De 133 gedachtenkronkels van de wonderlijke Boris Borowitsj
Kronkel 79 1975 Wish you were here (Pink Floyd)
Hoe vaak is het mij overkomen
Ik tel de keren
Wat maakte het verschil
Ik tel de dagen
En probeer steeds weer te ontdekken
Wat maakt nu eigenlijk het verschil
Is het de hemel
Of is het de hel
Ik luister en ik beleef en voel
De klanken, de tonen, de akkoorden
En ik vraag me af
Telkens weer
Wat maakt nu eigenlijk het verschil
Wat maakt het werkelijke verschil
Wat is het echte onderscheid
Tussen blauwe luchten en verborgen pijn
Tussen een glimlach en een gesluierd gelaat
Ik weet het niet, en ik vraag me af
Of iemand mij dat ooit vertellen kan
Ik luister en ik droom weg
Vandaag wordt morgen
En morgen is gisteren
En “Wish you were here”
Vult mijn kleine zolderkamer
En verdringt de tijd en de eenzaamheid
En niet langer voel ik mij alleen
Ik kijk je aan
En jij kijkt naar mij
Daar op de foto aan de muur
Jij en ik, twee verloren zielen
Met dezelfde angsten, met dezelfde pijn
Maar als de muziek stopt, en de stilte valt
Dan keer ik terug in mijn eigen werkelijkheid
En is gisteren weer gisteren
En is vandaag weer gewoon vandaag
Dan weet ik weer wat alleen maar telt
En staar naar de foto aan de muur
En ik mompel met een diepe zucht
“How… how I wish you were here”
han meijs