Henneman of Heijmans  

Jos Heijmans   De  verbazing voorbij 4 

De verbazing voorbij 4 - Pakjesavond

Over een aantal weken is het zover. Dan zijn er weer verkiezingen. Dan wordt onze Tweede Kamer gekozen, en dat geldt dan voor de komende vier jaar. Dan hebben we een opgeschud Nederlandse parlement, ons eigen afgestofte “Haagse Lagerhuis”, er weer klaar voor om het wel en wee van de zaak (Nederland e.o) in het oog te houden. En hoe dichter we bij die 15e maart komen, hoe groter de kans is dat we in opperste verwarring ook daadwerkelijk graag zouden willen geloven dat na de verkiezingen alle door die glimmende politici gedane beloftes ook in de praktijk zullen worden nagekomen.
Maar vooralsnog lijkt het wel of we in de maand december zijn beland. Sinterklaas en de Kerstman zijn weer terug in het land, weliswaar in een andere gedaante, maar toch… ze zijn er. Of beter, ze moeten er wel ergens zijn, dat kan bijna niet anders. De zak van Sint staat goed gevuld kant en klaar en de kerstboom met daaronder een scala van presentjes is virtueel weer volledig opgetuigd. De miljarden vliegen over de tafel en wat de laatste jaren is ontnomen, wordt als we die politieke leiders mogen geloven, weer netjes teruggegeven. En zelfs nog meer dan dat. De zorg, die bijna kapot gesaneerd is krijgt weer volop “financiële “steun en er is beloofd dat het geld nu eens een keer niet naar de bestuurders gaat, maar wordt ingezet om meer handen aan het bed te krijgen. Er komt een bak geld beschikbaar voor meer en beter onderwijs( daar waar de afgelopen jaren nauwelijks op ingezet, dus er wacht ons beter onderwijs, meer leerkrachten en kleinere beheersbare klassen) De koopkracht van de armoedingen onder ons zal ook nog eens worden opgekrikt. O ja, en de ouderen… tja die moeten nog even verder op de weg zoals die een aantal jaren is ingezet, dus dat is een kwestie van niet zeuren. Oudjes hebben het ruim genoeg, ergo er is geen enkele reden om te klagen, tenminste niet voor het overgrote (economisch afgeschreven) deel van onze (vergrijsde) populatie.
Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe. Zo was het toch. Of…werkt dat zo niet in de politiek? Is het daar meer een kwestie van wie stout is krijgt lekkers en wie zoet is de roe? Het is dus bijna pakjesavond en dat is mooi, maar het vraagt ook geduld en zelfbeheersing, want er mag pas worden uitgepakt als de tijd daar rijp voor is. En als die tijd niet komt, dus als de tijd niet rijp wordt, tja dan blijven de pakjes vooralsnog netjes ingepakt, en komen ze wel weer uit de kast bij de eerstvolgende verkiezingen. Mocht het allemaal net even anders worden ( lees: “niets” daar waar nu “anders“ staat), dan is het nou eenmaal zo en dan wordt het niet meer of minder een kwestie van “ieder deed een plas en alles bleef zoals het was.”
“Wat zit er eigenlijk in die pakjes?” zult u zich misschien afvragen. Ach, eigenlijk niet veel van bijzonders. Het is zoals elke keer het geval is geweest. Er zijn pakjes met loze beloftes, gebakken lucht, afgevangen vliegen, vage toezeggingen, schimpscheuten, onuitvoerbare plannen, mooie voorspiegelingen, vleierijen, misplaatste arrogantie en niet op de laatste plaats een dosis volksverlakkerij. Kortom voor een elk wat wils. Doe er uw voordeel mee zou ik zeggen. Ik begrijp er zelf niet al te veel van, maar wat ik wel begrijp is dat de politici zichzelf steeds maar weer een slechte dienst bewijzen door politiek tot een schimmig ondoorzichtig spel te degraderen, een spel dat alleen voor een beperkte en vooral selectieve groep deelnemers wordt gespeeld. Deelnemers, die steevast en zonder enige gêne de uiteindelijke rekening neerleggen bij de mensen die in hen geloven, en die aannemen dat wat hen is voorgehouden ook daadwerkelijk zal worden uitgevoerd. Daarvoor kies je nou eenmaal een parlement, daarvoor gebruik je je stem. Zo mag je mee praten en word je gehoord. Daarvoor kies je immers een volksvertegenwoordiging die luistert naar de bevolking en zich niet bij voorkeur laat leiden door hun eigen ego’s. Misschien zitten er deze keer wel een paar pakjes tussen met een afwijkende inhoud. Wie weet, Misschien zitten er deze keer wel pakjes tussen met betrouwbaarheid en dienstbaarheid, of rechtvaardigheid en begrip…? Of integriteit, fatsoen en respect…Wie weet, maar het zou me wel verbazen. Wat zeg ik… verbazen? Ach nee… zelfs meer dan dat.
  

Jos Heijmans