De 133 gedachtenkronkels van de wonderlijke Boris Borowitsj
Kronkel 109 1997 De Dood van Diana Spencer
Vaarwel Diana Spencer
Hoewel ik je niet heb gekend
Je had de gratie om te blijven staan
Met al die anderen kruipend om je heen
Ze kropen uit een houten frame
En fluisterden gedachten in jouw hoofd
Ze hebben je in tredmolen gezet
En ze gaven jou een andere naam
En het lijkt me dat jij jouw leven leefde
Als een kaarsje in de wind
Nooit wetende bij wie je kon schuilen
Wanneer het weer begon te regenen
En hoe graag had ik je gekend
Maar ik stond te ver van je vandaan
En al is je kaars dan opgebrand
Je legende zal nooit vergaan
Eenzaamheid is zwaar en heftig
Het was de zwaarste rol die je ooit speelde
De wereld maakte van jou een superstar
En pijn was de prijs die jij er voor hebt betaald
Zelfs toen je doodging
Jaagde de pers nog steeds op jou
En alle kranten schreven
Dat Diane Spencer samen was met haar vriend
En het lijkt me dat jij jouw leven leefde
Als een kaarsje in de wind
Nooit wetende bij wie je kon schuilen
Wanneer het weer begon te regenen
En hoe graag had ik je gekend
Maar ik stond te ver van je vandaan
En al is je kaars dan opgebrand
Je legende zal nooit vergaan
Vaarwel Diana Spencer
Hoewel ik je helemaal niet kende
Je had de gratie om te blijven staan
Met al die anderen kruipend om je heen
Vaarwel Diana Spencer
Van al die anderen op de tweede rij
Voor wie je veel meer was dan een prinses
Opgesloten in een kooi van klatergoud