Henneman of Heijmans  

Jacob Henneman  -  TELEFOONGESPREK (2)

‘Goede morgen mevrouw,’ zei ik. ‘Henneman hier, ik heb een klacht.’
Ik zat er nogal vol van.
‘U heeft een klacht meneer Henneman… waar gaat het over?’
‘Mijn internetverbinding valt steeds weg.’
‘Nou dan ga ik u even doorzetten. Heeft u even een momentje?’
Vervolgens hoorde ik een of andere onbekende band een Elvisachtig nummer vertolken.
“Are you lonesome to-night” teisterde mijn trommelvliezen. Niet dat ik dit nummer van Elvis niks vind, maar het moet wel Elvis-achtig klinken. Deze uitvoering deed me denken aan Bob Marley, die in een sentimentele bui en onder invloed van rum en geestverruimende middelen zijn vriendin voorgoed probeerde weg te pesten, want deze versie ademde ontegenzeggelijk een zekere treiterende sfeer uit. Zo iets van “tja, dat je eenzaam bent, dat heb je toch echt aan jezelf te wijten, bitch. Daar moet je mij niet mee lastig vallen. Kortom dikke bult, eigen schuld”.
‘Alle onze medewerkers zijn in gesprek,’ klonk het plotseling, maar na deze onderbreking ging de “lonesome to-night”- versie weer ongestoord verder. Toen het nummer op zijn end liep, vroeg ik me af wat er nu zou volgen. In the ghetto misschien? Of hearthbreakhotel? Of misschien wel een totaal ander lied of een misschien wel een andere groep.
Ik zal het nooit weten, want plotseling, zomaar uit het niets, klonk aan de andere kant van de lijn een vrouwenstem, die me vroeg wat ze voor me kon doen.
‘Goede morgen mevrouw, met Henneman. Mijn internetverbinding valt steeds weg,’ legde ik nog maar eens uit.
‘Dat is niet zo mooi meneer Henneman. Dan zullen we eens even kijken hoe we dit kunnen oplossen. Wilt u het modem even uitzetten meneer Henneman?’
‘Zeker mevrouw, een momentje.’
Met in de ene hand mijn telefoon probeerde ik met mijn andere hand bij het aan/uit knopje van het modem te geraken, wat niet echt mee viel omdat ik mijn modem op een tamelijke onbereikbare plaats heb bevestigd. Niet met opzet overigens, maar het is nou eenmaal zo, dat daar waar de kabeltjes uit de muur komen, daar is het te doen. Dus daarom hangt mijn modem daar vlak in de buurt. Net achter de bank. Nou ja, eigenlijk ruim achter de bank.
‘Hij staat uit,’ meldde ik met een diepe zucht.
‘Eens even kijken,’ zei de mevrouw. ‘Een momentje…’
En toen bleef het even stil. Eigenlijk naar mijn idee zo lang stil, dat ik even dacht dat er ook geen verbinding meer was tussen die mevrouw en mij.
‘Hallo, mevrouw bent u er nog?’ vroeg ik ongerust.
‘Zeker meneer Henneman, nog een momentje. Ik zie hier dat het modem niet opnieuw opstart. U heeft uw modem toch wel weer aangezet?’ informeerde ze vriendelijk.
‘U vroeg me toch om het modem uit te zetten,’ reageerde ik onzeker.
‘Heb ik u niet gevraagd om het daarna weer aan te zetten?’ zei ze. ‘Oh… sorry meneer
Henneman, wat dom.’
Ze zei het op een manier die mijn tamelijk onzeker maakte. Er zat een zekere ondertoon in, of was dat alleen maar in mijn verbeelding.
‘Geen probleem,’ antwoordde ik en wurmde me weer in allerlei bochten om weer bij het aan/uit knopje te komen.
‘Hij staat weer aan,’ meldde ik triomfantelijk.
‘Ik zie het meneer Henneman. Zo op het oog is er niets mis met de verbinding. Het modem doet wat het moet doen.’
‘Dat geloof ik graag, maar waarom valt dan steeds de verbinding weg?’ vroeg ik in al mijn onnozelheid.
‘Dat kan ik u niet zeggen. Gebruikt u wifi?’
‘Ja,’ antwoordde ik.
‘En zit er veel afstand tussen uw modem en uw apparatuur?’
‘Een paar meter.’
‘Meer dan vijf?’ vroeg ze.
‘Uh, ja… zeven of zo,’ antwoordde ik.
‘Vreemd, dat zou eigenlijk ook geen probleem moeten zijn. Staat er misschien iets voor uw modem? Een kast of zo?’
‘Een bank, meer niet,’ zei ik.
‘Dat kan zomaar het probleem zijn meneer Henneman. Misschien moet u de bank even terugschuiven en als u dan een betere verbinding heeft, dan is dat de oorzaak,’ zei de mevrouw. ‘Want zoals ik al zei, wat ik hier zie is dat u een uitstekend signaal heeft. Dus de oorzaak ligt dan toch echt bij u thuis.’
Ik voelde me enigszins opgelaten, want ik had sinds een week een nieuwe bank. Een iets bredere, met stalen pootjes, die inderdaad het modem totaal uit het zicht had doen verdwijnen.
‘Dat ga ik proberen mevrouw,’ zei ik. ‘Ik zal de bank een beetje opschuiven. Als het daarmee opgelost is…’
‘Waarschijnlijk wel,’ zei de mevrouw. ‘Mocht dat niet het geval zijn, dan moet u nog maar even contact met ons zoeken. Maar ja, zoals ik u al heb verteld, ik kan hier zo een twee drie geen probleem ontdekken.’
‘Dat zal ik zeker doen, mocht het probleem zich nog steeds voordoen,’ antwoordde ik, waarna ik de mevrouw bedankte voor haar hulp.
Mijn bank staat nu iets verder weg en het modem heeft weer volop uitzicht. Eerlijk is eerlijk, ik heb tot nu toe geen problemen meer met de internetverbinding gehad.
Soms zijn oplossingen simpel, maar alles behalve voor de hand liggend. En je moet dan wel weten dat een bank met stalen pootjes een sta-in-de-weg kan zijn in je contact met de rest van de wereld. Tenminste dat neem ik maar aan als de vriendelijke mevrouw van mijn provider dat zo zegt.
 

J.Henneman