De 133 gedachtenkronkels van de wonderlijke Boris Borowitsj
Kronkel 69 1967 Torrey Canyon
18 maart 1967
In de morgen
Één misrekening van de kapitein
De zee kleurt zwart
En de wereld is in rouw
Een supertanker
Uniek en imposant
Te mooi om waar te zijn
Maar ook te kwetsbaar
Voor een rif bij de Scilly eilanden
Pollard’s Rock
Een fatale ontmoeting
Tussen mens en de natuur
En dan stroomt de smerige olie
Die alle leven in de omgeving verstikt
Men besluit “Laat haar zinken
Verdwijnen naar de bodem van de zee”
De jagers vliegen uit
En bommen en napalm
Kleuren de lucht rood, grauw en zwart
Torrey Canyon
Als monument van het falen van de mens
Een brute aanslag op de natuur
En op alles wat er op aarde leeft
Voor het leven in de zee wordt gevreesd
En wordt nooit meer wat het eens is geweest
Alle vooruitgang
Hoe slim ook bedacht
Heeft vaak een plus en min
Een stap vooruit klein of groot
Brengt naast beter leven
Vaak ook een (on)voorziene dood
han meijs