De 133 gedachtenkronkels van de wonderlijke Boris Borowitsj
Kronkel 98 1989 De val van de Berlijnse Muur
Geen beton, noch steen
Geen geweer, noch soldaat
Kan nu het tij nog keren
Daarvoor is nu te laat
De straten zijn vol, overal klinkt het protest
Van mensen die niets liever wensen
Dan dat er geen muren meer bestaan
Die beletten om van Oost naar West te gaan
Geen prikkeldraad, noch mortieren
Noch grenzen meer om bij stil te staan
Maar nu is het moment om de nieuwe tijd te vieren
Vol vertrouwen de rug te rechten en door te gaan
De toekomst zal het leren
Of de goede keuzes worden gemaakt
En of vrijheid opnieuw zal zegevieren
Of opnieuw door tirannie zal worden gekraakt
Want als er ooit weer muren komen
Daar waar nu de grenzen zijn vervaagd
Dan verdwijnen daarmee alle mooie dromen
En wordt het recht op vrijheid weer verdaagd