoofd kunnen verlaten, de tegenpartij kermend en verslagen achter latend in de ring. Hij was de leeuw, die alleen maar datgene deed wat hij moest doen. Mohammed stond dankzij zijn talent uiteindelijk boven de partijen, maar ik ben er zeker van dat vele van de toeschouwers het graag anders hadden zien verlopen. Niet om hem, maar om hun hunker naar sensatie te bevredigen. Daar ging het ze om, niet meer en niet minder. Hoeveel van de mindere boksers zijn niet in de goot beland toen er niets meer aan hen te verdienen viel? Geen geld noch eer.
Ik vraag me werkelijk af wat men de wereld wil laten zien. Wat de drive is van die hooligans, de Romeinse heersers, en de bokser in de ring. Het basale van geweld heeft in mijn optiek nooit iets goeds gebracht, en als het alleen maar de kick is of dat de amusementswaarde hoger is bij de inbreng van geweld en van beelden van bloedende medemensen, dan haak ik af. Doe mij dan maar een portie omroep Max.
N.B. ik zag op de teevee een groepje Ierse supporters die in de metro een kind in slaap zongen met Twinkle, Twinkle Little Star. Heel aandoenlijk, maar niet stoer en het had eigenlijk wel een hoog Max-gehalte. Enfin, misschien is er toch nog  hoop, en wordt het uiteindelijk toch nog een mooi en gezellig toernooi als de slechte broeders naar huis zijn gespeeld en de Franse en Engelse supporters schouder aan schouder “Sur le pont d’Avignon” zingen terwijl onze oosterburen er met de cup vandoor gaan. 

 Jos Heijmans