De 133 gedachtenkronkels van de wonderlijke Boris Borowitsj

 

Kronkel  109 1997 De Dood van Diana Spencer 


Vaarwel Diana Spencer

Hoewel ik je niet heb gekend

Je had de gratie om te blijven staan
 
Met al die anderen kruipend om je heen

Ze kropen uit een houten frame

En fluisterden gedachten in jouw hoofd

Ze hebben je in tredmolen gezet

En ze gaven jou een andere naam

 

En het lijkt me dat jij jouw leven leefde

Als een kaarsje in de wind

Nooit wetende bij wie je kon schuilen

Wanneer het weer begon te regenen

En hoe graag had ik je gekend

Maar ik stond te ver van je vandaan

En al is je  kaars dan opgebrand

Je legende zal nooit vergaan

 

Eenzaamheid is zwaar en heftig

Het was de zwaarste rol die je ooit speelde

De wereld maakte van jou een superstar

En pijn was de prijs die jij er voor hebt betaald

Zelfs toen je doodging

Jaagde de pers nog steeds op jou

En alle kranten schreven 

Dat Diane Spencer samen was met haar vriend

 

En het lijkt me dat jij jouw leven leefde

Als een kaarsje in de wind

Nooit wetende bij wie je kon schuilen

Wanneer het weer begon te regenen

En hoe graag had ik je gekend

Maar ik stond te ver van je vandaan

En al is je  kaars dan opgebrand

Je legende zal nooit vergaan

 

Vaarwel Diana Spencer

Hoewel ik je helemaal niet kende

Je had de gratie om te blijven staan

Met al die anderen kruipend om je heen

Vaarwel Diana Spencer

Van al die anderen op de tweede rij

Voor wie je veel meer was dan een prinses

Opgesloten in een kooi van klatergoud