De 133 gedachtenkronkels van de wonderlijke Boris Borowitsj

 


Kronkel  31  1939 Francisco Franco (het fascisme)

 


Ik verdeel en heers

Sla neer en vertrap

En ik verzet de bakens in dit land

Waarbij de hand van God mij zal leiden

Zo waar, mijn naam is Francisco Franco

 

Geen recht

Geen vrijheid

Geen keuze

Geen tolerantie

Geen genade

 

Want ik ben de staat

Ik ben het land

Ik bepaal

Ik neem

En ik beslis

 

De domme volgt

De lafaard knikt

De redeloze jammert

De egoïst grijpt zijn kans

En de vleier telt zijn winst

 

De socialist verbergt zich

De democraat houdt zich koest

De intellectueel verbergt  zijn boek

De kunstenaar laat zijn verf verdrogen

En de schrijver breekt zijn pen

 

De rechtstaat staat in brand

En het volk is confuus en doolt

De duivel grijnst en regeert

De ellende woekert voort

En de oppositie is verward en wacht

 

De vrijheid wordt verkracht

En respect verzinkt aan de verre horizon

De nieuwe orde laat de zwakken sterven

En vervult de sterken met angst

In een nacht die eeuwig lijkt te duren

 

Maar Francisco Franco,

Luister naar wat ik u zeg

En lees wat ik u schrijf

“Tus seguidores están todos ciegos” *

Al zijn dit mijn laatste woorden

Ik zeg u, er komen andere tijden

En al vlucht de laatste vogel

En verbleekt de zwarte inkt

Al sterven al mijn woorden

Ik zal niet langer zwijgen

Want niets kan mij weerhouden

Om te zeggen wat ik denk

En om te zijn wie ik ben

En zelfs het vuur uit spuwende geweren

Maakt mij niet kwetsbaar en bang

Want niets zal mij nu nog kunnen deren


*(“Jouw volgelingen zijn alle verblind”)   

  

 han meijs