De 133 gedachtenkronkels van de wonderlijke Boris Borowitsj

 

Kronkel  98 1989 De val van de Berlijnse Muur


Geen beton, noch steen

Geen geweer, noch soldaat

Kan nu het tij nog keren

Daarvoor is nu te laat

 

De straten zijn vol, overal klinkt het protest

Van mensen die niets liever wensen

Dan dat er geen muren meer bestaan

Die beletten om van Oost naar West te gaan

 

Geen prikkeldraad, noch mortieren

Noch grenzen meer om bij stil te staan

Maar nu is het moment om de nieuwe tijd te vieren

Vol vertrouwen de rug te rechten en door te gaan

 

De toekomst zal het leren

Of de goede keuzes worden gemaakt

En of vrijheid opnieuw zal zegevieren

Of opnieuw door tirannie zal worden gekraakt

 

Want als er ooit weer muren komen

Daar waar nu de grenzen zijn vervaagd

Dan verdwijnen daarmee alle mooie dromen

En wordt het recht op vrijheid weer verdaagd