Henneman of Heijmans  

Jos Heijmans   De  verbazing voorbij 2 

 De verbazing voorbij 2  (nog ) Niks geleerd

Bijna gelijktijdig met de afkondiging van een immigratiestop in de VS voor met name mensen uit diverse Islamitische landen was er ook de herdenking van de Holocaust. Hoe navrant.
De beelden, die aan mijn netvlies voorbij trekken en mij verdrietige (en voor het leven beschadigde) mensen tonen, doen mij elke keer weer huiveren. Een van vrouwen, die deze onbeschrijfelijke ellendigheid heeft overleefd, vertelde dat het heel erg belangrijk is dat de verhalen over de Holocaust blijvend worden doorverteld. Een andere vrouw vertelde dat er ook mensen waren, die het niet konden of wilden geloven dat het waar was. Dat het echt gebeurd was. Gewoon omdat men zich niet kon voorstellen dat mensen elkaar deze gruwelijkheden aan zouden kunnen doen. Dat mensen fabrieken hebben gebouwd, met het doel om mensenlevens zo efficiënt mogelijk te kunnen vernietigen. Het is ook bijna niet voor te stellen. Welke dubbelgestoorde gek bedenkt zoiets en welke driedubbel gestoorde gekken werken daar in hemelsnaam aan mee… Vrouwen, kinderen, vaders zonen, moeders dochters, opa’s en oma’s alle vernietigd in kampen alsof het om ongedierte ging. Geen mededogen, geen genade, geen kans. Dit gaat aan elke verbazing voorbij, en zelf de verbijstering ligt ver achter me als ik de beelden weer opnieuw zie. Nee, dit mag nooit worden vergeten en moet worden doorverteld. Generatie op generatie, zodat er nu en in toekomst voldoende besef blijft, dat de kans op een nieuwe Holocaust nog steeds actueel en maar vooral niet irreëel is. Want nog steeds zijn er op deze aardkloot genoeg waanzinnigen te vinden die er niet voor terugdeinzen om een mensenleven te degraderen tot iets van generlei waarde, en er absoluut niet mee zitten dat er levens worden genomen, en daarmee ook de levens van degenen die overleven kapot worden gemaakt. Die gestoorden, die zich niet kunnen voorstellen dat vluchtelingen, die massaal hun homeland hebben verlaten, dat doen uit angst en radeloosheid en vooral uit drang om te overleven.
In het Duitsland van de dertiger jaren in de voorgaande eeuw, was er ook een beweging die zich afzette tegen een bepaald deel van de bevolking. Aangewakkerd door bestuurders die angst en afgunst propagandeerden als “argument”. De ideale voedingsbodem voor opstand en geweld. Immers, er moest wat gebeuren en het gebeurde dan ook. Miljoenen onschuldige mensen werden de dupe en “verdwenen” richting gaskamers. En de wereld… de wereld keek toe of keek in elk geval de andere kant op. Dat was toen… en nu? Syrië …Jemen… niks hebben we geleerd. Het gaat gewoon verder, onder het mom van… tja onder welk mom eigenlijk. Als er Goden zijn, dat hebben die Goden behoorlijk wat steken laten vallen. Er zitten grote, bijna fatale weeffouten in wat men de mensheid noemt. De slechte genen, die schijnbaar onuitroeibaar en consequent doorgefokt worden, bedreigen de toekomst van de mensheid. Voor alle duidelijkheid, Ik ga Trump niet vergelijken met Hitler of Nero of Assad of wie dan ook. Trump is voorlopig alleen maar Trump. Maar toch… misschien is het wel beter dat de wereld nu niet de andere kant opkijkt in plaats van te hopen ( tegen beter weten in) dat het vanzelf voorbij gaat. Tenminste dat lijkt vooralsnog het beste. In elk geval niet zoals in de dertiger en veertiger jaren in de vorige eeuw het hoofd wegdraaien.
Ons gezin heeft er mee te maken gehad. Met de oorlog. Mijn ouders kenden het verdriet van het verliezen van een kind door oorlogsgeweld. Een verdriet dat levenslang is en dus nooit meer overgaat. Een verdriet dat niet door mij werd begrepen omdat ik het eenvoudigweg niet wist wat er was gebeurd, maar wel voelde ik dat het er wel degelijk iets was. Iedere dag opnieuw. Pas veel later kende ik het verhaal. Ik denk aan Trump, en aan de vluchtelingen die tussen hoop en vrees proberen hun leven weer op te pakken. Een leven dat hoe dan ook nooit meer zal worden en zijn zoals het is geweest. Gelijk heb je Donald, sluit de grenzen en houdt ze buiten. In Europa zijn de bestuurders al net zo bang en brengen hun angst over op de gewone man of maken er handig gebruik van om stemming te maken en vooral stemmen te winnen. Beste Donald, bevecht liever de slechten en koester de goeden, dat maakt het echte verschil of… levert dat te weinig op en sta je toch met al je vastberadenheid aan de “foute” kant.
.

Jos Heijmans