Henneman of Heijmans  

 

Jos Heijmans   Bijzonder... (09)


Bijzonder… (9)

 

Het was even terug in de tijd. Terug naar het begin van de jaren tachtig, naar de opkomst van de Nederlandstalige popmuziek. Naar Toontje Lager, De Dijk, Het Goede Doel, en naar Doe Maar natuurlijk, en nog een hele ris andere bandjes die het Nederlands hadden (her)ontdekt. Maar ook naar het begin van Klein Orkest met zanger-tekstschrijver Harrie Jekkers in de gelederen en naar Drukwerk met Harry Slinger. Dat “even terug in de tijd” was hier de voorstelling in theater De Lievekamp en vooral ook terug met Klein Orkest. Naar de muziek, die zo herkenbaar is gebleven en ondanks dat er veel “grijs” in het publiek te ontdekken was, waren er gelukkig ook nog jongeren te spotten. Twintigers, dertigers en… uh veertigers(we worden tenslotte allemaal veel ouder, dus deze groep daarom ook maar even voor het gemak onder de jongeren geschaard). Waarschijnlijk zijn dat de jongens en meiden die in hun vroege jeugd, zo’n kleine dertig- veertig jaar geleden, op zondagmiddag mochten (moesten) luisteren naar de muziek van papa en mama. Voor hen blijkbaar ook onvergetelijke muziek, anders zouden ze toch niet spontaan naar de Lievekamp zijn gekomen. Nee, hier werd het verleden weer teruggebracht naar de werkelijkheid van die dagen. Even die mooie jonge jaren overdoen, weer volop herbeleven. Een déjà-vu moment vanuit een geriefelijke pluche theaterstoel.
“Over de muur, De step en De leugenaar. Achter elke deur, Soldaat op de foto… Later is allang begonnen, Mijn vader, Alles over jou en Het nijlpaard…en Het lijk” Alles kwam weer voorbij. Een avond vol met jeugdsentiment voor de jongeren, maar vooral ook voor de ouderen. Weer even dat gevoel om terug te zijn in die vervlogen jaren. Terug in die tijd toen alles nog zoveel eenvoudiger was of in elk geval leek. In elk geval een stuk eenvoudiger dan vandaag.
De teksten van Harrie Jekkers zijn nog verbazend actueel, behalve dan “de Muur”. Maar ja, als je even de moeite neemt om er over na te denken, is “die muur” nog overal te vinden, al is dat dan niet meer die muur tussen Oost en West Berlijn. En Koos is ook niet zo werkeloos meer als waarschijnlijk werd bedoeld bij het schrijven van dit lied.

Soms is het tamelijk verwarrend dat de tijd zo snel voorbij gaat. Nu, in 2019 zit ik te luisteren naar liedjes uit begin jaren tachtig. Het lijkt pas zo kort geleden…
En blijkbaar is het niet alleen verwarrend voor mij, maar ook voor de man die vlak voor het begin van de voorstelling tegen zijn vrouw (of partner) zegt,’ zou ie “Je loog tegen mij” ook nog doen?”
“Vast wel lieverd,” antwoordt ze met een zuinige glimlach naar de man, een vermoeid ogende zestiger met het Harry Slingerpetje op, die naast haar wat onbeholpen aan een kopje koffie nipt.In de pauze zie ik dat ze min of meer gehaast het theater verlaten. De teleurstelling druipt van zijn gezicht. Tja, zo gaat dat soms. Dan is Harrie niet meer de Harry die je voor ogen had.

Jos Heijmans

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

 

Jos Heijmans