De 133 gedachtenkronkels van de wonderlijke Boris Borowitsj
Kronkel 31 1939 Francisco Franco (het fascisme)
Ik verdeel en heers
Sla neer en vertrap
En ik verzet de bakens in dit land
Waarbij de hand van God mij zal leiden
Zo waar, mijn naam is Francisco Franco
Geen recht
Geen vrijheid
Geen keuze
Geen tolerantie
Geen genade
Want ik ben de staat
Ik ben het land
Ik bepaal
Ik neem
En ik beslis
De domme volgt
De lafaard knikt
De redeloze jammert
De egoïst grijpt zijn kans
En de vleier telt zijn winst
De socialist verbergt zich
De democraat houdt zich koest
De intellectueel verbergt zijn boek
De kunstenaar laat zijn verf verdrogen
En de schrijver breekt zijn pen
De rechtstaat staat in brand
En het volk is confuus en doolt
De duivel grijnst en regeert
De ellende woekert voort
En de oppositie is verward en wacht
De vrijheid wordt verkracht
En respect verzinkt aan de verre horizon
De nieuwe orde laat de zwakken sterven
En vervult de sterken met angst
In een nacht die eeuwig lijkt te duren
Maar Francisco Franco,
Luister naar wat ik u zeg
En lees wat ik u schrijf
“Tus seguidores están todos ciegos” *
Al zijn dit mijn laatste woorden
Ik zeg u, er komen andere tijden
En al vlucht de laatste vogel
En verbleekt de zwarte inkt
Al sterven al mijn woorden
Ik zal niet langer zwijgen
Want niets kan mij weerhouden
Om te zeggen wat ik denk
En om te zijn wie ik ben
En zelfs het vuur uit spuwende geweren
Maakt mij niet kwetsbaar en bang
Want niets zal mij nu nog kunnen deren
*(“Jouw volgelingen zijn alle verblind”)
han meijs