De 133 gedachtenkronkels van de wonderlijke Boris Borowitsj

 

 

Kronkel  69  1967 Torrey Canyon

 


18 maart 1967

In de morgen

Één misrekening van de kapitein

De zee kleurt zwart

En de wereld is in rouw

 

Een supertanker

Uniek en imposant

Te mooi om waar te zijn
 
Maar ook te kwetsbaar

Voor een rif bij de Scilly eilanden

 


Pollard’s Rock

Een fatale ontmoeting

Tussen mens en de natuur

En dan stroomt de smerige olie

Die alle leven in de omgeving verstikt

 

Men besluit “Laat haar zinken

Verdwijnen naar de bodem van de zee”

De jagers vliegen uit

En bommen en napalm

Kleuren de lucht rood, grauw en zwart

 

Torrey Canyon

Als monument van het falen van de mens

Een brute aanslag op de natuur

En op alles wat er op aarde leeft

Voor het leven in de zee wordt gevreesd

En wordt nooit meer wat het eens is geweest

 

Alle vooruitgang

Hoe slim ook bedacht

Heeft vaak een plus en min

Een stap vooruit klein of groot

Brengt naast beter leven

Vaak ook een (on)voorziene dood

 

 

han meijs