De 133 gedachtenkronkels van de wonderlijke Boris Borowitsj
Kronkel 128 Bijna voorbij
Een paar weken voor zijn 96ste verjaardag wordt Boris opgenomen in het verzorgingstehuis. Zijn gezondheid laat niet meer toe dat hij zelfstandig kan blijven wonen en na overleg met zijn huisarts en een maatschappelijk werkster verhuist hij naar La Montagne. Boris heeft zijn buurvrouw gevraagd of ze zich wil ontfermen over zijn spullen.
“Neem maar wat je mooi vindt of waar je iets aan hebt. En probeer dat wat overblijft maar te verkopen. Ik heb er in elk geval niets meer van nodig. Alleen nog wat dingen waar ik aan ben gehecht, dat is alles wat ik mee neem. Dat is het dan. Lieve buurvrouw, je bent de enige die er recht op heeft, je hebt zoveel voor me gedaan,” had hij de aarzelende buurvrouw op het hart gedrukt.
Bijna voorbij
De koek is bijna op
Ik weet dat ik verlies
Langzaam maar zeker
De koek is bijna op
De kan is leeg
Jammer maar zonder spijt
Het is bijna voorbij
En de duisternis valt
De nacht nadert snel
Alles gaat over
Want niets is eeuwig
Niets is voor altijd
Wat geweest is
En wat ik nog weet
Is meer dan ik ooit wensen kon
Wat ik heb gekregen
Wat ik heb gegeven
Is meer dan ik ooit had verwacht
Dankbaar voor de dag
En het leven dat ik leven mocht
Wacht ik voldaan op de donkere nacht
han meijs