De 133 gedachtenkronkels van de wonderlijke Boris Borowitsj
Kronkel 84 Toekomst
Boris heeft meer vrijheden gekregen en de verzorging is overgenomen door zuster Francisca. Deze zuster heeft er voor gezorgd dat Boris door een arts is onderzocht. Deze arts is tot de conclusie gekomen dat de doofheid van Boris moet zijn ontstaan door een onbehandelde infectie. De kans dat zijn gehoor al dan niet deels zal terugkomen is nihil. De abdis van het klooster heeft daarom Boris meer ruimte gegeven en hij mag elke dag enkele uren naar een speciaal voor hem afgeschermd gedeelte in de tuin van het klooster. Boris heeft daar zijn eigen moestuintje en bloementuin en ook een bankje waar hij vaak zit te lezen.
Zo gaan de dagen voorbij en ondanks het missen van het geluid geniet hij van de vogels, insecten en bloemen en bomen. Zuster Francisca doet haar uiterste best om het voor Boris zo aangenaam mogelijk te maken en vaak brengt ze nieuwe plantjes of zaadjes voor hem mee. Ook zorgt ze ervoor dat hij voldoende te lezen heeft en zo af en toe neemt ze ook vers gebakken cake of koekjes voor hem mee. Boris en Francisca ontwikkelen samen een soort gebarentaal, zodat ze min of meer met elkaar kunnen communiceren. Boris voelt zich ondanks zijn doofheid gelukkiger dan in de afgelopen jaren. De abdis heeft Francisca toestemming gegeven om voor Boris verfspullen en schilderslinnen mee te nemen en Boris lijkt een nieuwe passie te hebben gevonden in het schilderen van de bloemen en de vogels en de natuur om zich heen.
De stilte laat mij zien
Mijn handen laten mij voelen
En ik beweeg en ik volg
Mijn gedachten en ideeën
Mijn ogen maken foto’s
Van het leven om mij heen
Ik fixeer elke beweging
Van elke bloem van elk insect
Ik omarm de warmte van het leven
En ik ben vol bewondering
En van verbazing hou ik mijn adem in
Ik zie de kleuren
Die mij vertellen
Over wie ik ben
En wat ik wil
Over alles wat ik koester
En wat mijn hart doet kloppen
Met de streken van mijn penseel
Componeer ik een symfonie
En de kleuren zijn als tonen
En zingen in mijn hoofd
En spelen het lied dat ik horen wil
Als in het voorjaar
Wanneer elke bloem ontwaakt
En elke boom zich klaarmaakt
Voor een lange zomer
Dan leef ik op en zoek de zon
Die de lange donkere nacht verdrijft
En die de rijp laat verdwijnen
En de dauw doet verdampen
Dan wordt mijn fantasie getart
En vullen zonnestralen mijn getergde ziel
En dankbaar omarm ik alles ik zie
Ik maak en creëer
Ik bedenk en fantaseer
Ik componeer en boetseer
Ik ontsluit mijn hart
En laat het licht toe
Dat ik uiteindelijk toch heb gevonden
Ik heb de duisternis verdoemd
En ik heb achter mij gelaten
Alles wat mijn somber en verdrietig maakt
Want nu is het vandaag
En in morgen ligt mijn toekomst
han meijs