De 133 gedachtenkronkels van de wonderlijke Boris Borowitsj

 

 

Kronkel  82  1977 De laatste rit van de Oriënt Expres


IJzeren lijnen

Van West naar Oost

Van Oost naar West

Parijs, München, Wenen, Istanboel

En weer terug

Verbindingen van de voortuitgang

Lijnen, zoals nog nooit gekend

Bijna een eeuw lang

 

20 mei

23:53 uur

Een laatste groet

Het laatste vertreksignaal klinkt

Het heden heeft geen toekomst

En het verleden telt niet meer

De locomotief trekt de wagons

Die langzaam in beweging komen

En uiteindelijk lijdzaam volgen

Dit is de laatste keer

Daarna is het voorbij

En gaat er geen trein meer

Van Parijs naar Istanboel

Gare de Lyon, in de donkere nacht

De weemoed blijft achter op het perron

Terwijl er muziek komt uit een van de wagons

 

Bijna 100 jaar lang

Het domein van staatshoofden

Van diplomaten en spionnen

Van kunstenaars en bohemiens

Van dromers en denkers

Van doeners en niksnutten

De Oriënt Expres liet ze allen toe

En maakte nooit het verschil

 

In de verte verdwijnt het geluid

En vervliegt de zware rook

En vervaagt de tijd

En gaat elke tel op in het niets

Er is geen uur dat duurt

Er is geen dag die blijft

En morgen…

Morgen zal alles weer anders zijn

 

 

han meijs