Zo had het niet moeten gaan

Ik groette hem en hij sprak me aan
Ik zag verdriet in zijn ogen
‘Gisterenavond is mijn lief gestorven,’ zei hij
‘Ze is in alle stilte van mij heen gegaan.’

Ik condoleerde hem en vroeg of het wel ging
Een overbodige vraag, maar wel gesteld
‘Jawel meneer, sorry dat ik me zo laat gaan.
Ik moest er even uit, even frisse lucht.’

 
Ik zei dat ik het begreep, dat ik het snapte
Hij trilde en hij hield zich aan zijn rollator vast
‘Ze was negenentachtig, ze had zo’n pijn meneer.
Vier weken meneer, langer heeft het niet geduurd.’

Ik zag zijn tranen en zei dat het zo niet zou moeten gaan
En dat het leven soms onbegrijpelijk wreed kan zijn.
‘Nee, zo had het niet moeten gaan meneer.
Daar heeft u gelijk in. Maar goed, ik moet verder. Men wacht op mij.’

Hij groette mij en liep verder, de rug gebogen
Alsof hij een zware last te dragen had
‘Nee, zo had het niet moeten gaan meneer.’
De woorden hebben zich vastgezet in mijn hoofd

 ********

Door: Han Meijs