Jouw fotoalbum

Je zoekt tussen verkleurde plaatjes
De werkelijkheid van jouw verleden
De waarheid van vertelde verhalen
De bevestiging van wie jij eigenlijk bent

Je zoekt het hoe en waarom
je zoekt het waar en wanneer
Je zoekt de herkenning en de zin
Je zoekt naar de oorzaak en de reden
Je zoekt naar  gisteren en naar het heden
Je zoekt jezelf en zij die van jou houden
Je zoekt de afkeer maar ook de vrede
Je zoekt het ja maar ook het nee

Je kijkt kijk naar de plaatjes, de stille getuigen
En je probeert de toekomst terug te vinden
Je slaat de bladzij om met wat eens is geweest
Maar wat jij ook probeert, hoe jij je ook verzet
Je raakt verloren en verward, de beelden branden in
En ze brengen jou terug naar het einde en het begin
Je herinnert je de dagen en de nachten
Het brengt de twijfel weer in jou terug

Je vindt geen houvast
Je vindt geen grip
je vindt geen richting
Je vindt geen rust

Foto’s vertellen jou niets nieuws
Geen feit dat jij al niet wist
Foto’s vertellen dan wel jouw verhaal
Maar vertellen niet wat jij hebt gemist

Foto’s vertellen genadeloos
Over het verleden en over de dag van gisteren
Een gepasseerd station, een gemiste kans
Ze geven een vaag beeld van wat eens was
Ze zijn niet meer dan een flits
Niet meer dan een enkel vastgelegd moment 
Een afdruk van alles dat jij ooit moet zijn geweest
Maar wat je misschien niet eens wilde zijn

Maar nu, nu het album is gesloten
Nu is er ineens ruimte voor morgen
En vol overtuiging ontloop jij de momenten
Waarop jij niet wilt zijn, wie je eigenlijk bent

p.s.
En als weer opnieuw donker wordt
Dan neem ik jou bij de hand
En als je wilt
Dan laat ik je zien en leer ik je te zijn
wie jij eigenlijk bent

*****

Han Meijs