Henneman of Heijmans  

Jos  Heijmans     SPANNEND

Spannend, dat was het. Tot aan het laatste moment, tot aan de laatste minuut. PSV kampioen, en Ajax met lege handen. “Het kan verkeren,” zei Bredero. En gelijk had hij, want zo gaat het soms. Voor de meeste zuiderlingen een kwestie van “niet meer verwacht, maar toch gekomen”. Voor Amsterdammers hetzelfde, maar dan (stukken) minder positief. Voor PSV-fans een mirakel, voor Ajax-fans een débacle en voor de onpartijdige of niet geïnteresseerde een hoop gedoe. Want… stel dat je niets om voetbal geeft, wat stelt het dan eigenlijk allemaal voor. Niets om wakker van te liggen of om over opgewonden te raken. Hooguit de wenkbrauwen fronsend over zoveel massahysterie die de hordes overenthousiaste volgelingen al zingend, zuipend en brallend te weeg brengen en dat alleen maar omdat hun club de meeste punten heeft verzameld en zich daarom kampioen mag noemen. Maar, let op, dat geldt alleen als je er niets mee hebt, met voetbal bedoel ik.
Ik reed in het weekend langs een weideveldje (ik kan er niets anders voor bedenken, maar het zal zeker een andere naam hebben) ergens in Overijssel in de buurt van Ootmarsum, waar zich het Europese kampioenschap klootschieten voltrok. Het was er erg druk. Nou heb ik om eerlijk te zijn geen idee of dat normaal is bij het klootschieten. Ik heb ook totaal geen verstand van klootschieten, maar de grote mate van belangstellenden voor het spektakel vond ik nogal opvallend. Ik neem tenminste aan dat het een spektakel is. Enfin, zoals gezegd, er was een boel volk op de been en ik vroeg me wel even af, of het hier misschien voor een groot gedeelte deelnemers betrof.
Terwijl Ajax en PSV bezig waren om uit te maken wie de voetbalkampioen van Nederland zou worden, was men op dat weideveldje bezig om uit te maken wie er klootschietkampioen van Europa zou worden. Alles is relatief, want wat ik alleen maar wil zeggen, dan ik maandagmorgen nergens in de landelijke sportbladen, of sportprogramma’s heb kunnen vernemen hoe het de klootschieters is vergaan. Het kan bijna niet anders dan dat in dat weilandje in de buurt van Ootmarsum, zich een spannende strijd heeft afgespeeld. Op het scherpst van de snede. En dan is internet best handig, want na nog geen minuutje “googelen” kwam ik er achter dat Rob Scholten en Silke Tulk de grote klootschietkampioenen zijn geworden. Rob bij de mannen en Silke bij de vrouwen. “Wel moest er op de laatste dag nog wel even worden doorgepakt” stond er bij vermeld, maar laat dat maar aan Rob en Silke over. Goed gedaan.
En dan weer terug naar het voetballen. Ik hoorde een van de spelers van Ajax in een interview met At5 zeggen dat ze wel heel gemotiveerd waren, de jongens van Ajax, maar dat die van de tegenstander ook goed waren. Dat geloof ik meteen. Dat toen de jongens van de tegenpartij gelijk kwamen, het lastig werd. Dat er wel voldoende kansen waren, maar dan moeten ze er wel in. En dat hadden ze vergeten. “We hadden moeten scoren” zei hij. Hoe waar is dit… Ze waren er wel op uit om te winnen, maar daar waren ze net niet scherp genoeg voor geweest. Ik heb met de mond open zitten kijken naar dat interview. Niet dat ik die jongen iets kwalijk neem, maar wat ik mij natuurlijk wel afvraag, hoe het mogelijk is dat je niet scherp genoeg bent als het er echt op aankomt. Ik geloof daar niet in, de knaap moet zich hebben vergist. Dat kan bijna niet anders. Nee, het moeten de zenuwen zijn geweest, die het hele team zo opgefokt hebben, zodat er pap in de beentjes zat en dat het peil van de adrenaline zo hoog was dat het geen doen was om de kop erbij te houden. Dat kan ik ten minste snappen. Maar goed, steI dat wel zo is geweest, dat er niet voldoende focus was bij een merendeel van de Ajax-spelers… Ik denk dat Bob en Silke het beter voor mekaar hadden. Ik denk niet dat die met de kloten in de hand zich hebben staan afvragen waar ze waren en wat ze daar kwamen doen, op dat veldje in de buurt van Ootmarsum. Nee, Bob en Silke wilden het beste uit zich naar boven halen, ze wilden kampioen worden. Niet meer en niet minder. En let wel, voor Bob en Silke zijn er geen miljoenen te verdelen. Misschien is dat het verschil wel. De (financiële) druk, die er op ligt. Ik las dat dit echec Ajax tientallen miljoenen kost, en ik maar denken dat kampioen worden vooral iets met sport te maken heeft. Kijk, volgens mij schiet je kloot vooral omdat je er lol aan beleefd. Dat maakt het leuk en gezellig en de onderlinge competitie houdt je scherp en gemotiveerd. Maar de lol en gezelligheid zijn de essentie. Bij de sporten met hoge beloningen is het belang van de commercie en de ego’s van bestuursleden en overige meelopers doorslaggevend. Geld maakt de dienst uit. Daar doen ze het voor. Doping, fraude, alles wordt geprobeerd om de beste te zijn ( lees: om het grootst mogelijk financiële gewin te behalen) Maar niet bij het klootschieten. Daar hoeft men geen dopingcontrole in te stellen, en ik neem aan dat er geen goksyndicaten zijn die zich met het spel bemoeien omdat een of andere Aziaat of Oost European het belangrijk vindt dat noch Bob, noch Silke in de prijzen vallen ten faveure van hun eigen portemonnee.
Maar weer even terug naar het voetbal. We zijn maar een klein land, met een beperkte markt. Zie Engeland, Spanje… en Duitsland. Daar liggen de ongekende mogelijkheden en of een speler nou dertig of veertig miljoen kost, en dat hij met die waarde op de bank zit, schijnt niemand iets te boeien. Zelfs de speler zelf niet. Raar, maar waar. Lol en gezelligheid toch? Nee, voor mij staat het wel vast, Bob en Silke hebben een mooie dag beleefd in dat weideveldje in de buurt van Ootmarsum. Voor de jongens van PSV en Ajax is het even vakantietijd en daarna weer volop presteren. Een kampioenschap is immers gauw vergeten. Maar dat gaat niet op niet voor Bob en Silke, en daarom ondanks dat er nauwelijks aandacht voor hen is geweest, mijn gemeende felicitaties met het behalen van het E.K. -klootschieten. Geniet er van..

 Jos Heijmans