Henneman of Heijmans  

Jacob Henneman  -  GESPREK OP EEN TERRAS (1)

(1)‘Goede middag juffrouw met Henneman. Ik wilde graag een nieuwe afspraak maken bij dokter Tan. Vorige week kon niet doorgaan,’ vertelde ik vol enthousiasme tegen de assistente van de dokter. Tenminste ik nam maar even aan dat zij de assistente was. Zo had ze zich althans voorgesteld toen ze de telefoon op nam. Tenminste zo had ik het begrepen.
‘U had vorige week een afspraak? Wanneer precies meneer Henneman?’ vroeg ze.
‘Om tien over tien,’ antwoordde ik.
‘Hmm, ik bedoel eigenlijk op welke dag had u een afspraak?’ vroeg ze allervriendelijkst.
‘Dat was vorige week woensdag, om tien over tien, de vierentwintigste,’ zei ik.
‘U bedoelt natuurlijk de drieëntwintigste meneer Henneman. De vierentwintigste was vorige week donderdag,’ wees ze mij terecht.
‘Oh, dan heb ik het verkeerd opgeschreven,’ antwoordde ik met enige onzekerheid.
‘Dat kan de beste gebeuren,’ stelde ze me gerust. ‘Uw geboortedatum meneer Henneman?’
Ik noemde mijn geboortedatum en even later zei de juffrouw dat ze mij gevonden had.
‘Meneer Jacobus Henneman…?’ vroeg ze voor de zekerheid.
‘Ja, helemaal,’ meende ik te moeten antwoorden.
‘Dat hoop ik meneer Henneman,’ zei ze op een grinnikende toon.
‘Althans nu nog wel,’ voegde ik er geheel overbodig aan toe.
Ze reageerde niet op mijn opmerking, maar vroeg me wat de klacht was.
‘Ik heb hier bij de vorige afspraak geen vermelding staan. Is het voor een standaard controle?’
‘Nee, ik heb een wratje onder mijn oksel.’
‘En daar wilt u nu vanaf?’
‘Ja eigenlijk wel. Het is er weliswaar al een tijdje, maar ik begin er nu wat last van te krijgen.’
‘Heeft de dokter er al eerder naar gekeken?’
‘Nee, dat nog niet,’ vertelde in alle openheid.
‘Meneer Henneman, we hebben een speciaal wrattenspreekuur. Dat is veel efficiënter voor ons.’
‘Dat wist ik niet.’
‘Dat hebben we al sinds vorig jaar. We krijgen dan assistentie van twee mensen van de poli van het ziekenhuis. Uiteraard moet er wel voldoende aanbod zijn, en daarom hebben we dit spreekuur eenmaal per maand.’
‘En wanneer is dat?’
‘Dat was vorige week vrijdag. Dus nu is er weer een wrattenspreekuur op vrijdag de negentwintigste,’
‘Dus dan moet ik daar op wachten?’
‘Helaas meneer Henneman.’
‘En als dokter er vorige week wel was geweest. Wat was er dan gebeurd met mijn wratje?’
‘Dan had hij ‘m waarschijnlijk zelf nog verwijderd, of ik,’ giechelde ze. ‘Want ik ben er ook voor opgeleid, maar meestal doet de dokter het zelf. Of beter deed hij dat, want sinds we het wrattenspreekuur hebben lopen alle wratten meestal via dat spreekuur.’
‘Zo, dat is ook wat,’ zei ik verbaasd.
‘Even een momentje meneer Henneman, ik krijg nog een lijntje.’
Het duurde een kleine vijf minuten voordat de assistente van dokter Tan, die ook opgeleid was om wratten te verwijderen, maar dat niet meer deed omdat er nu een speciaal spreekuur voor was ingesteld, weer tijd voor mij had.
‘Sorry meneer Henneman, dat was even een dringend telefoontje. Het is vandaag een gekkenhuis.’
‘Kan ik nu al een afspraak maken?’ vroeg ik
. Dat kan wel, maar nogmaals als er te weinig aanmeldingen zijn voor het wrattenspreekuur, dan kan het zijn dat u een belletje van ons krijgt.’
‘’En dan?’
‘Nou, dan kunt u het beste een afspraak maken met de poli van het ziekenhuis.’
‘Maar kan ik nu dan ook niet doen?’
‘Nee, meneer Henneman, u moet eerst via het wrattenspreekuur van onze huisartsenpraktijk, daarna als er onverhoopt dan te weinig aanmeldingen zijn, dan kunnen wij u doorverwijzen naar de poli, zodat u niet weer vier weken hoeft te wachten. Dat zou een beetje teveel van het goede zijn,’ zei ze op bemoedigede toon.
‘Tja,’ meer kon ik even niet bedenken.
‘Zal ik u dan maar op de lijst zetten voor het eind van de maand?’ vroeg ze.
‘Ja doet u maar,’ antwoordde ik terwijl ik met mijn gedachte elders was. Ik probeerde een andere oplossing te bedenken.
‘Juffrouw, ik wil ook even naar mijn rechterknie laten kijken door dokter Tan. De knie is wat opgezwollen.’
‘Heeft u daar al langer last van?’
‘Sinds vorige week, ik heb mijn knie verdraaid of zo.
‘Misschien moet u daar inderdaad even voor langs komen. Even kijken… morgenmiddag tien voor twee?’
‘Prima juffrouw, dat ben ik er.’ zei ik en bedankte haar voor haar hulp.
De volgende dag was ik er op tijd. Mijn knie viel erg mee volgens de dokter en mijn wratje heeft hij ook even terloops verwijderd.
‘Eigenlijk loopt dat via het wrattenspreekuur, maar nu u hier toch bent,’ had hij gezegd.
Ik heb hem bedankt voor zijn bereidwilligheid en ben zonder wrat naar huis gefietst. Mijn knie viel inderdaad erg mee.

J.Henneman