Hoofdstuk 2

 

Robert Brown had gereageerd op een kleine advertentie die hij in de New Daily Express had gelezen, de krant van Charles Thompson. In deze advertentie werd een oproep gedaan aan ondernemende twintigers, hooguit begin dertigers om gedurende een maand een time-out te nemen en de dagelijkse sleur te laten voor wat het was en daarvoor in de plaats een avontuur aan te gaan. Het meest aansprekende avontuur zou worden beloond met honderdduizend pond. De belevenissen zouden in de New Daily worden gepubliceerd en er werd zelfs aan een format voor een tv-programma gedacht. De deelnemers zouden gedurende een volle maand “blind” aan een partner worden gekoppeld. Er was wel gevraagd om de seksuele voorkeur op te geven om te voorkomen dat er “verkeerde” koppels zouden worden gevormd, wat op zich wel een rare voorwaarde was. Dat was alle informatie die in de advertentie stond, behalve dan dat alleen kandidaten met een serieuze belangstelling zouden worden uitgenodigd. Dus het was vooral van belang om een goed gefundeerde sollicitatie te sturen, aangevuld met een heldere en gedegen motivatie. Een sollicitatie gebaseerd op het alleen maar verkrijgen van de som geld, die voor de uiteindelijke winnaar klaar lag, was volstrekt zinloos volgens de advertentie. Dit soort motivatie zou alleen maar kunnen leiden tot complicaties en teleurstellingen volgens de organisator. Robert was in elk geval uitgenodigd voor een gesprek op het landgoed van Thompson. Zijn brief had blijkbaar voldoende indruk gemaakt.
Hij had daar bijna een uur gesproken met de krantenmagnaat zelf. Thompson had indruk op hem gemaakt. De imposante zestiger in het lichtgrijze maatpak en met zijn sonore stem had hem in grote lijnen verteld wat er van hem werd verwacht. Hij had Robert succes en glorie in het vooruitzicht gesteld als hij tenminste met een aansprekende belevenis op de proppen zou komen. Na afloop van het gesprek werd hem gevraagd om even een moment te wachten in de bibliotheek. Thompson wilde nog even overleggen. Met wie er moest worden overlegd was voor Robert niet duidelijk geweest. Twintig minuten later ging de deur open en Charles Thompson was in gezelschap van een volslanke brunette de bibliotheek binnengekomen.
‘Mag ik je voorstellen, dit is Saskia Staub. Robert, Saskia wordt jouw partner voor de komende maand. Nou jongelui, jullie tijd gaat nu in. Maximaal dertig dagen, dat is de tijd die jullie hebben om het avontuur van jullie leven te organiseren. Het is nu aan jullie beiden om mij het meest aansprekende verhaal aan te leveren. Er ligt een ton aan ponden op jullie te wachten. Belastingvrij en daarenboven natuurlijk de eer, een massa aandacht en publiciteit. Plus uiteraard een uitgelezen kans om jezelf in de picture te spelen voor een mooie carrière. Halverwege wil ik van jullie horen hoe het er voor staat… wat jullie tot dan toe hebben gepresteerd. Jullie gaan deze stand van zaken rapporteren aan mijn tweede man, Edward King. Hij weet er uiteraard van. Ikzelf spreek jullie pas weer op het eind, als het avontuur ten einde is en alles klaar is. Succes en stel me niet teleur.’
Hij gaf Saskia en Robert vluchtig een hand en draaide zich om.
‘Eh, jullie komen er wel uit…’ en voordat Robert het zich goed en wel realiseerde was Thompson verdwenen. Daar hadden ze dan gestaan, Robert en Saskia. Hij wat onwennig zelfs wat verlegen en zij zelfverzekerd en klaar voor het avontuur. Robert staarde naar de immense bibliotheek met de ontelbare boeken met misschien daarin wel de meest waanzinnige verhalen opgetekend. Maar goed, nu was het hun beurt. Het moest het avontuur van Saskia Staub en Robert Brown worden, voorlopig voor een maand aan elkaar gekoppeld. Of ze dat nou wilden of niet.

Robert had voorgesteld om samen eerst maar te gaan dineren. Dan zouden ze ondertussen aan elkaar kunnen wennen en misschien dat er dan vanzelf wel ideeën kwamen. Saskia kon zich hier wel in vinden. Ze hadden in een Mexicaans restaurant een hapje gegeten en daarna waren ze in Motel Dexter beland. Dit op voorstel van Saskia, die zei dat ze te ver weg woonde om nog naar huis te gaan. Robert had niet gevraagd waar ze vandaan kwam. Wel had hij nog geopperd dat hij zelf terug zou gaan naar zijn eigen appartement, maar volgens Saskia lieten de spelregels dat niet toe.
Hij had er zo wel zijn gedachten over gehad, maar hij had zich er maar bij neergelegd.

 

-4-