De 133 gedachtenkronkels van de wonderlijke Boris Borowitsj

 

Kronkel  128  Bijna voorbij 

Een paar weken voor zijn 96ste verjaardag wordt Boris opgenomen in het verzorgingstehuis. Zijn gezondheid laat niet meer toe dat hij zelfstandig kan blijven wonen en na overleg met zijn huisarts en een maatschappelijk werkster verhuist hij naar La Montagne. Boris heeft zijn buurvrouw gevraagd of ze zich wil ontfermen over zijn spullen.
“Neem maar wat je mooi vindt of waar je iets aan hebt. En probeer dat wat overblijft maar te verkopen. Ik heb er in elk geval niets meer van nodig. Alleen nog wat dingen waar ik aan ben gehecht, dat is alles wat ik mee neem. Dat is het dan.  Lieve buurvrouw, je bent de enige die er recht op heeft, je hebt zoveel voor me gedaan,” had hij de aarzelende buurvrouw op het hart gedrukt.

 

Bijna voorbij

De koek is bijna op

Ik weet dat ik verlies

Langzaam maar zeker

 

De koek is bijna op

De kan is leeg

Jammer maar zonder spijt

 

Het is bijna voorbij

En de duisternis valt

De nacht nadert snel

 

Alles gaat over

Want niets is eeuwig

Niets is voor altijd

 

Wat geweest is

En wat ik nog weet

Is meer dan ik ooit wensen kon

 

Wat ik heb gekregen

Wat ik heb gegeven

Is meer dan ik ooit had verwacht

 

Dankbaar voor de dag

En het leven dat ik leven mocht

Wacht ik voldaan op de donkere nacht

  

han meijs