De 133 gedachtenkronkels van de wonderlijke Boris Borowitsj
Kronkel 120 Alles heeft een eind
De gezondheid van Boris gaat langzaam maar zeker achteruit. Hij laat het maar gebeuren, en ondanks dat zijn huisarts hem een aantal adviezen heeft gegeven, verandert hij zijn levenswijze nauwelijks. Hij drinkt elke dag zijn glas rode wijn, eet om de andere dag een magnetronmaaltijd en komt nauwelijks nog buiten. Ondanks alles heeft hij nog voldoende energie om te blijven schrijven en hij leest nog iedere dag de krant. Hij heeft van een oude vriend een loep gekregen, waarmee hij zorgvuldig de krant spelt. Meer verlangt Boris niet meer van het leven en het leven niet meer van hem.
Alles heeft een eind
Als het late uur op een sombere avond
Als een blad aan een boom in de herfst
Als pas gevallen sneeuw voor de zon
Alles gaat voorbij
Geloof me
Neem het van me aan
Het is goed zo
Zo moet het gaan
Als een regendruppel op een blad
Als de glinsterende dauw op het gras
Als een verdwaald vogelveertje in de wind
Alles heeft een eind
Nee, ik heb geen spijt
Over de gemiste kansen
En ook voel ik niet de pijn
Over hoe het misschien had kunnen zijn
Het gaat jullie goed
Want zo is het mij ook vergaan
Denk af en toe nog aan mij
Zodat ik ben en blijf bestaan
Want het leven is niet opeens voorbij
Op de dag van afscheid nemen
Als ten slotte de avond nadert
En er geen angst en vrees zal zijn
Ga ik ten onder in zalig evenwicht
En ben ik gerust op wat er komen gaat
Ik zie mezelf in het stralende tegenlicht
Als mijn geest mijn lichaam achterlaat
Maar lieve vrienden
Er is nog tijd
Nog geen moment voor tranen
Of voor gemeend verdriet
Want oud worden kent geen haast
En de Dood, ach die telt mijn jaren niet
han meijs