WAS

 

 

Ongerijmd


Het gaat soms op spelender wijs
Dat door het breken van het ijs
En onder de dwang van een geslepen eis
onder het zingende geluid van de schavende zeis
en het opspattende water en het meeuwengekrijs
De lucht zich verliest in een donker tint van grijs


Dat is net zo raar en net zo vreemd
Als rijden in een gestolen witte eend
Want dat is eerlijk en oprecht gemeend
Beter dan dat ik een fiets had geleend
Die ik op grove wijze zo maar had ontvreemd
Aan een arme man die door angst was versteend


Och het zijn maar loze woorden
Zonder klinkende harmonieuze akkoorden
Die wij in de verste verte hoorden
En die onze dolende zielen doorboorden
Waarmee ze onze rust verstoorden
En de lieve vrede wreed vermoordden


Het is allemaal nog wel te verdragen
Zolang wij met onze volle magen
Geen eerlijke antwoorden durven te vragen
En we doorgaan met het vullen van onze dagen
Totdat het geluid van zagende zagen
Ons de werkelijke waarheid toont en wij dan niet mogen versagen


Het verandert uiteindelijk de nacht weer in de dag
En dan weet ik dat ik alles weer kan en mag
Waarvan ik de noodzaak niet meer zag
En door het loslaten van mijn eigen eigenzinnige gedrag
De zotte zilte onuitstaanbare schrille lach
zal doen verstommen in een lied van Bach





*******

 

 

 

 

 

Door: Han Meijs