WAS

Mijn fotoalbum


Ik zoek tussen verkleurde plaatjes
De werkelijkheid van het verleden
De waarheid van vertelde verhalen
De bevestiging van wie ik eigenlijk ben


Ik zoek het hoe en waarom
Ik zoek het waar en wanneer
Ik zoek de herkenning en de zin
Ik zoek naar de oorzaak en de reden
Ik zoek naar  gisteren en naar het heden
Ik zoek mezelf en zij die van mij houden
Ik zoek de afkeer maar ook de vrede
Ik zoek het ja maar ook het nee


Ik kijk naar de plaatjes, de stille getuigen
En probeer de toekomst terug te vinden
Ik sla de bladzij om met wat eens is geweest
Maar wat ik ook probeer, hoe ik me ook verzet
Ik raak verloren en verward, de beelden branden in
En ze brengen mij terug naar het einde en het begin
Ik herinner mij de dagen en de nachten
Het brengt de twijfel weer in mij terug


Ik vind geen houvast
Ik vind geen grip
Ik vind geen richting
Ik vind geen rust


Foto’s vertellen mij niets nieuws
Geen feit dat ik al niet wist
Foto’s vertellen dan wel mijn verhaal
Maar vertellen niet wat ik heb gemist


Foto’s vertellen genadeloos
Over het verleden en over de dag van gisteren
Een gepasseerd station, een gemiste kans
Ze geven een vaag beeld van wat eens was
Ze zijn niet meer dan een flits van mijn leven
Niet meer dan een enkel vastgelegd moment 
Een afdruk van alles dat ik ooit moet zijn geweest
Maar wat ik misschien niet eens wilde zijn


Maar nu, nu het album is gesloten
Nu is er ineens ruimte voor morgen
En vol overtuiging ontloop ik de momenten
Waarop ik niet wil zijn, die ik eigenlijk ben

 

*****

Han Meijs