De 133 gedachtenkronkels van de wonderlijke Boris Borowitsj
Kronkel 82 1977 De laatste rit van de Oriënt Expres
IJzeren lijnen
Van West naar Oost
Van Oost naar West
Parijs, München, Wenen, Istanboel
En weer terug
Verbindingen van de voortuitgang
Lijnen, zoals nog nooit gekend
Bijna een eeuw lang
20 mei
23:53 uur
Een laatste groet
Het laatste vertreksignaal klinkt
Het heden heeft geen toekomst
En het verleden telt niet meer
De locomotief trekt de wagons
Die langzaam in beweging komen
En uiteindelijk lijdzaam volgen
Dit is de laatste keer
Daarna is het voorbij
En gaat er geen trein meer
Van Parijs naar Istanboel
Gare de Lyon, in de donkere nacht
De weemoed blijft achter op het perron
Terwijl er muziek komt uit een van de wagons
Bijna 100 jaar lang
Het domein van staatshoofden
Van diplomaten en spionnen
Van kunstenaars en bohemiens
Van dromers en denkers
Van doeners en niksnutten
De Oriënt Expres liet ze allen toe
En maakte nooit het verschil
In de verte verdwijnt het geluid
En vervliegt de zware rook
En vervaagt de tijd
En gaat elke tel op in het niets
Er is geen uur dat duurt
Er is geen dag die blijft
En morgen…
Morgen zal alles weer anders zijn
han meijs